Quantum redactiones paginae "Gaiasadinus Minor" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
nomen turkicum, arabicum, persicum.
mNo edit summary
Linea 1: Linea 1:
'''Gaiasadinus Minor''' ([[Lingua Arabica|Arabice]]:غياث الدين كيخسرو بن كيقباد, Ghīyāth al-Dīn Kaykhusraw bin Kayqubād;[[Lingua Turcica|Turcice]]: II. Gıyaseddin Keyhüsrev), filius [[Haladinus Magnus|Haladini]] appellati Magni et nepos Gaiasadini Maioris, erat Turcorum [[sultanus|soldanus]], qui post patris mortem agrum Romanum [[imperatores Constantinopolitani|imperatoris Constantinopolitani]] in [[Asia Minor|Asia]] rexit. Regnum eius vocatus est Rum quoniam Saraceni et Turci pro [[Imperium Romanum Orientale|Roma]] hoc nomen habent. Soldanus quoque alio nomine Chosroe nuncupatus est, eodem quo [[Sassanidae|Persae antiqui]] suos reges magnificare solebant.
'''Gaiasadinus Minor''' ([[Lingua Arabica|Arabice]]:غياث الدين كيخسرو بن كيقباد, Ghīyāth al-Dīn Kaykhusraw bin Kayqubād; [[Lingua Turcica|Turcice]]: II. Gıyaseddin Keyhüsrev), filius [[Haladinus Magnus|Haladini]] appellati Magni et nepos Gaiasadini Maioris, erat Turcorum [[sultanus|soldanus]], qui post patris mortem agrum Romanum [[imperatores Constantinopolitani|imperatoris Constantinopolitani]] in [[Asia Minor|Asia]] rexit. Regnum eius vocatus est Rum quoniam Saraceni et Turci pro [[Imperium Romanum Orientale|Roma]] hoc nomen habent. Soldanus quoque alio nomine Chosroe nuncupatus est, eodem quo [[Sassanidae|Persae antiqui]] suos reges magnificare solebant.


==Fons==
==Fons==

Emendatio ex 20:48, 17 Novembris 2007

Gaiasadinus Minor (Arabice:غياث الدين كيخسرو بن كيقباد, Ghīyāth al-Dīn Kaykhusraw bin Kayqubād; Turcice: II. Gıyaseddin Keyhüsrev), filius Haladini appellati Magni et nepos Gaiasadini Maioris, erat Turcorum soldanus, qui post patris mortem agrum Romanum imperatoris Constantinopolitani in Asia rexit. Regnum eius vocatus est Rum quoniam Saraceni et Turci pro Roma hoc nomen habent. Soldanus quoque alio nomine Chosroe nuncupatus est, eodem quo Persae antiqui suos reges magnificare solebant.

Fons

Simon de Saint-Quentin. 1965. Histoire des Tartares. Paris: Jean Richard.


Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!