Quantum redactiones paginae "Factio Whig (Civitates Foederatae)" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
EmausBot (disputatio | conlationes)
m Bot 1 nexus intervici removet, quod nunc apud Vicidata cum tessera d:Q42183 sunt
m use new formula for Vide etiam/Nexus interni section (using bot)
Linea 8: Linea 8:
Factio ad ultimum a quaestione num [[servitus]] in territoria introduci debeat interiit. Factione ob hanc quaestionem fissa, grex [[abolitionismus in Civitatibus Foederatis|contra servitutem repugnans]] nominationem sui Praesidis Fillmore obstruxit, qui tum honorem iterum gerebat, in [[comitia praesidentialis Civitatum Foederatarum 1852|comitiis praesidentialibus anni 1852]]; potius, factio Generalem Winfield Scott nominavit. Plurimi duces Factionis Whig reipublicae demum defuerunt (ut ad tempus defuit [[Abraham Lincoln]]) aut alias factiones inierunt. Suffragatores septentrionales plerumque sese cum [[Factio Republicana (CFA)|Factione Republicana]] coniunxit. Ante tempus [[comitia praesidentialis Civitatum Foederatarum 1856|comitiorum praesidentialium anni 1856]], factio defuncta fere fuit. In [[regio]]ne meridiana, factio omnino evanescuit, sed [[ideologia]] whig, ut fundamenta rationum desideratarum, nonnulla decennia perseverabat, maioresque partes in formatis gubernationum [[Civitatum Foederatarum civitas|civitatum]] rationibus aevo [[reconstructio]]nis agens.<ref> Alexander 1961.</ref>
Factio ad ultimum a quaestione num [[servitus]] in territoria introduci debeat interiit. Factione ob hanc quaestionem fissa, grex [[abolitionismus in Civitatibus Foederatis|contra servitutem repugnans]] nominationem sui Praesidis Fillmore obstruxit, qui tum honorem iterum gerebat, in [[comitia praesidentialis Civitatum Foederatarum 1852|comitiis praesidentialibus anni 1852]]; potius, factio Generalem Winfield Scott nominavit. Plurimi duces Factionis Whig reipublicae demum defuerunt (ut ad tempus defuit [[Abraham Lincoln]]) aut alias factiones inierunt. Suffragatores septentrionales plerumque sese cum [[Factio Republicana (CFA)|Factione Republicana]] coniunxit. Ante tempus [[comitia praesidentialis Civitatum Foederatarum 1856|comitiorum praesidentialium anni 1856]], factio defuncta fere fuit. In [[regio]]ne meridiana, factio omnino evanescuit, sed [[ideologia]] whig, ut fundamenta rationum desideratarum, nonnulla decennia perseverabat, maioresque partes in formatis gubernationum [[Civitatum Foederatarum civitas|civitatum]] rationibus aevo [[reconstructio]]nis agens.<ref> Alexander 1961.</ref>


{{NexInt}}
==Vide etiam==
*[[Factio Democratica (CFA)]]<!--
*[[Factio Democratica (CFA)]]<!--
*[[List of Whig National Conventions]]
*[[List of Whig National Conventions]]

Emendatio ex 13:07, 3 Augusti 2016

Proscriptio pro Henrico Clay, 1844.
"An Available Candidate: The One Qualification for a Whig President." Adumbratio politica, 1848.

Factio Whig fuit factio civilis quae medio saeculo undevicensimo in Civitatibus Foederatis agebat. Quattuor Praesides Civitatum Foederatarum sodales factionis fuerunt. Factio, maior pars Rationis Factionum Alterius, ab 1830 fere ad circa 1855,[1] contra rationes Praesidis Andreae Jackson et eius Factionis Democraticae constituta est. Praesertim, sodales Whig dominatum sustinebant Congressus contra praesidem, rationem modernizationis et protectionismi protectionis suadentes. Nomen electum est ex whig Americanis anni 1776, qui pro libertate pugnaverant, et ob whig, tum nomen hominum late agnitum qui se contra tyrannidem agnoscebant. Nomen factioni Whig in Anglia recta cognatum est.[2] Inter sodales Factionis Whig fuerunt Daniel Webster, Gulielmus Henricus Harrison, Henricus Clay Kentukiensis (eorum dux praestantissimus), et alii duces civitatis. Praeter Harrison, Factio Whig Party generales Zachariam Taylor et Winfield Scott nominavit.

Bina decennia, duo candidati Factionis Whig, Gulielmus Henricus Harrison et Zacharia Taylor, praeses creati sunt, quorum ambo in Aedibus Albis obierunt. Harrison mortuo, Ioannes Tyler praeses factus est, sed a factione mox expulsus est. Millard Fillmore, qui praeses post Taylor mortuum factus est, fuit ultimus Whig qui amplissimum civitatis magistratum gessit.

Factio ad ultimum a quaestione num servitus in territoria introduci debeat interiit. Factione ob hanc quaestionem fissa, grex contra servitutem repugnans nominationem sui Praesidis Fillmore obstruxit, qui tum honorem iterum gerebat, in comitiis praesidentialibus anni 1852; potius, factio Generalem Winfield Scott nominavit. Plurimi duces Factionis Whig reipublicae demum defuerunt (ut ad tempus defuit Abraham Lincoln) aut alias factiones inierunt. Suffragatores septentrionales plerumque sese cum Factione Republicana coniunxit. Ante tempus comitiorum praesidentialium anni 1856, factio defuncta fere fuit. In regione meridiana, factio omnino evanescuit, sed ideologia whig, ut fundamenta rationum desideratarum, nonnulla decennia perseverabat, maioresque partes in formatis gubernationum civitatum rationibus aevo reconstructionis agens.[3]

Nexus interni

Notae

  1. Holt 1999:231.
  2. Holt 1999:27–30.
  3. Alexander 1961.

Bibliographia

  • Alexander, Thomas B. 1961. Persistent Whiggery in the Confederate South, 1860–1877. Journal of Southern History 27(3)305–329. JSTOR 2205211. doi:10.2307/2205211.
  • Atkins, Jonathan M. 1994. The Whig Party versus the "spoilsmen" of Tennessee. The Historian 57.
  • Beveridge, Albert J. 1928. Abraham Lincoln, 1809–1858. 2 vol.
  • Brown, Thomas. 1985. Politics and Statesmanship: Essays on the American Whig Party.
  • Cole, Arthur Charles. 1913. The Whig Party in the South.
  • Foner, Eric. 1970. Free Soil, Free Labor, Free Men: The Ideology of the Republican Party before the Civil War. ISBN 0195013522.
  • Formisano, Ronald P. 1969 Political Character, Antipartyism, and the Second Party System. American Quarterly 21(4):683–709. doi:10.2307/2711603. JSTOR 2711603.
  • Formisano, Ronald P. 1974. Deferential-Participant Politics: The Early Republic's Political Culture, 1789–1840. American Political Science Review 68(2):473–87. doi:10.2307/1959497. JSTOR 1959497
  • Formisano, Ronald P. 1983. The Transformation of Political Culture: Massachusetts Parties, 1790s–1840s. ISBN 0195031245.
  • Hammond, Bray. 1960. Banks and Politics in America from the Revolution to the Civil War.
  • Holt, Michael F. 1992. Political Parties and American Political Development: From the Age of Jackson to the Age of Lincoln. ISBN 0807126098.
  • Holt, Michael F. 1999. The Rise and Fall of the American Whig Party: Jacksonian Politics and the Onset of the Civil War. Oxford University Press. ISBN 0195055446.
  • Howe, Daniel Walker. 1973. The American Whigs: An Anthology.
  • Howe, Daniel Walker. 1979. The Political Culture of the American Whigs. ISBN 0226354784.
  • Howe, Daniel Walker. 1991. The Evangelical Movement and Political Culture during the Second Party System. Journal of American History 77(4):1216–39. doi:10.2307/2078260. JSTOR 2078260.
  • Howe, Daniel Walker. 2007. What Hath God Wrought: The Transformation of America, 1815–1848. ISBN 1433260190.
  • Kruman, Marc W. 1992. The Second Party System and the Transformation of Revolutionary Republicanism. Journal of the Early Republic 12(4):509–537. doi:10.2307/3123876. JSTOR 3123876.
  • Marshall, Lynn. 1967. The Strange Stillbirth of the Whig Party. American Historical Review 72(2):445–468. doi:10.2307/1859236. JSTOR 1859236
  • McCormick, Richard P. 1966. The Second American Party System: Party Formation in the Jacksonian Era. ISBN 0393006808
  • Mueller, Henry R. 1922. The Whig Party in Pennsylvania.
  • Nevins, Allan. 1947. The Ordeal of the Union. Vol 1, Fruits of Manifest Destiny, 1847–1852. Vol 2, A House Dividing, 1852–1857.
  • Poage, George Rawlings. 1936. Henry Clay and the Whig Party.
  • Remini, Robert V. 1991. Henry Clay: Statesman for the Union. W. W. Norton & Company. ISBN 0393310884.
  • Remini, Robert V. 1997. Daniel Webster. ISBN 0393045528.
  • Riddle, Donald W. 1948. Lincoln Runs for Congress.
  • Schlesinger, Arthur Meier, Jr. ed. 2001. History of American Presidential Elections, 1789–2000.
  • Schurz, Carl. 1899. Life of Henry Clay: American Statesman.
  • Shade, William G. 1983. The Second Party System. In Evolution of American Electoral Systems, ed. Paul Kleppner.
  • Sharp, James Roger. 1970. The Jacksonians Versus the Banks: Politics in the States after the Panic of 1837.
  • Silbey, Joel H. 1991. The American Political Nation, 1838–1893. ISBN 0804718784.
  • Smith, Craig R. Daniel Webster's Epideictic Speaking: A Study in Emerging Whig Virtues.
  • Van Deusen, Glyndon G. 1953. Horace Greeley, Nineteenth-Century Crusader.
  • Van Deusen, Glyndon G. 1973. The Whig Party. In History of U.S. Political Parties, ed. Arthur M. Schlesinger, Jr., 331–363. Chelsea House Publications. ISBN 0791057313.
  • Van Deusen, Glyndon G. 1947. Thurlow Weed, Wizard of the Lobby.
  • Wilentz, Sean. 2005. The Rise of American Democracy: Jefferson to Lincoln. ISBN 0393058204.
  • Wilson, Major L. 1974. Space, Time, and Freedom: The Quest for Nationality and the Irrepressible Conflict, 1815–1861.

Nexus externi