Quantum redactiones paginae "Carolus Philippus Emanuel Bach" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 20:58, 19 Februarii 2020

Carolus Philippus Emanuel Bach (Wimariae, 8 Martii 1714—Hamburgi, 14 Decembris 1788), secundus Iohanni Sebastiani Bach et Mariae Barbarae Bach filius, fuit compositor et clavicymbalista aetatis classicae, quae dicitur.

Vita

Tertius Ioannis Sebastiani Bachii filius educatus est Lipsiae in Schola Thomana: pater ipse eum musicam in ludis docebat. Inde ibidem iurisprudentiae studuit, quam rem Francofurti pergebat. Francofurti autem academiam musicalem fundavit, ubi et opera propria in scaenis produci poterant. Insuper clavicines multos erudiebat: id efficiebat, ut Carolus Philippus Emmanuel omnino musicae se dedere exorsus est.

Anno 1738 Berolinum commigravit ubi Fridericus II (rex Borussiae) eum clavicymbalistam cameralem nominavit, quo munere fungebatur annos XXVII. Anno 1767 vocatus est Hamburgum ad ecclesiasticae musicae rectionem.

Gravitudo

Tamen quoad ingenium, sensum musicalem subtilem, logicam et consequentiam tatae aequari minime potest. Elegantior esse autem videbatur, qui vix auditores in intimo movere potuit. Modum Francogallicum (Franciscus Couperin, Rameau) et Italicum (Dominicus Scarlatti) porro tractabat itaque praecessor epochae Iosephi Haydn sive Volfgangi Amadei Mozart factus est.

Inter opera mentionis digna sint: multae sonatae, phantasiae et aliae res pro clavichordio tantummodo (inter quas »Sonaten für Kenner und Liebhaber«), concentus clavichordii symphoniacis comitantibus, opera tribus sive quattuor musicis/quadriciniis, symphoniae pro symphoniacis, diei creationis cantus matutinus, passionis Christi redditus, oratorium »Die Israeliten in der Wüste«, chorus duplex apud »Sanctum«, melodiae in cantus spiritales Ioannis Gellert, psalmi Cramerii. Liber definitivus optimus pro clavicinibus praetitulatur »Versuch über die wahre Art, das Klavier zu spielen« (Lipsiae 1753/1763), qui valde laudetur.

Nexus interni

Gulielmus Fridericus Bach

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!

@@ Linea 1: / Linea 1: @@
 [[Fasciculus:Bach_Carl_Philipp_Emanuel_1.jpg|thumb|Carolus Philippus Emanuel Bach.]]
-'''Carolus Philippus Emanuel Bach''' ([[Wimaria]]e, [[8 Martii]] [[1714]]—[[Hamburgum|Hamburgi]], [[14 Decembris]] [[1788]]), secundus [[Iohannes Sebastianus Bach|Iohanni Sebastiani Bach]] et [[Maria Barbara Bach|Mariae Barbarae Bach]] [[filius]], fuit [[compositor]] et [[clavicymbalista]] [[Aetas Classica|Aetatis Classica]].
+'''Carolus Philippus Emanuel Bach''' ([[Wimaria]]e, [[8 Martii]] [[1714]]—[[Hamburgum|Hamburgi]], [[14 Decembris]] [[1788]]), secundus [[Iohannes Sebastianus Bach|Iohanni Sebastiani Bach]] et [[Maria Barbara Bach|Mariae Barbarae Bach]] [[filius]], fuit [[compositor]] et [[clavicymbalista]] aetatis classicae, quae dicitur.
+==Vita==
+Tertius Ioannis Sebastiani Bachii filius educatus est [[Lipsia]]e in [[Schola Thomana]]: pater ipse eum musicam in ludis docebat. Inde ibidem iurisprudentiae studuit, quam rem [[Francofurtum ad Oderam|Francofurti]] pergebat. Francofurti autem academiam musicalem fundavit, ubi et opera propria in scaenis produci poterant. Insuper clavicines multos erudiebat: id efficiebat, ut Carolus Philippus Emmanuel omnino musicae se dedere exorsus est.
+Anno 1738 [[Berolinum]] commigravit ubi [[Fridericus II (rex Borussiae)]] eum [[clavicymbalum|clavicymbalistam]] cameralem nominavit, quo munere fungebatur annos XXVII. Anno 1767 vocatus est [[Hamburgum]] ad ecclesiasticae musicae rectionem.
+==Gravitudo==
+Tamen quoad ingenium, sensum musicalem subtilem, logicam et consequentiam tatae aequari minime potest. Elegantior esse autem videbatur, qui vix auditores in intimo movere potuit. Modum [[francia|Francogallicum]] ([[Franciscus Couperin]], Rameau) et [[italia|Italicum]] ([[Dominicus Scarlatti]]) porro tractabat itaque praecessor epochae [[iosephus Haydn|Iosephi Haydn]] sive [[volfgangus Amadeus Mozart|Volfgangi Amadei Mozart]] factus est.
+Inter opera mentionis digna sint: multae sonatae, phantasiae et aliae res pro clavichordio tantummodo (inter quas »Sonaten für Kenner und Liebhaber«), concentus clavichordii symphoniacis comitantibus, opera tribus sive quattuor musicis/quadriciniis, symphoniae pro symphoniacis, diei creationis cantus matutinus, passionis Christi redditus, oratorium »Die Israeliten in der Wüste«, chorus duplex apud »Sanctum«, melodiae in cantus spiritales Ioannis Gellert, psalmi Cramerii. [[Liber definitivus]] optimus pro clavicinibus praetitulatur »Versuch über die wahre Art, das Klavier zu spielen« (Lipsiae 1753/1763), qui valde laudetur.
 {{NexInt}}