Quantum redactiones paginae "Allobroges" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
Linea 2: Linea 2:
'''Allobroges''' erant gens [[Gallia|Gallica]] antiqua, quorum fines inter [[Rhodanus|Rhodanum]] et [[Isara (flumen Alpium)|Isaram]] usque ad [[Lacus Lemanus|Lemanum lacum]] patebant. ubi postea [[Delphinatus Viennensis|Delphinatus]] et [[Sabaudia (regio)|Sabaudia]] fuerunt. Illis caput [[Vienna]] erat, alia urbs aliquanti momenti [[Genava]]<ref>[[De bello Gallico|BG]] I,6.</ref>.
'''Allobroges''' erant gens [[Gallia|Gallica]] antiqua, quorum fines inter [[Rhodanus|Rhodanum]] et [[Isara (flumen Alpium)|Isaram]] usque ad [[Lacus Lemanus|Lemanum lacum]] patebant. ubi postea [[Delphinatus Viennensis|Delphinatus]] et [[Sabaudia (regio)|Sabaudia]] fuerunt. Illis caput [[Vienna]] erat, alia urbs aliquanti momenti [[Genava]]<ref>[[De bello Gallico|BG]] I,6.</ref>.
==Historia==
==Historia==
Prima mentio Allobrogum apud [[Polybius|Polybium]] invenitur, ubi de [[Hannibal|Hannibalico]] transitu Alpium scribebat<ref>[[Historiae (Polybius)|Hist]]. III.49-51 Cf. [[Titus Livius]] XXI.31.5</ref>. A [[Gnaeus Domitius Ahenobarbus|Gnaeo Domitio Ahenobarbo]]<ref>[[Suetonius|Suet]]., ''Nero'' II.1.</ref> et [[Quintus Fabius Maximus Allobrogicus|Quinto Fabio Maximo]] ob id ipsum Allobrogico cognominato subacti, Allobroges circa [[120 a.C.n.]] pars provinciae Romanae [[Gallia Narbonensis|Galliae Transalpinae]] tum institutae facti sunt. Non diuturne pacati sunt : nam Marcus Fonteius post praeturam (circa 75 a.C.n.) et [[Gaius Calpurnius Piso (consul 67 a.C.n.)|Gaius Calpurnius Piso]]<ref>[[Cicero]], ''Ad Att.'' I,13,2.</ref> post consulatum (66-65 a.C.n.) seditiones ibi oppresserunt. Quin etiam praetor Lentulus et alii coniurati legatis eorum, qui e civitate sua Romam venerant ut de aere alieno et publicanorum avaritia quererentur, frustra persuadere voluerunt ut [[Catilinae coniuratio|Catilinae coniurationi]] sese coniungerent (tum litterae deprehensae et Ciceroni consuli traditae rem manifestam fecerunt<ref>[[Cicero]] ''de div.'' I,21. [[Orationes in Catilinam|Cat]]. III.5-6 et 22 et IV.4-5 et 12.. [[Sallustius]], [[Catilinae coniuratio (Sallustius)|Cat]]. 40-41 et 44-45.</ref>). Postremo [[Gaius Pomptinus]] pro praetore Allobrogum ducem Catugnatum multis asperisque pugnis domuit (62-61 a.C.n.) atque de eis [[Triumphus|triumphavit]].
Prima mentio Allobrogum apud [[Polybius|Polybium]] invenitur, ubi de [[Hannibal|Hannibalico]] transitu Alpium scribebat<ref>[[Historiae (Polybius)|Hist]]. III.49-51 Cf. [[Titus Livius]] XXI.31.5</ref>. A [[Gnaeus Domitius Ahenobarbus|Gnaeo Domitio Ahenobarbo]]<ref>[[Suetonius|Suet]]., ''Nero'' II.1. ''Periocha'' 61.</ref> et [[Quintus Fabius Maximus Allobrogicus|Quinto Fabio Maximo]] ob id ipsum Allobrogico cognominato subacti, Allobroges circa [[120 a.C.n.]] pars provinciae Romanae [[Gallia Narbonensis|Galliae Transalpinae]] tum institutae facti sunt. Non diuturne pacati sunt : nam Marcus Fonteius post praeturam (circa 75 a.C.n.) et [[Gaius Calpurnius Piso (consul 67 a.C.n.)|Gaius Calpurnius Piso]]<ref>[[Cicero]], ''Ad Att.'' I,13,2.</ref> post consulatum (66-65 a.C.n.) seditiones ibi oppresserunt. Quin etiam praetor Lentulus et alii coniurati legatis eorum, qui e civitate sua Romam venerant ut de aere alieno et publicanorum avaritia quererentur, frustra persuadere voluerunt ut [[Catilinae coniuratio|Catilinae coniurationi]] sese coniungerent (tum litterae deprehensae et Ciceroni consuli traditae rem manifestam fecerunt<ref>[[Cicero]] ''de div.'' I,21. [[Orationes in Catilinam|Cat]]. III.5-6 et 22 et IV.4-5 et 12.. [[Sallustius]], [[Catilinae coniuratio (Sallustius)|Cat]]. 40-41 et 44-45.</ref>). Postremo [[Gaius Pomptinus]] pro praetore Allobrogum ducem Catugnatum multis asperisque pugnis domuit (62-61 a.C.n.) atque de eis [[Triumphus|triumphavit]].


Contra [[Bellum Gallicum|bello Gallico]] ineunte Allobroges ab [[Helvetii|Helvetiis]] migrantibus vexati auxilium a [[Gaius Iulius Caesar|Caesare]] petiverunt.
Contra [[Bellum Gallicum|bello Gallico]] ineunte Allobroges ab [[Helvetii|Helvetiis]] migrantibus vexati auxilium a [[Gaius Iulius Caesar|Caesare]] petiverunt.

Emendatio ex 11:37, 1 Februarii 2017

Fines Allobrogum.

Allobroges erant gens Gallica antiqua, quorum fines inter Rhodanum et Isaram usque ad Lemanum lacum patebant. ubi postea Delphinatus et Sabaudia fuerunt. Illis caput Vienna erat, alia urbs aliquanti momenti Genava[1].

Historia

Prima mentio Allobrogum apud Polybium invenitur, ubi de Hannibalico transitu Alpium scribebat[2]. A Gnaeo Domitio Ahenobarbo[3] et Quinto Fabio Maximo ob id ipsum Allobrogico cognominato subacti, Allobroges circa 120 a.C.n. pars provinciae Romanae Galliae Transalpinae tum institutae facti sunt. Non diuturne pacati sunt : nam Marcus Fonteius post praeturam (circa 75 a.C.n.) et Gaius Calpurnius Piso[4] post consulatum (66-65 a.C.n.) seditiones ibi oppresserunt. Quin etiam praetor Lentulus et alii coniurati legatis eorum, qui e civitate sua Romam venerant ut de aere alieno et publicanorum avaritia quererentur, frustra persuadere voluerunt ut Catilinae coniurationi sese coniungerent (tum litterae deprehensae et Ciceroni consuli traditae rem manifestam fecerunt[5]). Postremo Gaius Pomptinus pro praetore Allobrogum ducem Catugnatum multis asperisque pugnis domuit (62-61 a.C.n.) atque de eis triumphavit.

Contra bello Gallico ineunte Allobroges ab Helvetiis migrantibus vexati auxilium a Caesare petiverunt.

Notae

  1. BG I,6.
  2. Hist. III.49-51 Cf. Titus Livius XXI.31.5
  3. Suet., Nero II.1. Periocha 61.
  4. Cicero, Ad Att. I,13,2.
  5. Cicero de div. I,21. Cat. III.5-6 et 22 et IV.4-5 et 12.. Sallustius, Cat. 40-41 et 44-45.

Fontes

Denarius apud Allobroges percussus (primo saec. a.C.n.).

Si vis plura legere

  • Amatus Boquet, Hannibal chez les Allobroges : 218 avant Jésus-Christ : la grande traversée des Alpes, Montmélian : la Fontaine de Siloé, 2009. ISBN 978-2-84206-419-8
  • Georgius Debombourg, Les Allobroges, Lugduni, 1866 Hic legere potes
  • I.-P. Jospin, Les Allobroges  : Gaulois et Romains du Rhône aux Alpes : de l'indépendance à la période romaine (4e siècle av. J.-C.-2e siècle apr. J.-C. ) Infolio 2002. ISBN 2-88474-102-X
  • Ybe Van der Wielen, Monnayages Allobroges, Lausanne : Association des amis du Cabinet des médailles ; Genève : Société d'histoire et d'archéologie de Genève, 1999 ISBN 2-940094-04-7 [1]
  • Arnaldus Vigier, Dévôts et dédicants  : intégration des élites dans la ciuitas des Allobroges sous le Haut-Empire , Vesontio, 2011. Hic legere potes