Quantum redactiones paginae "Canon Occidentalis" differant

Latinitas inspicienda
E Vicipaedia
Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
mNo edit summary
mNo edit summary
Linea 12: Linea 12:


== Canonis concertationes ==
== Canonis concertationes ==
Commentemur nunc canonis concertationes. Fuere homines qui litterae canonem ob paucitatem feminarum detraxerunt, artem esse tantum classium superiorum instrumentum credentes. Tamen criticus litterarius Haroldus Bloom dixit esse falsum locutu libros sublimatos fuisse vi rationum politicorum quam suis magnificentiae. [[Ioannes Miltonus|Milton]], qui [[Poësis epica|carmen epicum]] plus dignationis habiturum scripsit, a poetis multis canonicus factus est atque ''[[Paradisus amissus]]'' fuit canonicus priusquam canon constitutus est. Inter poetas qui Miltonum levavere non tam dogmatum propagandorum quam artis cohonestandi gratia sunt [[Ioannes Dryden|Dryden]], [[Alexander Pope|Pope]], [[Gulielmus Blake|Blake]], [[Gulielmus Wordsworth|Wordsworth]], [[Samuel Taylor Coleridge|Coleridge]], [[Georgius Gordon Byron|Byron]], [[Percy Bysshe Shelley|Shelley]], [[Ioannes Keats|Keats]] et alia.<ref name=":0">Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. [[Novum Eboracum]]: Harcourt Brace, 1994.</ref> Si canones litterarii sunt tantum instrumenta consiliorum [[Nationalismus|nationalium]], proinde traditiones aliae artis item instrumenta politica sint.
Commentemur nunc canonis concertationes. Fuere homines qui litterae canonem ob paucitatem feminarum detraxerunt, artem esse tantum classium superiorum instrumentum credentes. Tamen criticus litterarius Haroldus Bloom dixit esse falsum locutu libros sublimatos fuisse vi rationum politicorum quam suis magnificentiae. [[Ioannes Miltonus|Milton]], qui [[Poësis epica|carmen epicum]] plus dignationis habiturum scripsit, a poetis multis canonicus factus est atque ''[[Paradisus amissus]]'' fuerat canonicus priusquam canon constitutus est. Inter poetas qui Miltonum levavere non tam dogmatum propagandorum quam artis cohonestandi gratia sunt [[Ioannes Dryden|Dryden]], [[Alexander Pope|Pope]], [[Gulielmus Blake|Blake]], [[Gulielmus Wordsworth|Wordsworth]], [[Samuel Taylor Coleridge|Coleridge]], [[Georgius Gordon Byron|Byron]], [[Percy Bysshe Shelley|Shelley]], [[Ioannes Keats|Keats]] et alia.<ref name=":0">Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. [[Novum Eboracum]]: Harcourt Brace, 1994.</ref> Si canones litterarii sunt tantum instrumenta consiliorum [[Nationalismus|nationalium]], proinde traditiones aliae artis item instrumenta politica sint.


[[Franciscus Kermode]], [[critica litterarum]] [[Britannia|Britannicus]], dixit operis bonitatem apprehendendam esse tantum cum peritia scientiaque; hae artes discipulis dociles sunt, tamen forsit artes tales vix doceri poterunt. Nisi libros sine annotationes litteratas competenter legere possis, qualitates libri inusitatas non intuebere. Qualitates maxumae libri non viderier potest sine lectionem fortem. Tanta difficultas librorum grandium est uteam libri canonici ab auditoriis intellectualibus legantur.<ref>Frank Kermode, Strange, Sublime, Uncanny, Anxious, 1994.</ref> Bloom dixit: “pretium [[Pulchritudo|pulchritudinis]] ex [[memoria]] et (sicut [[Fridericus Nietzsche|Nietzsche]] vidit) ex [[Dolor|dolore]] oritur.” Omnia mundi opera sunt impossibilia lectu aetate una; ergo, tantum opera clarissima sunt legenda.<ref>Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. [[Novum Eboracum]]: Harcourt Brace, 1994.</ref> Cognitionis imperio quam corporis delectatione lectores fortes libros legunt.<ref>Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. [[Doi:1-57322-284-4|ISBN 1-57322-284-4]]</ref> Etiam sunt philologi qui universitates incusant, quod nonnulli magistri opera eligunt inferiora, quo discipulis esset res cautior. Tutiora opera eligantur ne opiniones discipulorum offendantur. Bloom dicit hanc consuetudinem evadendam esse.<ref name=":0" />[[Fasciculus:Sappho Loison cour Carree Louvre.jpg|thumb|Sculptura [[Sappho|Sapphus]] [[Museum Lupariense|Museo Lupariensi]] [[Lutetia|Lutetiae]]. Sappho fuit poetria Graecorum carminum. ]]
[[Franciscus Kermode]], [[critica litterarum]] [[Britannia|Britannicus]], dixit operis bonitatem apprehendendam esse tantum cum peritia scientiaque; hae artes discipulis dociles sunt, tamen forsit artes tales vix doceri poterunt. Nisi libros sine annotationes litteratas competenter legere possis, qualitates libri inusitatas non intuebere. Qualitates maxumae libri non viderier potest sine lectionem fortem. Tanta difficultas librorum grandium est uteam libri canonici ab auditoriis intellectualibus legantur.<ref>Frank Kermode, Strange, Sublime, Uncanny, Anxious, 1994.</ref> Bloom dixit: “pretium [[Pulchritudo|pulchritudinis]] ex [[memoria]] et (sicut [[Fridericus Nietzsche|Nietzsche]] vidit) ex [[Dolor|dolore]] oritur.” Omnia mundi opera sunt impossibilia lectu aetate una; ergo, tantum opera clarissima sunt legenda.<ref>Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. [[Novum Eboracum]]: Harcourt Brace, 1994.</ref> Cognitionis imperio quam corporis delectatione lectores fortes libros legunt.<ref>Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. [[Doi:1-57322-284-4|ISBN 1-57322-284-4]]</ref> Etiam sunt philologi qui universitates incusant, quod nonnulli magistri opera eligunt inferiora, quo discipulis esset res cautior. Tutiora opera eligantur ne opiniones discipulorum offendantur. Bloom dicit hanc consuetudinem evadendam esse.<ref name=":0" />[[Fasciculus:Sappho Loison cour Carree Louvre.jpg|thumb|Sculptura [[Sappho|Sapphus]] [[Museum Lupariense|Museo Lupariensi]] [[Lutetia|Lutetiae]]. Sappho fuit poetria Graecorum carminum. ]]

Emendatio ex 11:28, 2 Augusti 2019

Haec pagina scripta est a tirone, qui nondum Latinitate callidissima utitur.
Usor Latinitatis callidior textum inspiciat, errores corrigat resque auctori explicet.

Pictura Dantis ab Alexandro Botticelli picta est. Dantes Alagherius fuit scriptor Italianus qui Divinam Comoediam scripsit. Divina Comoedia est opus clarissimum canone litterario. Dantes speravit se lectum iri aeternum cum poetis optimis Homero, Horatio, Lucano, Ovidio, Virgilio(Inf. 4.87–90).

Canon occidentalis est operum index, quae occidentis opera summa traditionemque intellectualem continet. Inter genera canonis sunt litterae, musica classica, picturae, sculturae, libri philosophici et alia. Theoriis Haroldi Bloom auctores fortes semper se creaturos aliquid scriptoribus aliis perennius vel scribendo antiqua responsuros opera credunt.[1] Vel maturitate intellectus vel maturitate elocutionis opus magnum fieri oportet. Artifex maximus sperat scribendi arte sese victurum aeternum. Ovidius versibus suis dixit: ore legar populi, perque omnia saecula fama / siquid habent veri vatum praesagia, vivam. Horatius oda 3.30 scripsit: Exegi monumentum aere perennius.

Quid est liber classicus?

Ludovicus van Beethoven est musicographus canone praeclarus.

Scriptores operum qualitates exprimere classicorum conantur. T. S. Eliot tractatu suo fundamenta necessaria libris scribendis optimis tractavit. Specialiter necesse est libro classico comprehensionem habere. Virgili Aeneida universalem librum Europae esse dixit. Omnis scriptores fortes, qui opera magna scribere audent, matura mente linguaque summa niti decet, quo opera universalia exigant.[2]

Inter opera maxima sunt Ilias, Odyssea, Politia, Historiae Herodoti, De bello Peloponnesiaco, Aeneis, Biblia Hebraica, Metamorphoses, Alcoranus, Summa theologiae, Divina Comoedia, Hamlet, Paradisus Amissus, Principia philosophiae, Faust, Анна Каренина, Leaves of grass, Middlemarch, À la recherche du temps perdu, Tractatus logico-philosophicus, Ulysses. Opera maiora in Bibliotheca Loebiana et Scriptorum Classicorum bibliotheca Oxoniensis promulgata sunt.

Canonis concertationes

Commentemur nunc canonis concertationes. Fuere homines qui litterae canonem ob paucitatem feminarum detraxerunt, artem esse tantum classium superiorum instrumentum credentes. Tamen criticus litterarius Haroldus Bloom dixit esse falsum locutu libros sublimatos fuisse vi rationum politicorum quam suis magnificentiae. Milton, qui carmen epicum plus dignationis habiturum scripsit, a poetis multis canonicus factus est atque Paradisus amissus fuerat canonicus priusquam canon constitutus est. Inter poetas qui Miltonum levavere non tam dogmatum propagandorum quam artis cohonestandi gratia sunt Dryden, Pope, Blake, Wordsworth, Coleridge, Byron, Shelley, Keats et alia.[3] Si canones litterarii sunt tantum instrumenta consiliorum nationalium, proinde traditiones aliae artis item instrumenta politica sint.

Franciscus Kermode, critica litterarum Britannicus, dixit operis bonitatem apprehendendam esse tantum cum peritia scientiaque; hae artes discipulis dociles sunt, tamen forsit artes tales vix doceri poterunt. Nisi libros sine annotationes litteratas competenter legere possis, qualitates libri inusitatas non intuebere. Qualitates maxumae libri non viderier potest sine lectionem fortem. Tanta difficultas librorum grandium est uteam libri canonici ab auditoriis intellectualibus legantur.[4] Bloom dixit: “pretium pulchritudinis ex memoria et (sicut Nietzsche vidit) ex dolore oritur.” Omnia mundi opera sunt impossibilia lectu aetate una; ergo, tantum opera clarissima sunt legenda.[5] Cognitionis imperio quam corporis delectatione lectores fortes libros legunt.[6] Etiam sunt philologi qui universitates incusant, quod nonnulli magistri opera eligunt inferiora, quo discipulis esset res cautior. Tutiora opera eligantur ne opiniones discipulorum offendantur. Bloom dicit hanc consuetudinem evadendam esse.[3]

Sculptura Sapphus Museo Lupariensi Lutetiae. Sappho fuit poetria Graecorum carminum.

Nexus interni

Bibliographia

Notae

  1. ↑ Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. ISBN 1-57322-284-4
  2. ↑ T. S. Eliot. What is a Classic? On Poetry and Poets (Londonii, 1957).
  3. ↑ 3.0 3.1 Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. Novum Eboracum: Harcourt Brace, 1994.
  4. ↑ Frank Kermode, Strange, Sublime, Uncanny, Anxious, 1994.
  5. ↑ Haroldus Bloom, The Western Canon: The Books and School of the Ages. Novum Eboracum: Harcourt Brace, 1994.
  6. ↑ Haroldus Bloom, Where Shall Wisdom Be Found? Novum Eboracum: 2004. ISBN 1-57322-284-4
Ars et litterae

Architectura · Ars · Artes liberales · Bellae artes · Cinematographia · Musica · Litterae · Photographia · Poësis · Saltatio · Sculptura

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Canon_Occidentalis&oldid=3467725"