Quintus Servilius Caepio
Quintus Servilius Caepio (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 125 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.
Gens[recensere | fontem recensere]
Pater eius Gnaeus Servilius Cn.f. Caepio consul anni 169 a.C.n. erat. Fratres eius Quintus Fabius Maximus Servilianus anno 142 a.C.n. et Gnaeus Servilius Caepio anno 140 consulatu fungebantur. Filius eius Quintus Servilius Caepio anno 106 a.C.n. consulatum administravit.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Anno post fratrem una cum Gaio Laelio consul electus in Hispaniam iit, sed foedus pacis a fratre Quinto Fabio Maximo Serviliano cum duce Lusitanorum Viriatho conventum laesit atque bellum iterum coepit. Praemium proposuit, si quis Viriathum necaret, quod denique anno 139 a.C.n. effectum est. Praemium autem non solvit, sed oppidum Lusitanorum Saguntum expugnavit et Lusitanos suppressit[1].
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 11] S. Caepio, Q." in Der Neue Pauly vol. 11 (Stutgardiae: Metzler, 2001. ISBN 3-476-01481-9) col. 464.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Appianus Alexandrinus, Iberica 301-303; Titus Livius, Periochae LIV
| Antecessores: Gnaeus Servilius Caepio et Quintus Pompeius |
Consul 140 a.C.n. cum Gaio Laelio |
Successores: Gnaeus Calpurnius Piso et Marcus Popillius Laenas |