Nicolaus Gogol

Formula:Data hominis Nicolaus Basilii filius Gogol (Russice: Николай Васильевич Гоголь, Nikolaj Vasil'evič Gogol’; Ucrainice: Микола Васильович Гоголь, Mykola Vasyl’ovyč Hohol’; 1809–1852), scriptor Russicus.

Biographia

Nicolaus Gogol natus est 20 Martii (1 Aprilis Calendarii Gregoriani) in vico, Ucrainice Великі Сорочинці (Velyki Soročynci) et Russice Большие Сорочинцы (Bol’šie Soročincy) nominato, tunc in gubernio Poltavensi Imperii Russici et nunc in regione Poltavensi Ucrainae sito. Eius pater, feudalus pauper Basilius Gogol-Ianovsky, fuit auctor certarum comoediarum, Ucrainice scriptarum.

Gogol educatus est annis 1821 et 1828 in Gymnasio summarum scientiarum urbis Nežin (Нежин) gubernii Czernihoviensis (nunc regionis Czernihoviensis Ucrainae), ubi attractus est a litteratura et arte pingendi, ingenium suum in arte scenica demonstravit. Anno 1828 Petropolim venit, initio rei iuridicae opera sua tribuere intendens, quam intentionem mox reiecit. Nicolaus Gogol nonnullis locis sustentaverat munus, historiam docere tentaverat, sed gradatim omnium tempus suum activitati litterariae tribuit.

Anno 1829 Gogol publicavit bucolica vocabulo Iohannes Kuechelgarten («Ганц Кюхельгартен»), quae hominum non placuit. Anno 1831 cognovit Alexandrum Puskinum, qui eius formationem ut scriptoris affecit. Series fabularum Vesperae in praediolo rustico prope Dicancam («Вечера на хуторе близ Диканьки»; Dicanca est vicus Ucrainicus regionis Poltavensis), quam Gogol annis 1831 – 1832 scripsit, ei gloriam litterariam attulit. Dein is auctor etiam creavit multa opera, quorum sunt, e.g., Tarasius Bulba («Тарас Бульба», annis 1835 – 1842 scribebatur, fabula historica est, bellum Cosacorum Ucrainorum contra Polonos describens), Scripta dementis («Записки сумасшедшего»), Nasus («Hoc», fabula satyrica), etc. Anno 1836 prodiit sua comoedia satyrica Revisor («Ревизор»), mala formae imperii reprehens et ob eam rem furialiter damnabatur (quam ob causam scriptor animo fractus est). Mense Iunii anno illo Nicolaus Gogol Russiam excessit et ab anno 1848 peregre, praesertim Romae, manebat (quo tempore patriam bis visitavit). In Italia summum opus suam facebat, fabulam-"poema" Animae mortuae («Мёртвые души») scribens. Cuius tres volumina Gogol creare vellerat, sed solum volumen primum edidit (anno 1842). Paulo post publicata sunt eius opera in quattuor voluminibus. Illuc inter alia inclusa est narratiuncula Lacerna («Шинель»), quae cum Animis mortuis fuit expressio directionis criticae in litteratura Russica. Ulterius creatura pro eo scriptore difficilior fuit. Anno 1847 is edidit librem Loci delecti e correspodentia cum amicis («Выбранные места из переписки с друзьями»), ubi societati Russici in forma instructionum viam ad renovationem moralem monstrare affectavit. Anno 1848, post reditum in patriam, Gogol Animas mortuas scribere continuerat, sed non satiatus est ab effectu operis sui. Noctu ante 12 Februarii (24 Februarii Calendarii Gregoriani) anno 1852, aegritudini affectus, manuscriptum voluminis secundi fabulae illius combussit.

Nicolaus Gogol mortuus est Moscuae 21 Februarii (4 Martii Calendarii Gregoriani) anno 1852.

Fons

• Encyclopaedia Sovietica Magna, editio tertia (Russice)

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Nicolaum Gogol spectant.