Quantum redactiones paginae "Clavile" differant
| Linea 24: | Linea 24: | ||
==Nexus externi== |
==Nexus externi== |
||
{{Pars vicificanda}} |
|||
{{CommuniaCat|Pianos|clavilia}} |
{{CommuniaCat|Pianos|clavilia}} |
||
* [http://www.uk-piano.org/history/history.html UK Piano Page, Piano History,] www.uk-piano.org |
* [http://www.uk-piano.org/history/history.html UK Piano Page, Piano History,] www.uk-piano.org |
||
Emendatio ex 12:26, 3 Aprilis 2020
Clavile (-is, n),[1] pianum,[1] clavicymbalum,[1][2] plectrocymbalum,[1] vel clavicordium,[3] est chordophonum malleis nervisque intentis ad tonos edendos praeditum. Clavilia maximae magnitudinis nonaginta septem claves[4] habent, quae, digitis depressis, faciunt ut nervi malleis impellantur. Pulsus mallei efficit ut vibratio nervi sonum emittat; gradus soni, acutus vel gravis, intentione pendit nervi. Vis qua depressa est clavis vim soni definit. Sonus deinde sponte per sedatorem quendam, malleo coniunctum, repremitur ne misceantur soni; clavilista autem pedali potest sedatorem ad tempus disiungere ut concentus sonorum harmonias gignat.
Clavile saeculo octavodecimo ineunte a Bartholomaeo Christophoro Florentiae ut coniunctio constructionum clavichordi et tympani excogitata est. Fructus illius combinationis 'leve forteque' (Italiane piano e forte) appellatus est propter suam unicam facultatem tam leves quam fortes sonos reddendi.
Haydn erat inter primos clavilistas qui clavili sensu vero canebant, cum musici priores, inter quos Ioannes Sebastianus Bach, clavicymbalo canerent.
Nexus interni
Notae
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009. Vocabula "clavíle", "clavicýmbalum", et "plectrocýmbalum" mediaevaliter creati sunt, dum "piánum" moderne creatum.
- ↑ Carolus Egger, ed., ed. (1992, 1997). Lexicon Recentis Latinitatis. Urbis Vaticanae: Libraria Editoria Vaticana ISBN 8820917319 (vol. I: A-L), ISBN 8820922398 (vol. II: M-Z), vol. II, p. 130, s.v. pianoforte.
- ↑ Traupman, Iohannes. [2003]. Colloquia Latine Exercito Orali, editio tertia (Anglice: Conversational Latin for Oral Proficiency, Third Edition.). pp 359. Vauconda, IL: Editores Bolchazy-Carducci. ISBN 086516438X
- ↑ Etymologisches Wörterbuch nach Pfeifer,: "(Medio-)Francogallicum clavier cognatum est voci clef 'Clavis, /Taste/Key/Tecla/', quae est a latino clāvis '/Schlüssel/Key/Llave/, pessulus', mediolatine 'clavis ventilis fistulae organi' et '/Taste/'" Theodisce: "Mfrz. frz. clavier stellt sich zu frz. clef ‘Schlüssel, Taste’, aus lat. clāvis ‘Schlüssel, Riegel’, mlat. ‘Schlüssel zum Ventil der Orgelpfeife’ und ‘Taste’".
Bibliographia
- Jean-Pierre Thiollet, Piano ma non solo, Anagramme, 2012. ISBN 978 2 35035 333 3
- Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, Neva Ed., 2015. ISBN 978 2 3505 5192 0
- Jean-Pierre Thiollet, Improvisation so piano, Neva Ed., 2017. ISBN 978 2 3505 5228 6
Nexus externi
 |
Verba quae insequuntur vicificanda sunt ut rationibus qualitatis et Latinitatis propositis obtemperent. Quaesumus ut paginam emendes. |
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad clavilia spectant. |
- UK Piano Page, Piano History, www.uk-piano.org
- history of the grand piano - photoarchive, www.hammerfluegel.net
- Institutio Pianolae: Historia Pianolarum machinarumque musicae, www.pianola.org
- Situs ad clavile pertinens, www.sectioaurea.com
- Situs ad clavile pertinens, www.klavier.it
- Sona in interrete clavile virtuale, www.bgfl.org