Spoletium

E Vicipaedia
Wikidata Spoletium
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 42°44′0″N 12°44′0″E
Numerus incolarum: 36 271
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Spoleto

Gestio

Procuratio superior: Provincia Perusina

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Schwetzingen, Caxamarca, Carolopolis, Arausio

Tabula aut despectus

Spoletium: situs
Spoletium: situs
Templum maximum Spoletii

Spoletium[1][2][3] (-ii, n.) (alia nomina: Spoletum[2], Spolitum[2]) (Italiane Spoleto) est oppidum et municipium Italicum, circiter 38 630 incolarum, in Provincia Perusina Regionis Umbriae situm. Incolae Spoletini[1][2] seu Spoletani[2][4] appellantur.

Historia[recensere | fontem recensere]

Spoletium urbs antiquissima est, nam, iam praehistorico aevo habitata, anno 241 a.C.n. Spoletium colonia Romana deducta est. Anno 217 a.C.n., Hannibal recto itinere per Umbriam usque ad Spoletium venit. Inde, cum perpopulato agro urbem oppugnare adortus esset, cum magna caede suorum repulsus fuit.

Langobardi Spoletium anno 570 ceperunt, Faroaldo duce, qui ab anno 570 primus Langobardus Spoletii dux regnavit.

Ecclesia Catholica Romana[recensere | fontem recensere]

Spoletium, cum Nursia, sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae est, nomine episcopali Archidioecesis Spoletana-Nursina. Sedes episcopalis Spoletana-Nursina Dioecesis Sedi Apostolicae immediate subiecta est. In praesenti archiepiscopus eius est Renatus Boccardo.[4]

Fractiones, vici et loci in municipio[recensere | fontem recensere]

Fractiones[recensere | fontem recensere]

Acqualacastagna, Acquaiura, Ancaiano, Arezzola, Azzano, Baiano, Balduini, Bazzano Inferiore, Bazzano Superiore, Beroide, Belvedere, Borgiano, Camporoppolo, Campo Salese, Caprareccia, Casal della Valle, Casal di Mezzo, Casigliano, Castagnacupa, Catinelli, Cappuccini, Cerqueto, Cese, Colle Attivo, Collerisana, Collicelli, Cortaccione, Crocemaroggia, Eggi, Fabbreria, Fogliano, Forca di Cerro, Icciano, Madonna di Baiano, Maiano, Messenano, Milano, Molinaccio, Montebibico, Monteluco, Monte Martano (sorge sull'omonimo monte ed è sede di un castello), Morgnano, Morro, Ocenelli, Palazzaccio, Patrico (in cui si trova Mustaiole), Perchia, Petrognano, Pincano, Pompagnano, Pontebari, Poreta, Protte, Roselli, Rubbiano, San Brizio, San Giacomo, San Giovanni di Baiano, San Gregorio di Ocenelli, San Martino in Trignano, San Nicolò, San Sabino, San Severo, San Silvestro, Santa Croce, Sant'Anastasio, Sant'Angelo in Mercole, Santo Chiodo, San Venanzo, Silvignano, Somma, Strettura, Sterpeto, Terraia, Terzo la Pieve, Terzo San Severo, Testaccio, Torrecola, Torricella, Uncinano, Valdarena, Valle San Martino, Vallocchia.

Municipia finitima[recensere | fontem recensere]

Fontes historici aevi Romani[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. 1.0 1.1 Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).}
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
  3. www.romanoimpero.com
  4. 4.0 4.1 Cf. "Archidioecesis Spoletana-Nursina" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Spoletium spectant.

Pinacotheca[recensere | fontem recensere]