Monasterium maius

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

Haec pars progressura est.

Maius Monasterium (maior quoque attestatur; gallice Marmoutier) communi olim Sctae Radegundis nunc Caesaromagi sive Turonum urbis Franciae plaga occidentali situm locus ob coenobii vestigia quae ibi reperiuntur insignis est.

Sanctus Martinus hic in cellula ab urbe duo milia passuum ab urbe distante oratorium fecisse dicitur. Sulpicius Severus (Vita Sancti Martini, 10,4) locum 'secretum et remotum' hoc modo depingit: 'Ex uno enim latere praecisa montis excelsi rupe ambiebatur, reliquam planitiem Liger fluvius reducto paululum sinu clauserat; una tantum eademque arta admodum via adiri poterat'.

Eremi solitudo paulo post episcopatus initium (anno 371 sive 372) condita mox in coenobium transformatum est. Monachi modo Aegyptiaco austeritatis vitae adstricti sunt; iuniores soli scribendi arte utebantur.

Post Martini decessum (11o novembris anno 397) incertum est num coenobium in exsistentia permanserit. Quinto tamen saeculo exeunte ecclesia Sctorum Petri et Pauli iam (forsan a Martini tempore) exsistente 'aedificata est et basilica sancti Iohannis ad Maiorem Monasterium' a Volusiano episcopo (Gregorius Turonensis, Historia Francorum, X,31, VII).

Anno 853 Normanni coenobium dilapidaverunt monachosque complures trucidaverunt. monasterium anno 860 restitutum est est. Inter abbates preclaros Vivianus Robertusque fortis dictus nominandi sunt.

Anno 938 rege consentiente Odo Blesensis comes Berthaque uxor a Maiolio abbati Cluniacensi ut monachos expediret impetraverunt.

Anno 1070 abbas Bartholomaeus ecclesiae novae, quae a Papa Urbano II anno 1096 inaugurata est, fundamenta iecit.

Circa hoc tempus monasterium ecclesiis praediisque nonnullis in Angli sitis dotatum est.

sequendum