Quantum redactiones paginae "Ordo Fratrum Praedicatorum" differant

E Vicipaedia
Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
No edit summary
+
Linea 4: Linea 4:
'''Ordo Fratrum Praedicatorum''' vel simpliciter ''Dominicani'' est ordo religiosus anno [[1216]]/1217 conditus, iussu papae [[Honorius III|Honorii III]], magistro [[Dominicus Oxomensis|Dominico Oxomensi]]. Adnominatio vulgariter, sed minus recte, explicatur quia Dominicani "canes Domini" essent.<ref>Vide Pierre Mandonnet, "[http://www.domcentral.org/trad/domwork/domworka6.htm Domini Canes]"</ref> Re vera sunt tres ordines: Primus Ordo fratrum, Secundus Ordo monialium [[clausura]]e obligatarum, Tertius Ordo sororum regularium atque virum mulierumque saecularium.
'''Ordo Fratrum Praedicatorum''' vel simpliciter ''Dominicani'' est ordo religiosus anno [[1216]]/1217 conditus, iussu papae [[Honorius III|Honorii III]], magistro [[Dominicus Oxomensis|Dominico Oxomensi]]. Adnominatio vulgariter, sed minus recte, explicatur quia Dominicani "canes Domini" essent.<ref>Vide Pierre Mandonnet, "[http://www.domcentral.org/trad/domwork/domworka6.htm Domini Canes]"</ref> Re vera sunt tres ordines: Primus Ordo fratrum, Secundus Ordo monialium [[clausura]]e obligatarum, Tertius Ordo sororum regularium atque virum mulierumque saecularium.


[[Prullianum]], monasterium sive refugium feminarum, ante ordinem anno 1206/[[1207]] conditum est. Anno 1215, adiuvante [[Fulco Tolosanus|Fulcone]], episcopo [[Tolosa]]no, Dominicus congregavit homines in ordinem praedicatorum Tolosae, ubi mox [[conventus Sancti Romani Tolosanus|conventus S. Romani]] oritur. Dominicus mense Decembri [[1216]] et Ianuario 1217 bullas "[[Religiosam vitam]]" et "[[Gratiarum omnium]]" recepit a papa [[Honorius III|Honorio III]], qua auctoritate [[Ordo Fratrum Praedicatorum|Ordinem Fratrum Praedicatorum]] sive Dominicanorum constituit. Conventus virorum [[Conventus Sancti Iacobi Parisiensis|S. Iacobi]] [[Lutetia|Parisiensis]], [[Basilica Sancti Dominici (Bononia)|S. Nicolai vinearum]] [[Bononia|Bononiensis]] et [[conventus Sanctae Crucis Segobiensis|S. Crucis]] [[Segobia|Segobiensis]] mox conditi sunt; feminarum eodem fere tempore [[Monasterium Dominicanarum Matritense|Matritensis]] (Sancto Dominico mox dedicatus), Romanus, Bononiensis.
[[Prullianum]], monasterium sive refugium feminarum, ante ordinem anno 1206/[[1207]] conditum est. Anno 1215, adiuvante [[Fulco Tolosanus|Fulcone]], episcopo [[Tolosa]]no, Dominicus congregavit homines in ordinem praedicatorum Tolosae, ubi mox [[conventus Sancti Romani Tolosanus|conventus S. Romani]] oritur. Dominicus mense Decembri [[1216]] et Ianuario 1217 bullas "[[Religiosam vitam]]" et "[[Gratiarum omnium]]" recepit a papa [[Honorius III|Honorio III]], qua auctoritate [[Ordo Fratrum Praedicatorum|Ordinem Fratrum Praedicatorum]] sive Dominicanorum constituit. Conventus virorum [[Conventus Sancti Iacobi Parisiensis|S. Iacobi]] [[Lutetia|Parisiensis]], [[Basilica Sancti Dominici (Bononia)|S. Nicolai vinearum]] [[Bononia|Bononiensis]] et [[conventus Sanctae Crucis Segobiensis|S. Crucis]] [[Segobia|Segobiensis]] mox conditi sunt; feminarum eodem fere tempore [[Monasterium Dominicanarum Matritense|Matritensis]], Romanus, Bononiensis.

In ecclesia S. Nicolai Bononiensi generalia Ordinis capitula primum et secundum annis 1220 et 1221 habita sunt. Ibidem mortuus est ipse [[Dominicus Oxomensis]] die [[6 Augusti]] [[1221]].


Inter primos annos Ordinis condita sunt octo [[Studium generale Dominicanum|studia generalia]], quorum plurima iuxta [[universitas|universitates]] sedebant, videlicet: [[Lutetia]], [[Monspessulanus]], [[Colonia]], [[Bononia]], [[Neapolis]], [[Oxonia]], [[Barcino]], [[Cadurcum]], quibus fortasse [[Tolosa]] addenda sit.<ref>Bennett (1937) pp. 55-56</ref>
Inter primos annos Ordinis condita sunt octo [[Studium generale Dominicanum|studia generalia]], quorum plurima iuxta [[universitas|universitates]] sedebant, videlicet: [[Lutetia]], [[Monspessulanus]], [[Colonia]], [[Bononia]], [[Neapolis]], [[Oxonia]], [[Barcino]], [[Cadurcum]], quibus fortasse [[Tolosa]] addenda sit.<ref>Bennett (1937) pp. 55-56</ref>

Emendatio ex 20:32, 6 Maii 2013

Ordinis insigne cum cruce dominicana, saeculo XV
Sanctus Dominicus a Fratre Angelico pictus, in ecclesia Sancti Marci Florentina adservatus

Ordo Fratrum Praedicatorum vel simpliciter Dominicani est ordo religiosus anno 1216/1217 conditus, iussu papae Honorii III, magistro Dominico Oxomensi. Adnominatio vulgariter, sed minus recte, explicatur quia Dominicani "canes Domini" essent.[1] Re vera sunt tres ordines: Primus Ordo fratrum, Secundus Ordo monialium clausurae obligatarum, Tertius Ordo sororum regularium atque virum mulierumque saecularium.

Prullianum, monasterium sive refugium feminarum, ante ordinem anno 1206/1207 conditum est. Anno 1215, adiuvante Fulcone, episcopo Tolosano, Dominicus congregavit homines in ordinem praedicatorum Tolosae, ubi mox conventus S. Romani oritur. Dominicus mense Decembri 1216 et Ianuario 1217 bullas "Religiosam vitam" et "Gratiarum omnium" recepit a papa Honorio III, qua auctoritate Ordinem Fratrum Praedicatorum sive Dominicanorum constituit. Conventus virorum S. Iacobi Parisiensis, S. Nicolai vinearum Bononiensis et S. Crucis Segobiensis mox conditi sunt; feminarum eodem fere tempore Matritensis, Romanus, Bononiensis.

In ecclesia S. Nicolai Bononiensi generalia Ordinis capitula primum et secundum annis 1220 et 1221 habita sunt. Ibidem mortuus est ipse Dominicus Oxomensis die 6 Augusti 1221.

Inter primos annos Ordinis condita sunt octo studia generalia, quorum plurima iuxta universitates sedebant, videlicet: Lutetia, Monspessulanus, Colonia, Bononia, Neapolis, Oxonia, Barcino, Cadurcum, quibus fortasse Tolosa addenda sit.[2]

Medio Aevo quidem Dominicani multum sanctae inquisitioni faverunt. In iis clarus fuit sacerdos Hispanicus Thomas a Turrecremata.

Fontes

Notae

  1. ↑ Vide Pierre Mandonnet, "Domini Canes"
  2. ↑ Bennett (1937) pp. 55-56

Bibliographia

Periodica
Editiones fontium
  • Acta capitulorum generalium Ordinis Praedicatorum. 1 2 3 4 5 6 7 13 14
  • Bullarium Ordinis FF. Praedicatorum. 8 voll. Romae, 1729-1740
  • Monumenta Ordinis Fratrum Praedicatorum historica. Romae, Stutgardiae, 1896-
  • Quellen und Forschungen zur Geschichte des Dominikanerordens in Deutschland. Lipsiae, 1907- 1
  • Leander Albertus, ed., De viris illustribus Ordinis Praedicatorum libri sex in unum congesti. Bononiae: H. Platonis, 1517 Textus apud Gallica
  • Heinrich Denifle, "Die Constitutionen des Predigerordens vom Jahre 1228" in Archiv für Literatur- und Kichengeschichte des Mittelalters vol. 1 (1885) pp. 165-227
  • Heinrich Finke, ed., Ungedruckte Dominikanerbriefe des 13. Jahrhunderts. Paderborn: Schöningh, 1891 textus apud archive.org
  • Thomas Maria Mamachius et al., Annales Ordinis Praedicatorum; appendix monumentorum. Vol. 1. Romae, 1756 (Textus apud Google Books)
  • J. Quétif, J. Echard, edd., Scriptores Ordinis Praedicatorum. 2 voll. Lutetiae, 1719-1721. - Vol. 3, 1909-1934, edd. R. Coulon, A. Papillon
  • Benedictus Maria Reichert, ed., Vitae fratrum Ordinis Praedicatorum. Lovanii, 1896
  • Benedictus Maria Reichert, ed., Chronica et chronicorum excerpta historiam Ordinis Praedicatorum illustrantia. Romae: in domo Generalitia, 1904 Textus apud archive.org (Cronica Ordinis, pp. 1-47; Chronicon Petri de Arenys, pp. 51-93; Chronicon breviusculum Ioannis de Mena, pp. 93-94)
Libri recentiores
  • L'année dominicaine ou les vies des saints ... de l'Ordre des Frères Prêcheurs. Ambianis, 1678-
  • Benedict M. Ashley, The Dominicans. Collegeville Minnesotae: Liturgical Press, 1990 Textus
  • R. F. Bennett, The Early Dominicans. Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1937 (Paginae selectae apud Google Books)
  • William A. Hinnebusch, "How the Dominican Order Faced Its Crises" in Review for Religious vol. 32 (1973/6) pp. 1307-1321
  • William A. Hinnebusch, The Dominicans: A Short History. Society of St Paul, 1975 Textus apud domcentral.org
  • William A. Hinnebusch, The History of the Dominican Order: origins and growth to 1500. Staten Island: Alba House, 1965
  • Bede Jarrett, The English Dominicans 1221-1921. Londinii: Catholic Truth Society Textus apid archive.org
  • D. M. Marchese, Sacro diario domenicano. 6 voll. Neapoli, 1668-1681
  • D.-A. Mortier, Histoire des Maitres generaux de l'Ordre des Freres Precheurs. 7 voll. et index. Lutetiae, 1903-1920
  • V. F. O'Daniel, The First Disciples of St Dominic. Somerset Ohii: Rosary Press, 1928 Textus
  • Emilio Panella, "Note di biografia domenicana tra XIII e XIV secolo" in Archivum Fratrum Praedicatorum vol. 54 (1984) pp. 231-80
  • Angelus Maria Walz, Compendium historiae Ordinis Praedicatorum. Romae: Herder, 1930 Textus apud archive.org
Aliae encyclopaediae
  • Raphael-Louis Oechslin, "Frères Prêcheurs" in Dictionnaire de Spiritualité (Beauchesne, 1932-1995) Versio Anglica
  • "Order of Preachers" in Commentatio in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice); textus alius

Vide etiam

Nexus externi

Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes!

Ordines Ecclesiae Catholicae

Albi · Augustiniani · Barnabitae · Benedictini · Camilliani · Canonici Augustiniani · Capuccini · Carmelitae · Carmelitae Discalceati · Carthusiani · Cistercienses · Claretiani · Comboniani · Dominicani · Eudistae · Filii Amoris Misericordis · Franciscani · Iesuitae · Lasalliani · Legionari Christi · Mercedarii · Minimi · Oratoriani · Passionistae · Praemonstratenses · Rosminiani · Sacra Familia · Societas Parisiensis missionum ad exteras gentes · Salesiani · Scalabriniani · Scheutistae · Servi Mariae · Servi Iesu et Mariae · Spiritani · Trappistae · Trinitarii · Ursulinae · Vincentiani

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Ordo_Fratrum_Praedicatorum&oldid=2545728"