Quantum redactiones paginae "Tonus" differant
m r2.7.2+) (automaton addit: sh:Nota |
m automaton abdit: arc:ܩܠܐ |
||
Linea 64: | Linea 64: | ||
[[Categoria:Theoria musicae]] |
[[Categoria:Theoria musicae]] |
||
[[arc:ܩܠܐ]] |
|||
[[bat-smg:Dainažīmė]] |
[[bat-smg:Dainažīmė]] |
||
[[be-x-old:Нота]] |
[[be-x-old:Нота]] |
Emendatio ex 02:08, 17 Februarii 2013
Tonus appellationibus musicis est vel mensura certae frequentiae in Hz cui nomen datum est, vel graphica simulacra in systemate notationis quae durationem, frequentiam, aut ambas indicat, vel numerus strepituum in serie, fortasse in carmine et diagrammate.
Nomina tonorum
Quia mores musicorum Occidentalis Europae valuit apud fere omnes modos notationis mundi, ut toni nominibus appellentur, nuper dantur litterae frequentiis, et numerus in quo octavo indicare. Hae litterae solent septem esse primae abecedarii Latini: A, B, C, D, E, F, G (in serie tonorum ascendentum). Litterae iterant ut tonus super G est A octavo altior quam A primo, in serie ad infinitum. Aures tamen hominum non possunt omnes frequentias auscultare: immo, possunt sonos inter 20hz et 20khz[1] Toni cuncti adhibentur in diagrammatis aut ordone sonorum.
Mores musicae occidentalis sunt octavos in partes 12 aequales dividere, at plurima diagrammata solum septem soni adhibentur (ita A–G satisfacit). Ergo litterae possunt dari augmentores sonos frequentiae inter tonos dati septem sonorum diagrammatis diatonici indicare. Volgissimi horum sunt acuti aut molles quibus 1/12 octavi vel semitono toni aut proprie tollantur aut degraventur. Signum acutum est ♯ (♯ in Unicodice) et signum molle ♭ (♭. In scribendo haec signa scribentur post litteras, exempli gratia F♯ indicat F acutum, B♭ B mollem, sed in notatione ante accidunt, sicut in picturis ad dextram . Signum naturale ♮ negat signa acuta et mollia priora. Omnes duodecim toni cuncti in octavo uno diagramma chromaticum fundant.
Quadam systemata adhibet sufficem "is" ut indicet acutum et "es" (solum "s" post A aut E) mollem, e.g. Fis pro F♯, Bes pro B♭, Es pro E♭, etc. Alicubi in Europa, littera H indicat B, et si B indicat B♭. Altera systemata nominant tonos (ab C ad B) do, re, mi, fa, sol, la, si.
Nomen | primus | secundus | tertius | quartus | quintus | sextus | septimus | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Naturale | C | D | E | F | G | A | B | |||||
Acutum (signum) | C♯ | D♯ | F♯ | G♯ | A♯ | |||||||
Molle (signum) | D♭ | E♭ | G♭ | A♭ | B♭ | |||||||
Acutum (texto) | Cis | Dis | Fis | Gis | Ais | |||||||
Molle (texto) | Des | Es | Ges | As | Bes | |||||||
Gallice/Italice | Do | Re | Mi | Fa | Sol | La | Si | |||||
Variationes | Ut | - | - | - | So | - | Ti | |||||
Germanice | C | D | E | F | G | A | B | H | ||||
Frequentia [Hz] | 262 | 277 | 294 | 311 | 330 | 349 | 370 | 392 | 415 | 440 | 469 | 495 |
Vide etiam
Fontes
Nexus externi
Haec stipula ad theoriam musicae spectat. Amplifica, si potes! |