Lingua indigena

Latinitas bona
E Vicipaedia
Fautores linguae indigenae in Columbia.

Lingua indigena est lingua vernacula alicuius regionis, qua indigenae communiter loquuntur. Saepe ad statum linguae paucorum redacta est. Fieri potest, ut haec lingua orta sit ex gente sermone distincta, quae in regione ad saecula consedit. Linguae indigenae non debent nationales esse, namque etiam contrarium verum est. Sunt multae in orbe terrarum gentes quae progeniei linguam maiorum non iam tradunt,[1] et in vicem linguam maioritatis suam fecerunt, qua melius moribus maioritatis se accommodent.[2]

Anno 2019, Nationes Unitae "Annum internationalem linguae indigenae" decreavit ad linguas indigenas ex extinctione linguarum protegendum.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Glavin & Montenegro 2009.
  2. Connor 2009.

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Connor, Steve. 2009. Alarm Raised on World's Disappearing Languages. Common Dreams.
  • Frawley, William, & Hill, Kenneth C. 2002. Making Dictionaries: preserving indigenous languages of the Americas. Berkeleiae: University of California Press.
  • Glavin, Maywa & Montenegro, Terry. 2009. In Defense of Difference. Seed Magazine.
  • Harrison, K. David. 2007. When Languages Die: the extinction of the world's languages and the erosion of human knowledge. Novi Eboraci et Londinii: Oxford University Press.
  • Singerman, Robert. 1996. Indigenous languages of the Americas: a bibliography of dissertations and theses. Lanham Terrae Mariae: Scarecrow Press
  • Wurm, S. A. & Heyward, Ian (eds.) 2001. Atlas of the World's Languages in Danger of Disappearing. Lutetiae: UNESCO Pub.