Ariadne

Vide etiam paginam discretivam: Ariadne (discretiva)

Dionysus cum Ariadne bibit (ad dextram partem imaginis); sculptura saec. III p.C.n. e Gandhara Graeco-Buddhistica

Ariadne (Graece Ἀριάδνη) in mythologia Graeca fuit Minois (regis Cnossi) et Pasiphaës filia, a Theseo amata et in insula Naxo abiecta, Dionysi coniunx et mater regis Thoantis.

Eius nomen Graece purissima significat. Sunt qui dicunt esse Ariadnen magnam deam Cnossi.

Cum Athenienses Theseum Cretam mittet ad Minotaurum necandum, Ariadne ei auxilio fuit. Filum ei dedit, quod per labyrinthum secutus sit ne erret. Quia heroum adiuvit, Ariadne exspectabat eum in matrimonio habere. Cum Theseo a Cnosso ergo navigavit usque ad insula Naxum. Sed Theseus Ariadnen noluit ducere, et eam in insula reliquit dormientem. Ariadne, e somno expergefacta Theseum abitum intellegit. Mox autem Dionysus Naxum venit et Ariadnen in matrimonium duxit. Secundum alios autem, Dionysus se iam cum Ariadne coniunctus est et Theseo iussit feminam reddere. Ariadne semper fidelis erat Dionyso. Mortua est aut se pendens in arbore, aut in urbe Argis, fortasse a Perseo. Plura vasa Atheniensia monstrant Minervam quae Theseum ducit ad navem.

Catullus scripsit de Ariadne et Theseo carmen epicum parvum aut epyllion. Libris nostris est carmen LXIV, in quo legimus de nuptiis Pelei Thetidisque, parentium Achillis. Hesiodus quoque narrat fabulam de Ariadne in Theogoniam; Plutarchus aliquid dicit de Ariadne in "vita Thesei". Etiam Richardus Strauss operam de ea "Ariadne auf Naxos".

Bibliographia

• Catullus, Gaius Valerius. Carmen 64.
• Kerenyi, Karl. Dionysos: Archetypal Image of Indestructible Life, part I.iii "The Cretan core of the Dionysos myth" Princeton: Princeton University Press, 1976.
• Peck, Harry Thurston. Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898).
• Ruck, Carl A. P. and Danny Staples. The World of Classical Myth. Durham: Carolina Academic Press, 1994.