Quantum redactiones paginae "Marcus Valerius Messalla Rufus" differant
| Linea 22: | Linea 22: | ||
* [[Cassius Dio]], libro XL ''[[Historia Romana (Dio)|Historiae Romanae]]'', cap. 45. |
* [[Cassius Dio]], libro XL ''[[Historia Romana (Dio)|Historiae Romanae]]'', cap. 45. |
||
*[[Cicero]], libro octavo ''Epistularum ad Familiares'' ep. 2 et 4. |
*[[Cicero]], libro octavo ''Epistularum ad Familiares'' ep. 2 et 4. |
||
** libro tertio ''Epistularum ad Quintum fratrem'', epistulae 1-3 et 8-9 necnon libro secundo ep. 14. |
|||
* {{Pnh}} libro XXXIV capitulo 137. |
* {{Pnh}} libro XXXIV capitulo 137. |
||
* [[Valerius Maximus]], libro quinto ''Factorum dictorumque memorabilium'', 9.2. |
* [[Valerius Maximus]], libro quinto ''Factorum dictorumque memorabilium'', 9.2. |
||
Emendatio ex 11:04, 2 Martii 2017
Marcus Valerius Messalla Rufus (primo saeculo a.C.n. floruit, natus circa 103/102 a.C.n., mortuus circa 27/26 a.C.n.) fuit senator Romanus qui anno 53 a.C.n. (anno horribili) consulatum ab aestate usque ad finem anni cum Gnaeo Domitio Calvino gessit. Bello civili Caesarem secutus est. Diu vixit et in senectute nonnullos libros hodie deperditos conscripsit.
De gente
Patricia Valeriorum gente ortus Marcus filius Hortensiae erat, clarissimi oratoris Quinti Hortensii Hortali sororis[1]. Soror ipsius Valeria dictatori Cornelio Syllae nupsit. Filius quoque ei fuit qui anno consulatus (53 a.C.n.) denarios cudendos curavit quos MESSAL.F PATRE COS inscripsit[2] et sive consul suffectus anni 32 a.C.n. sive anni 29 a.C.n. esse potest.
De cursu honorum
Iam 81/80 a.C.n. adulescentulus adhuc augur ob Syllae adfinitatem factus est. Praetor fuit circa 61/60 a.C.n. Anno 54 a.C.n. consulatum petebat sed tum omnes quattuor petitores ex lege de ambitu rei facti sunt. Quod propter flagitium infamia maxima flagraverunt atque ex variis dilationibus et intercessionibus comitia prohibita quominus haberentur usque ad medium annum 53. Tum tandem post longum interregnun[3], mense Iulio Cnaeus Domitius et Marcus Valerius Messala consules renuntiati sunt in reliquos sex menses. At novi consules et ipsi prohibiti sunt quin comitia consulum qui sibi succederent haberent seditionibus ac rixis sempiternis inter Clodianas et Milonianas armatas manus coortis[4]. Itaque mense Ianuario 52 a.C.n. ad interregnum reditum est. Republica ita vexata, nihil memoria dignum in consulatu effecit Valerius Messalla.
Paulo post de ambitu e lege Pompeia postulatus primum Hortensii avunculi gratia, qui eum defendebat[5], indignantibus omnibus absolutus est, mox tamen iterum e lege Licinia accusatus culpae manifestae succubuit[6]. Bello civili ineunte a Caesare simul cum ceteris exulibus restitutus, Messalla eum in Africam et in Siciliam legatus sequebatur.
De operibus
Litterariis studii senectutem impendit. Duo tantum Messallae opera nota sunt : libri de Auspiciis quorum excerpta brevia nobis Aulus Gellius tradidit, quibus auguralem scientiam explicabat et libri de Familiis qui ad genealogiam historiamque nobilium familiarum Romanarum pertinuisse videntur. Plinius inter fontes Historiae Naturalis 'Messallam senem' refert.
Notae
- ↑ Val. Max. V.9.2.
- ↑ Crawford 435/1. E. Babelon Valeria 13.
- ↑ Plus quam triginta. Dio Cassius 40.45.
- ↑ Consul Domitius Calvinus et ipse tum vulnus accepisse dicitur (Dio Cassius 40.46).
- ↑ Orationem hodie deperditam postea publicavit (Valerius Maximus, loc. cit.)
- ↑ Ad fam. VIII.2 et 4.
Fontes
- Aulus Gellius libro tertio decimo Noctium Atticarum capitulis 14 et 16.
- Bellum Africum 28, 86, 88.
- Cassius Dio, libro XL Historiae Romanae, cap. 45.
- Cicero, libro octavo Epistularum ad Familiares ep. 2 et 4.
- libro tertio Epistularum ad Quintum fratrem, epistulae 1-3 et 8-9 necnon libro secundo ep. 14.
- Plinius, Naturalis historia libro XXXIV capitulo 137.
- Valerius Maximus, libro quinto Factorum dictorumque memorabilium, 9.2.
| Antecessores: Appius Claudius Pulcher et L. Domitius Ahenobarbus |
Consul 53 a.C.n. cum Gnaeo Domitio Calvino |
Successores: Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio et Gnaeus Pompeius Magnus III |