Quantum redactiones paginae "I. M. Pei" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
Latinitas OK?
mNo edit summary
Linea 1: Linea 1:
{{L1}}
{{L1}}
{{Capsa hominis Vicidata}}
{{Capsa hominis Vicidata}}
'''I. M. Pei''', nomine pleno Sinico 貝聿銘 ''Bèi Yù Míng'' ([[Quancheum|Quanchei]] in [[Sinae (regio)|Sinis]] natus die [[26 Aprilis]] [[1917]]; [[16 Maii]] [[2019]] [[Manhata]]e in [[urbs Novum Eboracum|urbe Novo Eboraco]] mortuus), fuit [[architectus]] [[Sina|Sinicus]] et [[Civitates Foederatae|Americanus]], [[architectura]]e modernae peritus.<ref>Diamonstein 1980: 145; Wiseman 2001: 11.</ref>
'''I. M. Pei''', nomine pleno Sinico 貝聿銘 ''Bèi Yùmíng'' ([[Quancheum|Quanchei]] in [[Sinae (regio)|Sinis]] natus die [[26 Aprilis]] [[1917]]; [[16 Maii]] [[2019]] [[Manhata]]e in [[urbs Novum Eboracum|urbe Novo Eboraco]] mortuus), fuit [[architectus]] [[Sina|Sinicus]] et [[Civitates Foederatae|Americanus]], [[architectura]]e modernae peritus.<ref>Diamonstein 1980: 145; Wiseman 2001: 11.</ref>


==De vita==
==De vita==

Emendatio ex 14:33, 17 Maii 2019

Wikidata I. M. Pei
Res apud Vicidata repertae:
I. M. Pei: imago
I. M. Pei: imago
Nativitas: 26 Aprilis 1917; Quancheum
Obitus: 16 Maii 2019; Manhata
Patria: Civitates Foederatae Americae, Res publica Sinarum
Nomen nativum: 貝聿銘

Familia

Genitores: Tsuyee Pei;
Coniunx: Eileen Loo

I. M. Pei, nomine pleno Sinico 貝聿銘 Bèi Yùmíng (Quanchei in Sinis natus die 26 Aprilis 1917; 16 Maii 2019 Manhatae in urbe Novo Eboraco mortuus), fuit architectus Sinicus et Americanus, architecturae modernae peritus.[1]

De vita

Aedificium orientale Pinothecae Nationalis Vasingtoniae, a Pei designata.[2]
Pei habebat Bibliothecam Ioannis F. Kennedy "mandatum maximi momenti" suae vitae.[3]

Iuvenem a principio Hongcongi et Sciamhaevi educatum pelliculae Civitatum Foederatarum a Buster Keaton et Bing Crosby actae placebant, sed inspectio hortorum urbis Suchei ad architectonicum munus incitabat. Linguam Anglicam Bibliis Sacris et mythistoriis Dickensianis legendis didicit. Ad Civitates Foederatas anno 1935 migravit, ubi in schola architecturae Universitatis Pennsylvaniensis matriculavit, sed mox in Massachusettense Institutum Technologiae transcendit.

Annum agens centesimum tertium die 16 Maii 2019 mortem obiit.[4]

Notae

  1. Diamonstein 1980: 145; Wiseman 2001: 11.
  2. Wiseman 2001: 181.
  3. Boehm 2000: 56.
  4. Goldberger, Paul (16 Maii 2019). "I.M. Pei, World-Renowned Architect, Is Dead at 102". The New York Times .

Bibliographia

  • Boehm, Gero von. 2000. Conversations with I. M. Pei: Light Is the Key. Monaci: Prestel. ISBN 3-7913-2176-5.
  • Cannell, Michael T. 1995. I. M. Pei: mandarin of modernism. Novi Eboraci: Carol Southern Books. ISBN 0517799723.
  • Cobb, Henry Nichols. 2018. Words and Works 1948–2018: scenes from a life in architecture. Novi Eboraci: Monacelli Press. ISBN 978-1-58093-514-2.
  • Diamonstein, Barbaralee. 1980. American Architecture Now. Novi Eboraci: Rizzoli. ISBN 0-8478-0329-5.
  • Englar, Mary. 2006. I. M. Pei. Sicagi: Raintree. ISBN 1410910563, ISBN 1410911292.
  • Heyer, Paul. 1993. Architects on Architecture: New Directions in America. Novi Eboraci: Van Nostrand Reinhold. ISBN 0-442-01751-0.
  • Lenci, Ruggero. 2004. I. M. Pei: teoremi spaziali. Augustae Taurinorum: Testo & Immagine. ISBN 88-8382-143-2.
  • Moeller, Gerard M., et Christopher Weeks. 2006. AIA Guide to the Architecture of Washington, D.C. Baltimorae: Johns Hopkins University Press.
  • Pei, I. M., Emile Biasini, et Jean Lacouture. 2001. invention du Grand Louvre. Lutetiae: O. Jacob. ISBN 2738110207.
  • Slavicek, Louise Chipley. 2010. I. M. Pei. Novi Eboraci: Chelsea House. ISBN 9781604135671.
  • Williams, Paul Kelsey. 2005. Southwest Washington, D.C. Carolopoli Carolinae Meridianae: Arcadia.
  • Wiseman, Carter. 2001. I. M. Pei: A Profile in American Architecture. Novi Eboraci: H. N. Abrams. ISBN 0-8109-3477-9.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad I. M. Pei spectant.