Quantum redactiones paginae "Vespae (Aristophanes)" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 11:00, 4 Martii 2022

Vespae (Graece Σφῆκες) est comoedia Graeci poetae Aristophanis. Anno 422 a.C.n. edita in certaminibus Lenaeis praemium secundum obtinuit, inferior solum comoediae nomine Proagon eiusdem poetae, superior autem eae Leuconis nomine "Legati" fuit. Vespae sunt iudices Athenienses, et sunt chorus fabulae.

Personae

Philocleon, senex Atheniensis iudicandi cupiditati addictus. Nomen eius "Cleonis amicum" significat.
Bdelycleon, Philocleonis filius cuius nomen "Cleonem perosum" significat.
Xanthias et Sosias, duo Philocleonis famuli qui Bdelycleonem custodiunt.
Chorus senum Atheniensium iudicandi cupidorum, vesparum habitu praediti quia velut vespae aculeo pungunt cum irritantur^[1].
Pueri qui senes chori comitantur, lampades ferentes.
Duo canes, alter reus (mutus), alter accusator.

Summarium

Prologusː Sosias et Xanthias custodiam ante domum ingenti rete circumdatam agitant in quam post multa alia remedia frustra temptata Bdelycleon patrem clausit ne quotidie nondum orto sole ad iudicum sortitionem properet. Nihil enim aliud quam iudicare cogitat, somni oblitus et conchas colligens ne sibi desint ad suffragium ponendum. Mox per fumarium exire conatur senex ac deinde sub asini ventre latens ad mercatum acti ut olim Ulixes ex arietis vellere suspensus Polyphemi antrum evaserat. Bis tamen a vigilantibus filio et servis intra domum repellitur.
Parodosː senes qui ad Pnyx iudicatum iter faciunt vesparum habitu instructi domum praetereunt et Philocleonis absentiam mirantur. Magna voce eum appellant monentes hodie strategum Lachem^[2] causam agere et Cleonem "trium dierum iram" ad tribunal secum portare iussisse. Coniecturae indulgent fortasse Philocleonem aegrum esse quod pridie reus absolutus esset.
Primum episodiumː Philocleon caput e fenestra exserit atque captivitatem comitibus nuntiat dum eos rogat summisse loquerentur ne custodes expergefacerent. Qui eum hortantur ut quam celerrime effugium excogitaret ne serius ad iudicium pervenirent. Laqueos igitur retis rodere incipit et per funem ad humum descendere. Tum vero filius et servi e somno excitantur atque eum intra domum rixa cum vespis facta repellunt. Vespae victae Bdelycleonem coniurationis ad tyrannidem restituendam accusant atque demagogum Cleonem minitantur qui iura democratica et iudicandi potestatem tuetur.
Agonː Bdelycleon Philocleonem servum esse non regem ut ipse putat demonstare posse adfirmat. Pater argumentis suis confisus sponsionem facit et ambo choreutas litis arbitros eligunt. Philocleon omnes homines sese timere atque blandimentis uti iactat. Quin etiam stipendia iudicibus data (triobolum) extollit. Addit solos iudices rerum in officio gestarum rationem non reddere, ipsum Cleonem eos fovere. Respondet filius parvam pecuniam mereri iudices si cum ingentibus divitiis compares a potentibus demagogis collectis, quibus Philocleon et eius collegae adversariis eorum damnandis non aliter inserviunt atque qui oleas accepto salario domini iussu legunt. Chorus sententiam secundum filium dat. At Philocleon qui si victus esset iudiciis in posterum renuntiaturum spoponderat mori malle quam a iudiciis abesse clamat.
Episodiumː remedium invenit Bdelycleon atque patri persuadet ut domi iudicaret. Primus reus arcessitur canis Labes qui caseum Sicilianum in culina furatus est. Sicilianus appellatur caseus quia strategus Laches -cui Labes paronomasia est- re in Sicilia male gesta accusatus erat quod pecuniam ab hostibus accepisset. Accusat canis alter e demo Cydathenaeo -qui demus demagogi Cleonis est, canis Graece κύων dicitur- ː in primis reo obicit quod caseum solus comederit nec partem sibi reliquerit. Tum Philocleon ne sibi quidem quicquam e caseo pervenisse perspicit atque reo multo magis irascitur. Bdelycleon ipse causam pro reo apud patrem agitː magna merita huius canis in pecoribus custodiendis memorat, unius peccati veniam poscit, catulos adhuc infantes misericordiae movendae causa accersit. Paulisper tantum mollitur Philocleon et damnare iam in animo habet sed a filio deceptus calculum in falsam urnam deicit. Postquam reum absolvisse renuntiatus est animus Philocleonem relinquit qui humi cadit. Postremo filius multa aqua eum resuscitat et ad convivium solandi causa secum ducere promittit.
Parabasisː coryphaeus auctoris merita erga populum Atheniensem extollit, in primis quod Cleonis inceptis impugnat^[3]. Simul spectatores reprehendit quod anno priore praemium Nubibus non contulerint et causas cur aculeos sibi aptarint explicat.

Notae

↑ Versus 224-7ː τὸ τῶν γερόντων, ἔσθ᾽ ὅμοιον σφηκιᾷ. ἔχουσι γὰρ καὶ κέντρον ἐκ τῆς ὀσφύος ὀξύτατον, ᾧ κεντοῦσι, καὶ κεκραγότες πηδῶσι καὶ βάλλουσιν ὥσπερ φέψαλοι
↑ Ille est qui dialogo Platonico titulum indidit.
↑ Versus 1037ː ἀλλ᾽ ὑπὲρ ὑμῶν ἔτι καὶ νυνὶ πολεμεῖ.

Plura legere si cupis

Zachary P. Biles et S. Douglas Olson. Wasps, commentarium. Oxonii: Oxford University Press, 2016. ISBN 978-0199699407 Recensio critica
Kenneth J. Reckford, "Catharsis and Dream-Interpretation in Aristophanes' Wasps", Transactions of the American Philological Association (1974-2014), 1977ː 283-312
E. Kerr Borthwick, "Observations on the Opening Scene of Aristophanes' Wasps", The Classical Quarterly, 1992ː 274-278
Carlo Brillante, "La figura di Filocleone nel prologo delle Vespe di Aristofane", Quaderni Urbinati di Cultura Classica, 187ː 23-35
Angus Crichton, "The Old are in a second childhoodː Rerversal and Jury Service in Aristophanes' "Wasps"", Bulletin of the Institute of Classical Studies, 1991/3ː 59-80
Nathan Gross, "Racine's Debt to Aristophanes", Comparative Literature, 1965ː 209-224
Stefano Jedrkiewicz, "Bestie, gesti e "Logos". Una lettura delle "Vespe" di aristofane", Quaderni Urbinati di Cultura Classica, 2006ː 61-91
David Konstan, "The Politics of Aristophanes' Wasps", Transactions of the American Philological Association (1974-2014), 1985ː 27-46
Guillermo Lariguet, "El aguijón de Aristófanes y la moralidad de los jueces", Doxa, 2013ː 107-126
Lutz Lenz, "Komik und Kritik in Aristophanes' 'Wespen'", Hermes, 1980ː 15-44
Timothy Long, "The Parodos of Aristophanes' "Wasps"", Illinois Classical Studies, 1976ː 15-21
Sarah Miles, 'Cultured animals and wild humans? Talking with the animals in Aristophanes' Wasps.', in Interactions between animals and humans in Graeco-Roman Antiquity. Berlin: De Gruyter, 2017ː 205-232
Peter von Möllendorf, "Die Zungenfertigkeit des Komödiendichters. Spott, Oralsex und Metapoetik in den Wespen des Aristophane" in Spoudaiogeloion. Form und Funktion der Verspottung in der aristophanischen Komödie, Stuttgart, 2002ː 299-316
S. Douglas Olson, "Politics and Poetry in Aristophanes' Wasps", Transactions of the American Philological Association (1974-2014), 1996ː 129-150
Kenneth S. Rothwell, Jr. Nature, Culture, and the Origins of Greek Comedy: A Study of Animal Choruses. Cantabridgiae: Cambridge University Press, 2007. ISBN 9780521860666 Recensio critica
María Jimena Schere, "Los alcances de la crítica contra la justicia ateniense en la comedia Avispas de Aristófanes = The scope of the critique against the Athenian justice in Aristophanes' Wasps", Circe de clásicos y moderno, 2012ː 45-57
J. Staquet, "« Les Guêpes » d'Aristophane (143-149)", Revue belge de Philologie et d'Histoire, 1931ː 585-591

Nexus externi

Aristophanis fabulae


Acharnenses · Equites · Nubes · Vespae · Pax · Aves · Lysistrata · Thesmophoriazusae · Ranae · Ecclesiazusae · Plutus

[1] Versus 224-7ː τὸ τῶν γερόντων, ἔσθ᾽ ὅμοιον σφηκιᾷ. ἔχουσι γὰρ καὶ κέντρον ἐκ τῆς ὀσφύος ὀξύτατον, ᾧ κεντοῦσι, καὶ κεκραγότες πηδῶσι καὶ βάλλουσιν ὥσπερ φέψαλοι

[2] Ille est qui dialogo Platonico titulum indidit.

[3] Versus 1037ː ἀλλ᾽ ὑπὲρ ὑμῶν ἔτι καὶ νυνὶ πολεμεῖ.

[1]

[2]

[3]

@@ Linea 18: / Linea 18: @@
 * '''Primum episodium'''ː Philocleon caput e fenestra exserit atque captivitatem comitibus nuntiat dum eos rogat summisse loquerentur ne custodes expergefacerent. Qui eum hortantur ut quam celerrime effugium excogitaret ne serius ad iudicium pervenirent. Laqueos igitur retis rodere incipit et per funem ad humum descendere. Tum vero filius et servi e somno excitantur atque eum intra domum rixa cum vespis facta repellunt. Vespae victae  Bdelycleonem coniurationis ad tyrannidem restituendam accusant atque [[Demagogus|demagogum]] [[Cleon|Cleonem]] minitantur qui iura democratica et iudicandi potestatem tuetur.
 * '''Agon'''ː Bdelycleon Philocleonem servum esse non regem ut ipse putat demonstare posse adfirmat. Pater argumentis suis confisus sponsionem facit et ambo choreutas litis arbitros eligunt. Philocleon omnes homines sese timere atque blandimentis uti iactat. Quin etiam stipendia iudicibus data ([[Obolus|triobolum]]) extollit. Addit solos  iudices rerum in officio gestarum rationem non reddere, ipsum Cleonem eos fovere. Respondet filius parvam pecuniam mereri iudices si cum ingentibus divitiis compares a potentibus demagogis collectis, quibus Philocleon et eius collegae adversariis eorum damnandis non aliter inserviunt atque qui [[Olea europaea|oleas]] accepto salario domini iussu legunt. Chorus sententiam secundum filium dat. At Philocleon qui si victus esset iudiciis in posterum renuntiaturum spoponderat mori malle quam a iudiciis abesse clamat.
-* '''Episodium'''ː remedium invenit Bdelycleon atque patri persuadet ut domi iudicaret. Primus reus arcessitur canis Labes qui caseum [[Sicilia insula|Sicilianum]] in [[Culina|culina]] furatus est. Sicilianus appellatur caseus quia strategus Laches -cui Labes [[paronomasia]] est- re in Sicilia male gesta accusatus erat quod pecuniam ab hostibus accepisset. Accusat canis alter e [[Demos|demo]] Cydathenaeo -qui demus demagogi Cleonis est, canis Graece κύων dicitur- ː in primis reo obicit quod caseum solus comederit nec partem sibi reliquerit. Tum Philocleon ne sibi quidem quicquam e caseo pervenisse perspicit atque reo multo magis irascitur. Bdelycleon ipse causam pro reo apud patrem agitː magna merita huius canis in pecoribus custodiendis memorat, unius peccati veniam poscit, catulos adhuc infantes misericordiae movendae causa accersit. Paulisper tantum  mollitur Philocleon et damnare iam in animo habet sed a filio deceptus calculum in falsam urnam deicit. Postquam reum absolvisse renuntiatus est animus Philocleonem relinquit qui  humi cadit. Postremo filius multa aqua eum resuscitat et ad convivium solandi causa secum ducit.
+* '''Episodium'''ː remedium invenit Bdelycleon atque patri persuadet ut domi iudicaret. Primus reus arcessitur canis Labes qui caseum [[Sicilia insula|Sicilianum]] in [[Culina|culina]] furatus est. Sicilianus appellatur caseus quia strategus Laches -cui Labes [[paronomasia]] est- re in Sicilia male gesta accusatus erat quod pecuniam ab hostibus accepisset. Accusat canis alter e [[Demos|demo]] Cydathenaeo -qui demus demagogi Cleonis est, canis Graece κύων dicitur- ː in primis reo obicit quod caseum solus comederit nec partem sibi reliquerit. Tum Philocleon ne sibi quidem quicquam e caseo pervenisse perspicit atque reo multo magis irascitur. Bdelycleon ipse causam pro reo apud patrem agitː magna merita huius canis in pecoribus custodiendis memorat, unius peccati veniam poscit, catulos adhuc infantes misericordiae movendae causa accersit. Paulisper tantum  mollitur Philocleon et damnare iam in animo habet sed a filio deceptus calculum in falsam urnam deicit. Postquam reum absolvisse renuntiatus est animus Philocleonem relinquit qui  humi cadit. Postremo filius multa aqua eum resuscitat et ad convivium solandi causa secum ducere promittit.
 * '''[[Parabasis]]'''ː coryphaeus auctoris merita erga populum Atheniensem extollit, in primis quod Cleonis inceptis impugnat<ref>Versus 1037ː ''ἀλλ᾽ ὑπὲρ ὑμῶν ἔτι καὶ νυνὶ πολεμεῖ''.</ref>. Simul spectatores reprehendit quod anno priore praemium ''[[Nubes (Aristophanes)|Nubibus]]'' non contulerint et causas cur aculeos sibi aptarint explicat.