Athanasius Kircherus

Imago P. Athanasii Kircheri die natalis sua anno 1655

P. Athanasius Kircherus Fuldensis S.I. (natus 2 Maii anno 1601 aut 1602 Gesihaha prope Fuldensem, mortuus 28 Novembris 1680 Roma) homo litteratus universalis Germanicus saeculi septendecim erat. Liberos multos de propositionibus varibus scribebat et magna erat auctoritas eius in scientias nonnulas. Praeclarus pro pervestigationibus disciplinarum praecipue Linguarum Aegyptiacarum, Geologiae, Medicinae, Mathematicae et Musicae erat. Kircherus primo causam contagionis morbi pestis animala pussilia – eae bacteria sunt - esse cognovit. Labore suo pervestigationes posteriores enigmam Hieroglyphicarum solvere parabat.

Vita

Incertus est annus natalis Athanasii Kircheri. Dissensio est inter auctoritates scientiae aut anno 1601 aut 1602 natus erat Gesihaha iuvenissimus puerorum sex puellarumque tres. Iohannes Kircherus, pater Athanasii et solus ex parentibus notus est, Doctor Theologiae Moguntia et serior magistratus Balthasaris Dernbachensis Fuldense erat.

Sicut fratres sui scholam ordo religiosi, in hunc casum Iesuitae, visitabat. Anno 1614 ad 1618 scholam Iesuitae Fuldense fundamentum studia sua seriora linguis gracae hebraeaeque discendi ponebat. Duo anni ante finem collegii ordum Iesuitae intrabat. Post finem scholae verisimilis anno 1618 collegium Iesuitae Padibornam studiorum Philosophiae -Logicam, Physicam Aristotelis, Metaphysicam continens- Theologiae, Rerum Naturalium et Mathematica causa migrabat. Studia sua Padiborna finire non poterat nam agmen protestantum urbem superare imminebat. Itaque anno 1622 Coloniam fugiebat et eidem educationem primam suam finiebat.

Anno post collegio Iesuitae Confluentia deinde Heiligenstadt studia humanitatis, imprimis linguarum continuebat et linguam Graecam docere incipiebat. Ibi animi concitationem seriorem suam exceptiones physica machinasque enim primus occursus. Propter praesentationes physicas suas principem electorem imperii Moguntiae notatiam nanciscens residentiam eius Ascaphaburgensem vocabatur ut chartis creare et terram eius metiri auxiliaretur.

Proxima statio educationis Kircheri Moguntia anno 1625 erat. Velut pater suus antea Theologiae ibi studebat et finiebat. Anno 1628 presbyterum ordinabatur et ad votum quattuor Iesuitae, Doctorem Theologiae aequivalens, admittebatur.

Priusquam anno 1629 collegio Iesuitae Herbipole professor Ethicae, Mathematicae, linguarum Hebraeae Syriacaeque fiebat, probationem Spiram Nemetum missum erat, quo loco bibliotheca liber Thesaurum Hieroglyphicarum Johannis Georgii Herwarthii fascinationem Aegyptiae Kirchero excitabat. Postea haec fascinatio sua super totum orientem, etiam Sinam extendebat.

Annus publicationis primi libri Artis magnesiae profectionis involuntariae quoque erat. Iterum a proeliis Belli Triginta Annorum fugere cogebatur cum anno 1631 exercitus Suecorum Herbipolem expugnans appropinquabat. Super Lugdunum Avenionem veniebat et universtate Mathematicam, Philosophiam et linguas orientales docere et Geographiam, Archaeologiam, Astronomiam et nunc etiam Hieroglyphicis studere continuebat. Ibi Nicolaum Claudium Fabrum Peirescem noscebat, qui Kircherum circulum hominum litteratum praeclarum introducebat.

Anno 1633 Kircherus optatione Ferdinandi Secundi Viennam Austriam Mathematicum Regis, positio ad 1630 Iohanne Keplero occupabat, vocabatur. Sed Nicolaus Peirescus Papam petitionem Kircherem Romam vocare mittebat ut manuscriptis copticis antiquis traducerebat. Nesciens Viennam proficiscebatur per ambagem Romam navigabat et ibi decreto Papa eum ad Collegium Romanum vocare audiebat. Ita hoc Collegio, Gregoriana quoque vocatur, anno 1638 professorem linguarum orientalium, Mathematicae et Physicae nominabatur postquam itinere bima per Italia, Sicilia et Melitta reditus erat. Sicilia eruptio montis Aetnae observare poterat, quam posterior in libro Mundo Subterraneo describebat.

Post hoc iter magnum ultimum suum quoque Romae pervestigationes alacriter et diligenter agiebat. Conclusiones suae amplae et excelsae erant ut mox ab obligatione docendi liberabatur. Nonnullos libros in hoc tempore publicabat et pervestigationes experimentesque multis locis scientiarum performabat.

Ab annis sexaginta saeculi septendecim tarde ex excitatione scientiarum retrahens saepe in ruribus Romae commorabatur et per studiis geographicis regionis Latii anno 1665 ruinam ecclesiae antiquae prope Mentorellam inveniebat. Magna cum passione hanc restruhere et iterum ecclesiam peregrinationem facere consulebat. Item largitionibus Museum Kircherianum condebat, quo res varias scientiarum animalis, machinis ab eo inventis, manuscriptis (quam Voynich manuscriptum) exhibebat.

Antea moriebat 28 Novembris anno 1680, testamente constituerat cor suum in ecclesia Mentorellae sepellendum esse.

Opera

Kircher Latine scripsit et publicavit libros multos de diversis rebus tractantes. In studiis operisque suis scientias dissimiles miscebat ad themata exponenda. In opere, exempli gratia, quod “Magnes” vocatur, in quo disertatio continentur de magnetismo, Kircher exploravit alias praeterea atractionis vires, sicut gravitatem amoremque. Opus notissimum kircherianum in aetate nostra est “Oedipus Aegyptiacus” (1652-54) quod tractatus est amplissimus de aegyptologia et antiquis religionibus. Opera sua amplam diffusionem habuerunt saeculo XVII et magnopere contribuerunt ad dispersionem studiorum scientificorum inter indoctos.

Index operum principalium

• 1631 Ars Magnesia
• 1635 Primitiae gnomoniciae catroptricae
• 1636 Prodromus coptus sive aegyptiacus
• 1637 Specula Melitensis encyclica, hoc est syntagma novum instrumentorum physico- mathematicorum
• 1641 Magnes sive de arte magnetica
• 1643 Lingua aegyptiaca restituta
• 1645–1646 Ars Magna Lucis et umbrae in mundo
• 1650 Obeliscus Pamphilius
• 1650 Musurgia universalis, sive ars magna consoni et dissoni
• 1652–1655 Oedipus Aegyptiacus
• 1654 Magnes sive (third, expanded edition)
• 1656 Itinerarium extaticum s. opificium coeleste
• 1657 Iter extaticum secundum, mundi subterranei prodromus
• 1658 Scrutinium Physico-Medicum Contagiosae Luis, quae dicitur Pestis
• 1660 Pantometrum Kircherianum ... explicatum a G. Schotto
• 1661 Diatribe de prodigiosis crucibus
• 1663 Polygraphia, seu artificium linguarium quo cum omnibus mundi populis poterit quis respondere
• 1664–1678 Mundus subterraneus, quo universae denique naturae divitiae
• 1665 Historia Eustachio-Mariana
• 1665 Arithmologia, Subterraneus Mundus
• 1666 Obelisci Aegyptiaci ... interpretatio hieroglyphica
• 1667 China Monumentis, qua sacris qua profanis
• 1667 Magneticum naturae regnum sive disceptatio physiologica
• 1668 Organum mathematicum
• 1669, reimpressus 1672 Principis christiani archetypon politicum
• 1669 Latium
• 1669 Ars magna sciendi sive combinatorica
• 1673 Phonurgia nova, sive conjugium mechanico-physicum artis & natvrae paranympha phonosophia concinnatum
• 1675 Arca Noe
• 1676 Sphinx mystagoga
• 1676 Obelisci Aegyptiaci
• 1679 Musaeum Collegii Romani Societatis Jesu
• 1679 Turris Babel, Sive Archontologia Qua Primo Priscorum post diluvium hominum vita, mores rerumque gestarum magnitudo, Secundo Turris fabrica civitatumque exstructio, confusio linguarum, & inde gentium transmigrationis, cum principalium inde enatorum idiomatum historia, multiplici eruditione describuntur & explicantur. Amsterdam, Jansson-Waesberge 1679.
• 1679 Tariffa Kircheriana sive mensa Pathagorica expansa
• 1680 Physiologia Kicheriana experimentalis

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Athanasium spectant.