Pumilio rubra

E Vicipaedia
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Pumilio rubra.

Pumilio rubra est parva et admodum frigida stella seriei capitalis, habens classem spectralem М aut К-superiorem.

Proprietates communes[recensere | fontem recensere]

Spectrum stellae classis M6V

Pumiliones rubrae admodum dignoscuntur a multis aliis stellis. Diameter et massa pumilionum rubrarum non superant et trientem solis (limes massae infimus — 0,08 solis est, deinde sunt pumiliones fuscae). Temperatura superfacies pumilionis rubrae suscedit ad 3,500 K. Stellae hujus typi paulo emittunt lucem, nonnullae - 10000 tantis minus Sole. Propter lentam velocitatem cremationis hydrogenii, pumiliones rubrae habent maxime longam diutrnitatem "vitae" — e 107 ad 1010 annorum. In pumilionibus rubris impossibiles sunt reactiones cum participio Helii, nam eae non possunt transformare in gigantes rubros. Cum tempore eae gradatim contrahuntur atque magis incalescunt, dum Hydrogenium non consumptum est. Sed e tempore Explorationis Mundi confectum nimis paucum tempus est, ut pumiliones rubrae e capitali serie descendant.

Notum est, pumiliones rubras manere in capitali serie, dum multas alias stellas descendere ex ea. Id sinet definire aetatem accumulationum stellarum, definiens massam, ubi stellae descendunt e capitali serie. Praeterea, scimus nunc nullam pumilionem albam, ultra capitali serie positam, inventam esse — ex ea re putamus Universum terminalem aetatem habere.

Classis Spectralis Radius Massa Luminositas Temperatura
R/R M/M L/L K
O2 16 158 2,000,000 54,000
O5 14 58 800,000 46,000
B0 5.7 16 16,000 29,000
B5 3.7 5.4 750 15,200
A0 2.3 2.6 63 9,600
A5 1.8 1.9 24 8,700
F0 1.5 1.6 9.0 7,200
F5 1.2 1.35 4.0 6,400
G0 1.05 1.08 1.45 6,000
G2 1.0 1.0 1.0 5,700
G5 0.98 0.95 0.70 5,500
K0 0.89 0.83 0.36 5,150
K5 0.75 0.62 0.18 4,450
M0 0.64 0.47 0.075 3,850
M5 0.36 0.25 0.013 3,200
M8 0.15 0.10 0.0008 2,500
M9.5 0.10 0.08 0.0001 1,900

Pumiliones rubrae in universo[recensere | fontem recensere]

Pumiliones rubrae sunt numerosa objecta? in universo. Proxima Centauri, proxima stellarum Soli est pumilio rubra (Classis spectralis — M5,5Ve; Magnitudo 11,0m), ut et 20 ex 30 proximarum stellarum. Tamen, popter parvam luminositatem, eae male cognotae sunt.

Vita in planetis apud pumiliones pubras[recensere | fontem recensere]

Nucleosynthesis in viscera pumilionum rubrarum est lenta (in causa paucarum massae et dimensiones stellae). Nam cyclum vitalis pumilionis rubrae est deciens longior, quam Soli. Si in planeta orta vita est (iuxta pumilionem rubram), probabilitas, eam crescere ultra, sit major quam apud stellas similes Soli, in causa ad vitae crescendum opus est longum tempus evolutionis (milliones annorum). Atque notum est, pumiliones rubras constantissimas stellas esse.

Exoplanetae[recensere | fontem recensere]

Gigas gasosus, rotans in orbita circum pumilionem rubram (in visione artificis)

Anno 2005-o inventi sunt exoplanetae, rotantes circum pumiliones rubras. Dimensione unus planetarum proportionalis est Neptuno (circiter 17 massarum Terrae). Hoc planeta vertitur in distantione 6 millionum chilometrorum de stella, et, fortasse, habet temperaturam superfacies 150 °C. Anno 2006 inventus est praneta typi Terrae, rotans circa pumilionem rubram in distantione 390 millionum chilometrorum. Is planeta habet temperaturam superfacies –220 °C.

Problemata Climatis Planetarum[recensere | fontem recensere]

Quia pumiliones rubrae sunt pallentes, orbitae faustae licet esse iuxta stellam. Sed planeta positus, iuxta stellam, est constanter spectans eaedem una parte. Id phoenomenon narratur resonans orbitalis, et potest provocare differentiam temperaturarum in semispheris (in diurna et nocturna), enim in diurna semisphera semper tepide (aut admodum calide), sed in nocturna—semper frigide (fortasse temperatura accedit absoluto nullo). Id provocat magni venti in atmosphaera planetae.

Pumiliones rubrae magnopere activiores? Sole sunt. Admodum potentes explosiones? stellae possunt esse mortiferae vitae probabili in planeta. Sed Campus magneticus planetae possit solvere id problema: sit impedimentum radiatione (ut Terrae).

Conclusio Ultima[recensere | fontem recensere]

Si quaerimus faustos planetas vivendi, quaeramus planetas cum magno campo magnetico ad defendendum de mortifera radiatione. Planetae oportet habere atmosphaeram (in optima causa, cum oxygenio) et aquam liquidam. Orbitae planetae (in optima causa) oportet esse rotunda (excentricitas vel elypsis = 0), ut temperatura superficiei sit constans.

Proximae Pumiliones Rubrae[recensere | fontem recensere]

  • Proxima Centauri(M4.5e) — distantio 1,31 pc; luminositas — 0,000072 Solis;
  • Stella Barnardis(M5V) — distantio 1,83 pc; luminositas — 0,00045 Solis;
  • Wolf 359(dM6e) — distantio 2,34 pc; luminositas — 0,000016 Solis;
  • Ross 154(dM4e) — distantio 2,93 pc; luminositas — 0,00038 Solis;
  • Ross 248(dM6e) — distantio 3,16 pc; luminositas — 0,00011 Solis;
  • Ross 128(dM5) — distantio 3,34 pc; luminositas — 0,00008 Solis.

Nexus interni

Literatura[recensere | fontem recensere]

Citationes[recensere | fontem recensere]