Quantum redactiones paginae "Vindonius Anatolius" differant
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
| Linea 9: | Linea 9: | ||
Fontes ex quibus hausit Vindonius Anatolius sunt (inter alios multos) [[Sextus Iulius Africanus]], pseudo-[[Democritus (scriptor pseudonymus)|Democritus]], pseudo-[[Apuleius (scriptor pseudonymus)|Apuleius]], [[Quintilii]], [[Florentinus (scriptor de re rustica)|Florentinus]], [[Tarentinus (scriptor de re rustica)|Tarentinus]]. |
Fontes ex quibus hausit Vindonius Anatolius sunt (inter alios multos) [[Sextus Iulius Africanus]], pseudo-[[Democritus (scriptor pseudonymus)|Democritus]], pseudo-[[Apuleius (scriptor pseudonymus)|Apuleius]], [[Quintilii]], [[Florentinus (scriptor de re rustica)|Florentinus]], [[Tarentinus (scriptor de re rustica)|Tarentinus]]. |
||
==Index fragmentorum nominatim servatorum== |
|||
*''Geoponica'' 2.9: de optima terra "Berytii" |
|||
*''Geoponica'' 2.10: de determinatione terrae "Anatolii" |
|||
==Nexus externi== |
==Nexus externi== |
||
Emendatio ex 17:58, 4 Maii 2007
Vindonius Anatolius Berytius (sive Vindanius, Vindanionius) est scriptor Graecus saec. 4 p. C. n. Fortasse idem est atque praetor provinciae Illyrici ab Ammiano Marcellino laudatus. Conscripsit Synagoge consuetudinum rei rusticae.
Operis Vindonii Anatolii nunc deperditi nonnulla indicia habemus:
- Fons principalis erat operis saec. 6 Cassiani Bassi cui titulus erat Eclogae de re rustica, item deperditi, ex quo multa exstant in Geoponicis imperatori Constantino VII Porphyrogenito dicatis.
- Photius patriarcha in Bibliotheca sua (codice 163) opus Vindonii Anatolii breviter describit.
- Translatio in lingua Syriaca facta est saec. 6 vel 7 (Ywannys, Akruta); de ea translationes Arabica necnon Armeniaca facta sunt saeculis 9 et 10.
- Una pagina exstat in libro manu scripto Bibliothecae Nationalis Francicae B.N.Gr. 2313 f. 49v.
Fontes ex quibus hausit Vindonius Anatolius sunt (inter alios multos) Sextus Iulius Africanus, pseudo-Democritus, pseudo-Apuleius, Quintilii, Florentinus, Tarentinus.
Index fragmentorum nominatim servatorum
- Geoponica 2.9: de optima terra "Berytii"
- Geoponica 2.10: de determinatione terrae "Anatolii"
Nexus externi
- R. Rodgers, "Kêpopoiïa: Garden-Making and Garden Culture in the Greek Geoponica," in Byzantine Garden Culture, ed. A. Littlewood et al. (Washington, 2002), 159-175.
- De Geoponicis disputatio Johannis N. Lupia anglice
Bibliographia
- H. Beckh, "De Geoponicorum codicibus manuscriptis" in Acta seminarii philologici Erlangensis vol. 4 (1886) pp. 268–70.
- E. Fehrle, Richtlinien zur Textgestaltung der griechischen Geoponica. Heidelberg 1920.
- John A. C. Greppin, "The Armenians and the Greek Geoponica" in Byzantion vol. 57 (1987) pp. 46-55.
- J. F. Habbi, "Testi geoponici classici in siriaco e in arabo" in Autori classici in lingue del vicino e medio oriente ed. G. Fiaccadori (Rome, 1990) pp. 77–92.
- A. Paul de Lagarde, Geoponicon in sermonem syriacum versorum quae supersunt. Leipzig: Teubner, 1860.
- E. Oder, "Beiträge zur Geschichte der Landwirthschaft bei den Griechen" in Rheinisches Museum vol. 45 (1890) pp. 58-98, 202-22, vol. 48 (1893) pp. 1-40.
- R. H. Rodgers, "Hail, Frost, and Pests in the Vineyard: Anatolius of Berytus as a Source for the Nabataean Agriculture" in Journal of the American Oriental Societies vol. 100 (1980) pp. 1–11.
- J. L. Teall, "The Byzantine agricultural tradition" in Dumbarton Oaks papers vol. 25 (1971) pp. 35-59.