Publius Mucius Q.f. Scaevola
Publius Mucius Q.f. Scaevola (natus circa annum 220 a.C.n., mortuus post annum 169 a.C.n.) fuit vir publicus ac militaris Romanus.
Gens[recensere | fontem recensere]
Pater eius Quintus Mucius Scaevola anno 215 a.C.n. praetor erat atque Sardiniam administravit. Frater Quintus Mucius Q.f. Scaevola anno 174 a.C.n. consulatum administravit. Filii eius consules erant: Publius Mucius Scaevola anno 133 et Publius Licinius Crassus Dives Mucianus anno 131.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Anno 179 a.C.n. praetor urbanus quaestionem de veneficiis intra decem milia passuum a Roma suscepit[1]. Anno 175 una cum Marco Aemilio Lepido consul electus est. Ambo magistratus contra Ligures certaverunt et de eis triumphaverunt[2]. Anno 169 candidatus censurae recusatus est. Ut pater Scaevola iuris eruditus fuit[3].
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Petrus C Nadig, "M. Scaevola, P.[I 4]" in Der Neue Pauly vol. 8 (Stutgardiae: Metzler, 2000. ISBN 3-476-01478-9) col. 425.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Titus Livius, Ab urbe condita XL 44,6
- ↑ Titus Livius, op.cit. XLI 19
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Brutus 98
| Antecessores: Gnaeus Cornelius Cn.f. Scipio Hispallus et Quintus Petillius Spurinus |
Consul 175 a.C.n. cum Marco Aemilio Lepido II |
Successores: Spurius Postumius A.f. Albinus Paullulus et Quintus Mucius Q.f. Scaevola |