Linguae Nostraticae

Latinitas bona
E Vicipaedia
Linguae Nostraticae
Situs: Asia, Europa et fere undique
Status: familia hypothetica, a Pedersen proposita, ab aliis expansa, nuper a Starostin in Boreana inclusa
Divisiones:
Superfamiliae a nonnullis eruditis propositae
Superfamiliae a nonnullis eruditis propositae

Superfamiliae a nonnullis eruditis propositae

Inter linguas Nostraticas[1] glottologi nonnulli, Holgerum Pedersen secuti, volunt includere Indoeuropaeas, Uralicas, Altaicas, Kartvelianas, Dravidicas necnon Elamiticam. Interdum linguas addunt Afrasiaticas, Sumericam aliasque. Sunt qui familiam Eurasiaticam, a Iosepho Greenberg propositam, ramum superfamiliae Nostraticae agnoscant, sed Greenberg ipse Nostraticam reiecit.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Bomhard, Allan R., et John C. Kerns (1994). The Nostratic Macrofamily: A Study in Distant Linguistic Relationship. Berlin, New York, and Amsterdam: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-013900-6
  • Campbell, Lyle (1998). "Nostratic: a personal assessment". In Joseph C. Salmons and Brian D. Joseph (eds.), Nostratic: Sifting the Evidence. Current Issues in Linguistic Theory 142. John Benjamins.
  • Stachowski, Marek (2011). "Teoria nostratyczna i szkoła moskiewska".(pdf) – LingVaria 6/1: 241-274.