Melodia

E Vicipaedia
Mensura in Ioannis Sebastiani Bach "Fuga No. 17 in As", BWV 862, ex Das Wohltemperirte Clavier (pars I), exemplum contrapuncti. Sono Audire info. Duae voces (melodiae) in quoque staff? a directione caulum distingui possunt. Sono Audire vocem quartam info, Sono tertiam info, Sono secundam info, et Sono primam info separatim.
Melodia "Pop Goes the Weasel." Sono Audire info.

Melodia (ex Graeco μελῳδία 'cantus'),[1] vel melos (poet.),[2] laxe cantus,[3] carmen,[4] modi (-orum, pl.),[5] numeri (-orum, pl.),[6] vox, atque tantum linea et pars, est linearis tonorum musicorum successio quae ut res singula percipi potest. Sensu ad verbum, melodia est coniunctio soni et rhythmi, cum, per translationem, significatio termini aliquando extenditur ut successiones aliorum elementorum musicorum, inter quas color tonalis, comprehendat. Haberi potest pars prior contra adiunctionem in parte posteriore sitam. Linea vel pars non necesse est melodia anterioris.

Melodiae saepe in uno vel pluribus phrasibus vel motifs? consistit, et plerumque per carmen vel rem musicam in variis speciebus iteratur. Melodiae describi possunt ab eorum motione melodica, vel frequentiis aut intervallis inter frequentias (plerumque coniunctas aut disiunctas, vel cum angustiis additis), vel distantia sonorum, vel tensione et liberatione, vel continuatione et cohaerentia, vel cadentia, vel forma.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Henry George Liddell et Robert Scott. "Melodia". A Greek-English Lexicon publisher=Perseus project 
  2. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. 5a (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), p. 762.
  3. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. 5a (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), pp. 762, 859.
  4. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. 5a (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), p. 859.
  5. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. 5a (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), p. 859.
  6. D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary, ed. 5a (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), p. 859.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Vicicitatio habet citationes quae ad Melodia spectant.
  • Apel, Willi, ed. Harvard Dictionary of Music. Ed. 2a., pp. 517-519.
  • Edwards, Arthur C. The Art of Melody, p.xix-xxx.
  • Holst, Imogen. 1962, 2008. Tune. Londinii: Faber and Faber. ISBN 0-571-24198-0.
  • Smits van Waesberghe, J. 1955. A Textbook of Melody: A course in functional melodic analysis. American Institute of Musicology.
  • Szabolcsi, Bence. 1965. A History Of Melody. Londinii: Barrie and Rockliff.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vide melody in Victionario.