Iehova

Tetragrammaton I-H-V-H in lingua Phoenicia, lingua Aramaica et lingua Hebraica

Iehovah est in libro Genesis primo libro Veteris Testamenti nomen proprium sanctissimum Dei religionis Israel (Judaeorum) et Christianorum.

Pii Iudaei non scribunt istum nomen profanum Dei Bibliae neque eum pronuntiant, quia timent, ne istum nomen vane utatur.

Ipse nomen Iehovah velatum est: Vocales de nomine Adonai (=Dominus meus) praebuntur, attamen consonantes I-H-V-H sensum proprium Dei nominis continent: "Adsum" per omnia saecula saeculorum, sum qui sum praesens atque praeteritus atque futurus, mea praesentia omnibus hominibus et ceteris creaturis patet legenda in Bibliae scriptura et, cognoscenda oboedienti admonitioni eius.

Nonnulli cogitant, hanc historiam nominis Iehovah fuisse: Olim in Anatolia Hurrianus populus servabant deum Iahu sive Iau nominatum et crediderunt eum dominum chaotis esse. Et cultus illius Iahu dilatavit ad Hebreos antiquos. Et Hebrei dixerunt nomen Iahu alterum nomen Dei esse. Et fecerunt istud nomen in formam Iahve, quod significat "Est" sive "Qui est", ab radice i-h-w. Et post captivitatem Babylonianam Iudeici sacerdotes fas putant nomen id esse tam sacrum ut nemo posset id dicere, sed debere dici Adonai potius. Et Adonai significat "mei Domini". Sed langopere lingua Hebreica scribebatur sine vocalibus. Et postea Massoretes fecerunt litteras vocalicas pro Hebreica lingua et scripserunt vocales nominis Adonai ad litteras nominis Iahve: et sic factum est nomen Iehovah.

"Testes Iehovah" congregationis cuiusdam christianae nomen proprium clamatur.