Quantum redactiones paginae "Ordo Fratrum Praedicatorum" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
No edit summary
EmausBot (disputatio | conlationes)
Linea 90: Linea 90:
[[hu:Domonkos-rend]]
[[hu:Domonkos-rend]]
[[id:Dominikan]]
[[id:Dominikan]]
[[it:Ordine dei Frati Predicatori]]
[[it:Ordine dei frati predicatori]]
[[ja:ドミニコ会]]
[[ja:ドミニコ会]]
[[ka:დომინიკელთა ორდენი]]
[[ka:დომინიკელთა ორდენი]]

Emendatio ex 03:07, 20 Februarii 2013

Ordinis insigne cum cruce dominicana, saeculo XV
Sanctus Dominicus a Fratre Angelico pictus, in ecclesia Sancti Marci Florentina adservatus

Ordo Fratrum Praedicatorum vel simpliciter Dominicani est ordo religiosus anno 1216 conditus, iussu papae Honorii III, magistro Dominico Oxomensi. Adnominatio vulgariter, sed minus recte, explicatur quia Dominicani "canes Domini" essent.[1] Re vera sunt tres ordines: Primus Ordo fratrum, Secundus Ordo monialium clausurae obligatarum, Tertius Ordo sororum regularium atque virum mulierumque saecularium.

Inter primos annos Ordinis condita sunt octo studia generalia, quorum plurima iuxta universitates sedebant, videlicet: Lutetia, Monspessulanus, Colonia, Bononia, Neapolis, Oxonia, Barcino, Cadurcum, quibus fortasse Tolosa addenda sit.[2]

Medio Aevo quidem Dominicani multum sanctae inquisitioni faverunt. In iis clarus fuit sacerdos Hispanicus Thomas a Turrecremata.

Fontes

Notae

  1. Vide Pierre Mandonnet, "Domini Canes"
  2. Bennett (1937) pp. 55-56

Bibliographia

Periodica
Editiones fontium
  • Leander Albertus, ed., De viris illustribus Ordinis Praedicatorum libri sex in unum congesti. Bononiae: H. Platonis, 1517 Textus apud Gallica
  • Bullarium Ordinis FF. Praedicatorum. 8 voll. Romae, 1729-1740
  • Monumenta Ordinis Fratrum Praedicatorum historica. Romae, Stutgardiae, 1896-
  • Quellen und Forschungen zur Geschichte des Dominikanerordens in Deutschland. Lipsiae, 1907-
  • J. Quétif, J. Echard, edd., Scriptores Ordinis Praedicatorum. 2 voll. Lutetiae, 1719-1721. - Vol. 3, 1909-1934, edd. R. Coulon, A. Papillon
  • Benedictus Maria Reichert, ed., Vitae fratrum Ordinis Praedicatorum. Lovanii, 1896
  • Benedictus Maria Reichert, ed., Chronica et chronicorum excerpta historiam Ordinis Praedicatorum illustrantia. Romae: in domo Generalitia, 1904 Textus apud archive.org (Cronica Ordinis, pp. 1-47; Chronicon Petri de Arenys, pp. 51-93; Chronicon breviusculum Ioannis de Mena, pp. 93-94)
Libri recentiores
  • L'année dominicaine ou les vies des saints ... de l'Ordre des Frères Prêcheurs. Ambianis, 1678-
  • Benedict M. Ashley, The Dominicans. Collegeville Minnesotae: Liturgical Press, 1990 Textus
  • R. F. Bennett, The Early Dominicans. Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1937
  • William A. Hinnebusch, "How the Dominican Order Faced Its Crises" in Review for Religious vol. 32 (1973/6) pp. 1307-1321 Textus
  • D. M. Marchese, Sacro diario domenicano. 6 voll. Neapoli, 1668-1681
  • D.-A. Mortier, Histoire des Maitres generaux de l'Ordre des Freres Precheurs. 7 voll. et index. Lutetiae, 1903-1920
  • V. F. O'Daniel, The First Disciples of St Dominic. Somerset Ohii: Rosary Press, 1928 Textus
  • Angelus Maria Walz, Compendium historiae Ordinis Praedicatorum. Romae: Herder, 1930 Textus apud archive.org
Aliae encyclopaediae
  • "Frères Prêcheurs" in Dictionnaire de Spiritualité (Beauchesne) Versio Anglica
  • "Order of Preachers" in Commentatio in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice)

Vide etiam

Nexus externi

Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes!