Mosarabes

Musarabiti ( -orum, m. pl; ex verbo Arabico musta`rab مستعرب , qui est ille qui simul arabus est) erant gentes Romanae et Visigothae Christianae quae post invasionem Arabicam Hispaniae anni 711 sub imperio Maurorum vivebant. In Andalusia Musarabiti attinuerunt Liturgiam Hispanicam et libere inter Mochametanos vivebant ad saeculum XI. Sed Christiani erant, Musarabiti in more Maurorum vestebant et vivebant.

Saepe, Musarabiti ad Asturias et Castellam migrabant, a Mauris fugantes, ubi regibus dixerunt regnum Visigothorum creare debebant.

Lingua

Musarabiti quoque linguam propriam habebant, quae una ex linguis Romanicis erat, sed multa verba Arabica tenuit.

Musarabice:	Hispanice:	Latine:
Mio sîdî ïbrâhîm yâ tú uemme dolge fente mib de nohte in non si non keris irey-me tib gari-me a ob legar-te	Mi señor Ibrahim, ¡oh tú, hombre dulce! vente a mí de noche. Si no, si no quieres, iréme a ti, dime a dónde encontrarte.	O domine mi Ibrahim, o tu, homo dulcis! Veni mihi nocte. Si non, si non vis, ibo tibi, dic mihi ubi te invenias.