Sextus Tarquinius

Sextus Tarquinius

Res apud Vicidata repertae:

Sextus Tarquinius: imago

Nativitas: 6. saeculum a.C.n.; unknown value
Obitus: 512 a.C.n.; Gabii
Patria: Roma antiqua

Familia

Genitores: Lucius Tarquinius Superbus; Tullia Minor
Familia: Tarquin dynasty

Tarquinius Lucretiam vi stuprat: imago a Titiano picta

Sextus Tarquinius filius L. Tarquinii Superbi, ultimi regis Romae, fuit. Infamis factus est postquam vim intulit Lucretiae, uxori Collatini, quae femina summae virtutis erat. Quod nefandum scelus causa fuisse dicitur cur indignans populus regnum Romae abrogarit. Postquam autem Lucius Brutus Tarquinios Roma expulit (509 a.C.n.) Sextus Gabios sese recepit ubi ab inimicis occisus est.

Quomodo Sextus Gabios patri tradiderit

Rex Tarquinius Superbus tres filios genuisse tradebatur : maximusne natu an minimus natu fuerit Sextus difficile dictu quia auctores antiqui de ea re dissentiunt. Cum Romani septimum iam annum bello adversus Gabinos detinerentur nec ullo modo vincere possent, Sextus strategema ignominiosum cum patre concinnavit. Nam fictis simultate et discordia, quo maiorem fidem hostibus faceret, Taquinius Superbus filium medio foro virgis caedi iussit. Quo facto velut transfuga odio et metu patris motus Sextus cum paucis comitibus Gabios confugit ubi benigne acceptus est. Tum beneficiis suis (parvis victoriis et multa praeda quam pater sine firma custodia e composito filio diripiendam reliquebat) paulatim tantam fiduciam apud Gabinos sibi paravit ut dux totius exercitus legeretur ; peritiam enim suam cum rerum bellicarum tum praesentium hostium iactitabat atque ad bellum adversus Romanos velut privato odio impulsus semper hortabatur. Deinde Sextus patri Romam nuntium clam misit, quid nunc faciendum quaesitum. Tarquinius Superbus verbum quidem nullum respondit sed in horto prope regiam coram nuntio capita supereminentium papaverum baculo decussit. Quo renuntiato filius intellexit praecipere sibi patrem ut primores civitates tolleret. Clarissimos igitur viros illius civitatis varie accusatos morte vel exsilio damnavit. Deinde urbem optimis defensoribus orbam patri sine pugna tradere potuit. E quo tempore velut rex Gabinorum fuit, ut pater rex Romanorum erat.

Fontes

• Dionysius Halicarnassensis, libro quarto Antiquitatum Romanarum cap. 55-58, 64-67, 70-71 et 85(4).
• Florus, libro primo Epitomae rerum Romanarum, capite septimo.
• Ovidius, libro secundo Fastorum 691-852.
• Titus Livius, libro primo Ab Urbe condita capitibus 53-54, 57-58 et 60.
• Valerius Maximus, libro sexto Factorum dictorumque memorabilium, 1,1 (de pudicitia).