Quantum redactiones paginae "Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
corrigendum
de Frederico Banting
Linea 33: Linea 33:
* [[1921]] - Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae non tribuitur
* [[1921]] - Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae non tribuitur
* [[1922]] - [[Archibaldus V. Hill]] et [[Otto Meyerhof]]
* [[1922]] - [[Archibaldus V. Hill]] et [[Otto Meyerhof]]
* [[1923]] - [[Fridericus G. Banting]] et [[Ioannes Macleod]]
* [[1923]] - [[Fredericus Banting|Fridericus G. Banting]] et [[Ioannes Macleod]]
* [[1924]] - [[Gulielmus Einthoven]]
* [[1924]] - [[Gulielmus Einthoven]]
* [[1925]] - Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae non tribuitur
* [[1925]] - Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae non tribuitur

Emendatio ex 18:19, 16 Novembris 2020

Aemilius Adolfus de Behring primus homo qui Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae consecutus est.

Praemium Nobelianum physiologiae et medicinae inde ab anno 1901 ab Alfredo Nobel inventore dynamitis[1] et manufactore Suecio institutum ex hereditate eius viri quotannis 10 Decembris, qua die Nobel anno 1896 mortuus est, hominibus qui in physiologia et medicina maximam inventionem fecerunt, tribuitur.

Praemio medicinae laureati

1901 - 1910

1911 - 1920

1921 - 1930

1931 - 1940

1941 - 1950

1951 - 1960

1961 - 1970

1971 - 1980

1981 - 1990

1991 - 2000

  • 1991 - Erwin Neher, Bert Sakmann
  • 1992 - Edmond H. Fischer, Edwin G. Krebs
  • 1993 - Richard J. Roberts, Phillip A. Sharp
  • 1994 - Alfred G. Gilman, Martin Rodbell
  • 1995 - Edward B. Lewis, Christiane Nüsslein-Volhard, Eric F. Wieschaus
  • 1996 - Peter C. Doherty, Rolf M. Zinkernagel
  • 1997 - Stanley B. Prusiner
  • 1998 - Robert F. Furchgott, Louis J. Ignarro, Ferid Murad
  • 1999 - Günter Blobel
  • 2000 - Arvid Carlsson, Paul Greengard, Eric R. Kandel

2001 - 2010

2011 - hodie

Nexus externi

Nota

  1. Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).