Quantum redactiones paginae "De rerum natura (Lucretius)" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 07:03, 13 Iulii 2020

De rerum natura est poëma didacticum a Lucretio, poeta philosophoque Romano, saeculo primo a.C.n. hexametricis versibus scriptum, in quo auctor doctrinam exponit Epicuream ut homines, religione relicta, in sententiam Epicuri transeant.

Synopsis

De rerum natura

Epicurus affirmabat hominum tristitiam atque corruptionem penitus ex deorum potestatisque notione iraeque timore, quae credebatur in calamitatibus incommodisque vitae praesentis infligi, exortum esse. Praeter hoc, secundum Epicurum, timor mortis, utrum pavor certus tormentorum nocentibus ab ipsis deis dandorum, an cura incerta ambiguaque, causa ignominiorum multorum esse. Propositio doctrinae Epicuri ipsa liberatio metuum supra dictorum conditusque pacis maxime erat. Epicurus ergo deos adfirmavit, existentiam quorum non enim negabat, vivere paceque integra semper frui, omnibus homines passionibus, desideriis, metibusque sollicitantibus liberos alienosque omnino, maxime mundi incuriosos, atque hominum et virtutibus et facinoribus immotos esse. Ad hanc propositionem defendendam usus Democriti atomismo est, quo conatus mundum materialem demonstrare non enim ente supremo confectum esse sed ex elementorum, quae semper aderant simplicibus gubernati legibus, commixtione forte evenisse. Lucretio opus datum, has ideas facunde, plane, et integre exponere atque explicare, conatus fuit omnes mundi naturalis res persolvi legibus naturalibus sine divom posse probandi.

Incepto poëmate, Lucretius Venerem invocat ut et versus suos decoret et bellum a Romanis avertat; hi autem versus non propria vi sunt legendi, Lucretius enim deista fuit, qui dubitavit deos res mundanas curare. Omnem universum vel naturam ex atomis creantur fore sive clinamine putavit. Quibus scriptis poeta religionem damnans hanc et falsam affirmat et maleficam.

Editiones

1473 : De rerum natura, Thoma Fer(r)ando editore, sine loco annove (sed Brixiae, 1473; editio princeps)
1495 : De rerum natura: Venetiis per Theodorum de Ragazonibus de Asula dictum Bresanum Textus apud Monacenses
1500 : T. Lucretii Cari libri sex nuper emendati, Venetiis: apud Aldum, 1500 (editio Aldina prior) Textus apud Monacenses
1511 (Ioannes Baptista Pius^(it), ed.) : In Carum Lucretium poetam commentarii a Joanne Baptista Pio editi. Bononiae, in ergasterio Hieronymi Baptistae de Benedictis (editio prima cum commentario) Textus apud Monacenses
1514 (Ioannes Baptista Pius^(it), Iodocus Badus Ascensius, edd.) : In Carum Lucretium poetam commentarii a Joanne Baptista Pio editi. Lutetiae Textus apud Monacenses
1515 : T. Lucretii Cari ... De rerum natura. Venetiis (editio Aldina altera) Textus apud Monacenses
1531 : T. Lucretii Cari ... De rerum natura. Basileae: apud Henricum Petrum Textus apud Monacenses alibi
1534 : T. Cari Lucretii ... De reerum natura. Lugduni: apud Seb. Gryphium Textus apud Monacenses
1563 (Dionysius Lambinus, ed.) : Titi Lucretii Cari De rerum natura libri sex a Dionysio Lambino emendati atque restituti & commentariis illustrati. Parisiis: in Gulielmi Rovillij aedibus, 1563 (editio Lambiniana prima) Textus apud Monacenses
1721 : De rerum natura libri VI, Patavii, excudebat Josephus Cominus (editio Cominiana prima).
1896-1898 : De rerum natura libri sex, Textus revisio, commentarius et studia introductiva Caroli Giussani, volumina IV, Augustae Taurinorum, H. Loescher8 (editio critica potissima).

Nexus externi

Vide De rerum natura (Lucretius) apud Vicifontem.

De rerum natura apud bibliothecam Latinam, www.thelatinlibrary.com
Versus pauci poematis dicti, blog.dickinson.edu

@@ Linea 5: / Linea 5: @@
 ==Synopsis==
-[[File:Lucretius De Rerum Natura.webm|thumb|left|''De Rerum Natura'']]
+[[File:Lucretius De Rerum Natura.webm|thumb|left|''De rerum natura'']]
 Epicurus affirmabat hominum tristitiam atque corruptionem penitus ex [[deus|deorum]] potestatisque notione [[ira]]eque timore, quae credebatur in calamitatibus incommodisque [[vita]]e praesentis infligi, exortum esse. Praeter hoc, secundum Epicurum, timor mortis, utrum pavor certus tormentorum nocentibus ab ipsis deis dandorum, an cura incerta ambiguaque, causa ignominiorum multorum esse. Propositio doctrinae Epicuri ipsa liberatio metuum supra dictorum conditusque [[pax|pacis]] maxime erat. Epicurus ergo deos adfirmavit, existentiam quorum non enim negabat, vivere paceque integra semper frui, omnibus homines passionibus, desideriis, metibusque sollicitantibus liberos alienosque omnino, maxime mundi incuriosos, atque hominum et virtutibus et facinoribus immotos esse. Ad hanc propositionem defendendam usus [[Democritus|Democriti]] [[atomismus|atomismo]] est, quo conatus mundum materialem demonstrare non enim ente supremo confectum esse sed ex [[elementum chemicum|elementorum]], quae semper aderant simplicibus gubernati legibus, commixtione forte evenisse. Lucretio opus datum, has ideas facunde, plane, et integre exponere atque explicare, conatus fuit omnes mundi naturalis res persolvi legibus [[natura]]libus sine divom posse probandi.