Quantum redactiones paginae "Coelium" differant
No edit summary |
|||
Linea 61: | Linea 61: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Coelium nomen [[Lingua Latina|latine]] est, enim [[Gaius Plinius Secundus|Plinius]] in libro,[[Naturalis historia (Plinius)|Naturalis historia]] libri XXXVII, scribebat: "''Ab Hydrunte, Soletum desertum, deinde fratuertium. Portus Tarentinus statio Miltopae: Lupia, Balesium, Coelium, Brundisium''". Sunt qui putent nomen urbis a [[Lingua Graeca antiqua|Graeco]] ''Kailia'' ('urbs nova') ductum esse. |
|||
Primum castellum [[saeculum 7 a.C.n.|saeculo VII a.C.n.]] constitutum est a [[Messapii]]s, antiqua gente Illyrica,<ref>Lejeune 1993.</ref> quae inde a [[saeculum 9 a.C.n.|saeculo IX a.C.n.]] in [[promunturium Salentinum]] habitatum commigravit ibique consederat. [[Saeculum 3 a.C.n.|Saeculo III a.C.n.]] etiam fines Messapiorum a [[Romani antiqui|Romanis antiquis]] expugnati sunt. Sed de rebus in castello (vel urbe) gestis paene nihil scimus. Magna vestigia Messapiorum moenes et speculas sunt. |
|||
== Clari cives== |
== Clari cives== |
Emendatio ex 13:07, 24 Octobris 2017
Formula:Municipium Italiae Coelium seu Celiae (-arum, f.) (alia nomina: Coelium[1], Caelia, Castellum Celiae, Celiae de Galdo) (Italice Ceglie Messapica; Messapie Kailia) est Urbs Italiae et municipium, circiter 20 270 incolarum, in Regione Apulia et in Provincia Brundisina situm. Urbani Caeliani[2], Caelienses appellantur.
Insigne
Sententia
Geographia
- Sallentum (terra),
- Murgesii montes
Oeconomia
Historia
Coelium nomen latine est, enim Plinius in libro,Naturalis historia libri XXXVII, scribebat: "Ab Hydrunte, Soletum desertum, deinde fratuertium. Portus Tarentinus statio Miltopae: Lupia, Balesium, Coelium, Brundisium". Sunt qui putent nomen urbis a Graeco Kailia ('urbs nova') ductum esse.
Primum castellum saeculo VII a.C.n. constitutum est a Messapiis, antiqua gente Illyrica,[4] quae inde a saeculo IX a.C.n. in promunturium Salentinum habitatum commigravit ibique consederat. Saeculo III a.C.n. etiam fines Messapiorum a Romanis antiquis expugnati sunt. Sed de rebus in castello (vel urbe) gestis paene nihil scimus. Magna vestigia Messapiorum moenes et speculas sunt.
Clari cives
Nati
Victi
Mortui
Urbis administratio
Aedificia egregia
- Castrum ducalis
Ecclesia Catholica Romana
Fractiones, vici et loci in municipio
Fractiones
Loci
- Casa del Monaco
- Casina Vitale
- Masseria Abate Amato
- Masseria Abate Nicola Piccolo
- Masseria Abate Nicola Grande
- Masseria Alfieri
- Masseria Angelo di Maglie
- Masseria Barone
- Masseria Beneficio
- Masseria Cappella vecchia
- Masseria Casamassima
- Masseria Castelluzzo
- Masseria Circiello
- Masseria Coccia Coccia
- Masseria Donno Santo
- Masseria Epifani
- Masseria Facciasquata
- Masseria Falascuso
- Masseria Fedele Grande
- Masseria Gaetano Oliva
- Masseria Galante
- Masseria Genovese
- Masseria Iazzo
- Masseria La Marina Vecchia
- Masseria La Selva
- Masseria Lamia Nuova
- Masseria Le Croci
- Masseria Madonna della Grotta
- Masseria Madonna Piccola
- Masseria Marangi
- Masseria Menzella
- Masseria Montecalvo
- Masseria Montecchie
- Masseria Montedoro
- Masseria Montefocaro
- Masseria Monte Marcuccio
- Masseria Palazzo
- Masseria Palagogna
- Masseria Petrelli
- Masseria Pisciacalze
- Masseria Recupero
- Masseria S. Anna
- Masseria S. Pietro
- Masseria Sardella
- Masseria Sciotta
- Masseria Scuole Pie
- Masseria Selvaggi
- Masseria Sumarano
- Masseria Taglialascia
- Masseria Tagliente
- Masseria Tarturiello
- Masseria Turco
Municipia finitima
- Cisterninum,
- Fanum Sancti Michaelis,
- Fanum Sancti Viti Sclavorum,
- Franca Villa,
- Martina Franca (TA),
- Ostunium,
- Villa Montis Castelli.
Nexus interni
- Apuliam (regionem)
- Provinciam Brundisinam,
- Sallentum (terram),
- Brundisium (urbem),
- Urbes Italiae.
Nexus externi
Vicimedia Communia plura habent quae ad Cilium Peucetium spectant. |
Pinacotheca
-
Municipium Caelienses in Provincia Brundisina.
-
Cilii Peucetii: historica via medii oppidi.
Notae
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ DPR 15 Septembris 1988, n. 4136
- ↑ Lejeune 1993.