Quantum redactiones paginae "Lotharius I (imperator)" differant
m bot addit: el:Λοθάριος Α΄ |
m emendatio nexus interni |
||
Linea 1: | Linea 1: | ||
[[Image:Lothar I.jpg|thumb|250px|Lotarius I, imago ex [[evangeliarium| evangeliario]]]] |
[[Image:Lothar I.jpg|thumb|250px|Lotarius I, imago ex [[evangeliarium| evangeliario]]]] |
||
[[File:Lothaire 1er denier 840 855.jpg|thumb|left|''[[Denarius]]'' Lotharii I usque ab anno 840 ad annum 855]] |
[[File:Lothaire 1er denier 840 855.jpg|thumb|left|''[[Denarius]]'' Lotharii I usque ab anno 840 ad annum 855]] |
||
''' Lotharius I ''', natus circiter [[795]] - obiit in [[ |
''' Lotharius I ''', natus circiter [[795]] - obiit in [[Prumia]] monasterio die [[28 Septembris]] [[855]]. Lotharius [[Imperator]] [[Sacrum Romanum Imperium| Sacri Romani Imperii]] ab anno [[817]] cum patre eius ([[translatio imperii]]) erat. |
||
== Vita == |
== Vita == |
Emendatio ex 15:02, 23 Augusti 2009
Lotharius I , natus circiter 795 - obiit in Prumia monasterio die 28 Septembris 855. Lotharius Imperator Sacri Romani Imperii ab anno 817 cum patre eius (translatio imperii) erat.
Vita
Lotharius senior filius imperatoris Ludovici Pii ac Ermengardae erat.
Die 5 Aprilis 823 Papa Paschalis I Romae insigne imperium capiti Lotharii imposuit.
Post mortem patris eius mense Iunii 840 Lotharius solus imperator mansit. Anno 843 cum Convento Veroduni imperium inter Lotarium et fratres eius separatus est.
Mors
Mense Septembre 855 Lotharius aegrus regnum inter filios eius divisit:
- Ludovicus II imperator Sacri Romani Imperii fit et Italiam accepit;
- Lotharius II Lotharingiam, quae illo tempore Austrasia appellabatur, accepit
- Carolus Provinciae Burgundiam ac Provinciam (hodie Francice Provence) accepit.
Die 28 Septembris 855 Lotharius in abbatia urbis Germaniae Prüm obiit. Post quam sepulchrum eius anno 1872 invenit, supra tabulam sepulchri inscriptionem cum verbiis Rabani Mauri scripta est:
- Continet hic tumulus memorandi Caesaris ossa, Lotharii, magni principis atque pii. Qui Francis, Italis, Romanis praefuit ipsis, Omnia sed sprevit, pauper et hinc abiit. Nam bis tricenos monachus sic attigit annos, Et se mutavit, ac bene post obiit. III. Cal. Octob.