Casus grammaticus

E Vicipaedia
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Vide etiam paginam discretivam: Casus

Casus est forma mutabilis, quam vocabulum in se recipit ad indicandum munus suum grammaticum erga alia vocabula eiusdem periodi.

Descriptio[recensere | fontem recensere]

Numerus casuum[recensere | fontem recensere]

Lingua Gallica antiqua, exempli gratia, duos tantum casus habebat; lingua Hungarica plus quam viginti. Latina autem sex casibus de more utitur. Lingua Protoindoeuropaea usa est octo; ad illos Latinos instrumentalem addiderunt,? qui in lingua nostra in ablativo mersus est. Omnes linguae Indoeuropaeae aliquam subclassem ipsarum habent. In lingua Vasconica etiam ergativus stat.

Casus linguae Latinae[recensere | fontem recensere]

Casus Latini, uti supra demonstratum est, sunt sex, quibus additur locativus paucis vocabulis relictus:

  1. Nominativus
  2. Genetivus (s. Genitivus)
  3. Dativus
  4. Accusativus
  5. Vocativus
  6. Ablativus
  7. Locativus

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]