Quantum redactiones paginae "Sextus Tarquinius" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
Linea 19: Linea 19:


{{DEFAULTSORT:Tarquinius, Sextus}}
{{DEFAULTSORT:Tarquinius, Sextus}}
[[Categoria:Romani antiqui]]
[[Categoria:Mythologia Romana]]
[[Categoria:Gens Tarquinia]]
[[Categoria:Gens Tarquinia]]
[[Categoria:Nati saeculo 6 a.C.n.]]
[[Categoria:Nati saeculo 6 a.C.n.]]

Emendatio ex 16:37, 16 Martii 2015

Wikidata Sextus Tarquinius
Res apud Vicidata repertae:
Sextus Tarquinius: imago
Sextus Tarquinius: imago
Nativitas: 6. saeculum a.C.n.; unknown value
Obitus: 512 a.C.n.; Gabii
Patria: Roma antiqua

Familia

Genitores: Lucius Tarquinius Superbus; Tullia Minor
Familia: Tarquin dynasty
Tarquinius Lucretiam vi stuprat: imago a Titiano picta

Sextus Tarquinius filius L. Tarquinii Superbi, ultimi regis Romae, fuit. Infamis factus est postquam vim intulit Lucretiae, uxori Collatini, quae femina summae virtutis erat. Quod nefandum scelus causa fuisse dicitur cur indignans populus regnum Romae abrogarit. Postquam autem Lucius Brutus Tarquinios Roma expulit (509 a.C.n.) Sextus Gabios sese recepit ubi ab inimicis occisus est[1].

Quomodo Sextus Gabios patri tradiderit

Rex Tarquinius Superbus tres filios genuisse tradebatur : maximusne natu an minimus natu fuerit Sextus difficile dictu quia auctores antiqui de ea re dissentiunt[2]. Cum Romani septimum iam annum bello adversus Gabinos detinerentur nec ullo modo vincere possent, Sextus strategema ignominiosum cum patre concinnavit. Nam fictis simultate et discordia, quo maiorem fidem hostibus faceret, Taquinius Superbus filium medio foro virgis caedi iussit. Quo facto velut transfuga odio et metu patris motus Sextus cum paucis comitibus Gabios confugit ubi benigne acceptus est. Tum beneficiis suis (parvis victoriis et multa praeda quam pater sine firma custodia e composito filio diripiendam reliquebat) paulatim tantam fiduciam apud Gabinos sese paravit ut dux totius exercitus legeretur ; peritiam enim suam rerum bellicarum semper iactabat atque ad bellum adversus Romanos velut privato odio impulsus semper hortabatur.

Fontes

Notae

  1. Titus Livius I,60.
  2. Minimus natu : Titus Livius I,53(5). Ovidius Fasti II,691. Maximus natu :Dion. Hal. IV,64,2. Maior natu (duorum ?) : Cicero, De rep. II,46.

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!