Lingua Hetthaea

Lingua Hetthaea 𒉈𒅆𒇷 nešili
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaea e familia Anatolica
Status:	lingua exstincta
Sigla:	1 —, 2 hit, 3 hit
Usus
Aevum:	saec. XVII - XIII a.C.n. florens
Situs:	lingua olim Imperii Hetthaeorum officialis ab eruditis recentioribus interpretata
Litterae:	Litterae Hetthaeae
Scriptura:	Scriptura cuneiformis
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Hetthaea nobis e tabulis signis cuneiformibus insculptis nota est, quae tabulae Hattusae, quae iuxta vicum hodiernum Boğazkale sita erat, inventae sunt. Hattusas caput imperii Hetthaeorum erat quod circiter annis 1650 - 1200 ante Christum natum florebat. Hetthaei ipsi linguam nešili appellabant e pristino oppido principali Neša (ubi hodie Kültepe est).

Exemplum linguae Hetthaeae: regulae feriae quaedam, saeculo fere 14 a.C.n.

Lingua Hetthaea antiquissima linguarum Indoeuropaearum adhuc notarum est. Quae adhuc omnis octo casus linguae pristinae servat, praeterea et consonantem pharyngalem ḫ iam dudum a viris doctis postulatam (quae consonans vulgo, sed minus recte laryngalis vocatur) . Temporalium autem verborum formae minutae sunt, multa tempora verbis auxiliaribus formantur: e.g. tempus perfectum verbo ḫarkanzi (id est habere) cum participio. Duae coniugationes verborum sunt, quarum prima formas similes aliarum linguarum Indoeuropaearum habet (ut ēp-mi = "capio") et altera formas alias habet (ut ār-ḫi = "sto"); haec altera coniugatio fortasse similis est perfecto Graeco, secundum Jasanoff.

Linguae Hetthaeae cognatae sunt linguae Luvia, Lycia, Carica, Lydia aliaeque ab eruditis hodiernis in subfamiliam vel divisionem Anatolicam congessae.

Bibliographia

• Jasanoff, Jay. Hittite and the Indo-European Verb. Oxonii: Oxford University Press, 2005. ISBN 978-0199281985
• Van den Hout, Theo. The Elements of Hittite. Cantabridgiae: Cambridge University Press, 2012. ISBN 978-0521133005