Quantum redactiones paginae "Classis spectralis" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
Linea 120: Linea 120:
* '''VII''' [[pumilio alba]] (rare)
* '''VII''' [[pumilio alba]] (rare)


Classificatio harvardica definit [[Abscissa]]m [[digramma Gerzsprung — Russel|digrammatis Gerzsprung — Russel]], sed Yerkes classificatio — placies stellae in id diagrammate.
Classificatio harvardica definit [[Abscissa]]m [[diagramma Herzsprung — Russel|diagrammatis Herzsprung — Russel]], sed Yerkes classificatio — placies stellae in id diagrammate.
Supplementaria autem praestantia hujus classificationis est possibilitas definendi luminocitatem sellae (sectro cognoto), et propterea possibilitas aestimandi distantionem ad stellam.
Supplementaria autem praestantia hujus classificationis est possibilitas definendi luminocitatem sellae (sectro cognoto), et propterea possibilitas aestimandi distantionem ad stellam.



Emendatio ex 21:27, 15 Novembris 2008

Introdutio

Classificatio harvardica

Harvardica classificatione stellae dividitur in classes O—B—A—F—G—K—M—C—S. Plerumque communes sunt stellae classium O—B—A—F—G—K—M, quae appellantur stellae normales, sed stellae cassium C—S, (atque R, N, T, L) sunt stellae peculares, i.e. stellae, habntes spectum peculare.

Tabula comparandi

Classis Temperatura Color verus Coror visibilis[1][2] Massa
(in massis Solis)
Rdius
(in radiis Solis)
Luminoitas Lineae Hydrogenii % e stellis seriei capitalis
O 30,000–60,000 K Caeruleus Caeruleus 60 M 15 R 1,400,000 L debiles ~0.00003%
B 10,000–30,000 K albus-caruleus albus caerleus albusque 18 M 7 R 20,000 L medii 0.13%
A 7,500–10,000 K Albus Albus 3.1 M 2.1 R 80 L lucidi 0.6%
F 6,000–7,500 K ochroleucus albus 1.7 M 1.3 R 6 L medii 3%
G 5,000–6,000 K flavus ochroleucus 1.1 M 1.1 R 1.2 L debiles 8%
K 3,500–5,000 K aurantinus rutilis 0.8 M 0.9 R 0.4 L admodum debiles 13%
M 2,000–3,500 K Ruber flammeus 0.3 M 0.4 R 0.04 L admodum debiles >78%

Classificatio Yerkes

Factor supplementaruis afficiens in characterem spectri est densitas stratorum exteriorum stellae, dependens a massa et densitate stellae, i.e. a luminocitate. Admodum dependunt a lumnocitate SrII, BaII, FeII, TiII, propterea est differentia spectrorum stellarum-gigantum et pumilionum aequalibus classsibus harvardicis.

Ha clssificatione stella habet classem luminocitatis:

  • I Supergigantes
  • II Lucidi gigantes
    • IIa, e.g.: β Scuti (HD 173764) (spectrum G4 IIa)
    • IIab, e.g.: HR 8752 (spectrum G0Iab:)
    • IIb, e.g.: HR 6902 (spectrum G9 IIb)
  • III e.g.: gigantes
    • IIIa, e.g.: ρ Persei (spectrum M4 IIIa)
    • IIIab, e.g.: δ Reticuli (spectrum M2 IIIab)
    • IIIb, e.g.: Pollux (spectrum K2 IIIb)
  • IV subgigantes
    • IVa, e.g.: ε Reticuli (spectrum K1-2 IVa-III)
    • IVb, e.g.: HR 672 A (spectrum G0.5 IVb)
  • V series capitalis
    • Va, e.g.: AD Leonis (spectrum M4Vae)
    • Vb, e.g.: 85 Pegasi A (spectrum G5 Vb)
  • VI suppumilionesи (rare)
  • VII pumilio alba (rare)

Classificatio harvardica definit Abscissam diagrammatis Herzsprung — Russel, sed Yerkes classificatio — placies stellae in id diagrammate. Supplementaria autem praestantia hujus classificationis est possibilitas definendi luminocitatem sellae (sectro cognoto), et propterea possibilitas aestimandi distantionem ad stellam.

Sol, pumilio flava, habet classem spectralem G2V.

Vide etiam

  1. The Guinness book of astronomy facts & feats, Patrick Moore, 1992, 0-900424-76-1
  2. "The Colour of Stars". Australia Telescope Outreach and Education. December 21 2004  — Explains the reason for the difference in color perception.