Quantum redactiones paginae "Gregorius Magnus" differant
m r2.7.2+) (automaton mutat: pt:Papa Gregório I, o Grande |
No edit summary |
||
Linea 10: | Linea 10: | ||
}} |
}} |
||
Sanctus '''Gregorius Magnus''' [[papa]], [[Doctor Ecclesiae|doctor ecclesiae]], fuit sexagesimus quartus pontifex [[Ecclesia Catholica|Sanctae Romanae Ecclesiae]], et primus illius nominis. Natus circa annum [[540]], papatum adsumpsit anno [[590]], et ecclesiam rexit quattuordecim annos, usque ad mortem, die [[12 Martii]] [[604]]. Bene meruit nominationem ''Magnum,'' cum plurima notabilia fecit non tantum pro ecclesia suae aetatis, sed etiam pro mundo usque ad hodiernum tempus. Iuventutum vixit in tempore magnae perturbationis, sed in familia praeclarae sanctitatis. (Mater ac duae amitae sunt sanctae in calendarium inscriptae.) De familia patricia et optime educatus, munera assumpsit in vita civile, iam [[praefectus Romae]] anno [[573]] ; proximo tamen anno, Sanctus Gregorius elegit omnia relinquere, et vitam monasticam assumere. Dedit patimoniam suam in Sicilia ad monasterios, et convertit domum in [[Mons Caelianus|monte Coeliano]] in monasterium, ubi habitum sumpsit, et tribus annis silenter vixit. Gregorius tamen non erat destinatus ad vitam absconditam, et anno [[578]], protestante eo, papa eum diaconum ordinavit. Missus est in [[Constantinopolis|Byzantium]], legatus papae Pelagii II, ubi fidem in resurrectione defendit contra [[Eutychius|Eutychium]], [[Patriarcha Constantinopolis|patriarcham Constantinopolis]], qui plenam corporalitatem corporis resurrecti negavit. |
Sanctus '''Gregorius Magnus''' [[papa]], [[Doctor Ecclesiae|doctor ecclesiae]], fuit sexagesimus quartus pontifex [[Ecclesia Catholica|Sanctae Romanae Ecclesiae]], et primus illius nominis. Natus circa annum [[540]], unum saeculum fere post [[Augustinus|Aurelii Augustini]] discessus, papatum adsumpsit anno [[590]], et ecclesiam rexit quattuordecim annos, usque ad mortem, die [[12 Martii]] [[604]]. Bene meruit nominationem ''Magnum,'' cum plurima notabilia fecit non tantum pro ecclesia suae aetatis, sed etiam pro mundo usque ad hodiernum tempus. Iuventutum vixit in tempore magnae perturbationis, sed in familia praeclarae sanctitatis. (Mater ac duae amitae sunt sanctae in calendarium inscriptae.) De familia patricia et optime educatus, munera assumpsit in vita civile, iam [[praefectus Romae]] anno [[573]] ; proximo tamen anno, Sanctus Gregorius elegit omnia relinquere, et vitam monasticam assumere. Dedit patimoniam suam in Sicilia ad monasterios, et convertit domum in [[Mons Caelianus|monte Coeliano]] in monasterium, ubi habitum sumpsit, et tribus annis silenter vixit. Gregorius tamen non erat destinatus ad vitam absconditam, et anno [[578]], protestante eo, papa eum diaconum ordinavit. Missus est in [[Constantinopolis|Byzantium]], legatus papae Pelagii II, ubi fidem in resurrectione defendit contra [[Eutychius|Eutychium]], [[Patriarcha Constantinopolis|patriarcham Constantinopolis]], qui plenam corporalitatem corporis resurrecti negavit. |
||
Anno [[586]], Romam reversus, monasterium Sancti Andraeae nove intrabat, et finivit librum ''[[Moralium in Iob]],'' quod inter varia opus magistri scripsit. Anglicis paganis vistis, voluit [[Anglia]]m ire ad eos convertendos, et permissionem a papa accepit, sed populus Romanus itenerarium non permisit. Anno [[590]], post varia pestilentia Romae, mortuus est papa, et Gregorius unanimiter est electus in Romanum episcopatum. Ille strenue protestebat, sed confirmato a imperatore, baiulatus in [[Basilica Sancti Petri|Basilicam Sancti Petri]], est consacratus Romanus Pontifex. |
Anno [[586]], Romam reversus, monasterium Sancti Andraeae nove intrabat, et finivit librum ''[[Moralium in Iob]],'' quod inter varia opus magistri scripsit. Anglicis paganis vistis, voluit [[Anglia]]m ire ad eos convertendos, et permissionem a papa accepit, sed populus Romanus itenerarium non permisit. Anno [[590]], post varia pestilentia Romae, mortuus est papa, et Gregorius unanimiter est electus in Romanum episcopatum. Ille strenue protestebat, sed confirmato a imperatore, baiulatus in [[Basilica Sancti Petri|Basilicam Sancti Petri]], est consacratus Romanus Pontifex. |
Emendatio ex 11:52, 6 Augusti 2012
Sanctus Gregorius Magnus papa, doctor ecclesiae, fuit sexagesimus quartus pontifex Sanctae Romanae Ecclesiae, et primus illius nominis. Natus circa annum 540, unum saeculum fere post Aurelii Augustini discessus, papatum adsumpsit anno 590, et ecclesiam rexit quattuordecim annos, usque ad mortem, die 12 Martii 604. Bene meruit nominationem Magnum, cum plurima notabilia fecit non tantum pro ecclesia suae aetatis, sed etiam pro mundo usque ad hodiernum tempus. Iuventutum vixit in tempore magnae perturbationis, sed in familia praeclarae sanctitatis. (Mater ac duae amitae sunt sanctae in calendarium inscriptae.) De familia patricia et optime educatus, munera assumpsit in vita civile, iam praefectus Romae anno 573 ; proximo tamen anno, Sanctus Gregorius elegit omnia relinquere, et vitam monasticam assumere. Dedit patimoniam suam in Sicilia ad monasterios, et convertit domum in monte Coeliano in monasterium, ubi habitum sumpsit, et tribus annis silenter vixit. Gregorius tamen non erat destinatus ad vitam absconditam, et anno 578, protestante eo, papa eum diaconum ordinavit. Missus est in Byzantium, legatus papae Pelagii II, ubi fidem in resurrectione defendit contra Eutychium, patriarcham Constantinopolis, qui plenam corporalitatem corporis resurrecti negavit.
Anno 586, Romam reversus, monasterium Sancti Andraeae nove intrabat, et finivit librum Moralium in Iob, quod inter varia opus magistri scripsit. Anglicis paganis vistis, voluit Angliam ire ad eos convertendos, et permissionem a papa accepit, sed populus Romanus itenerarium non permisit. Anno 590, post varia pestilentia Romae, mortuus est papa, et Gregorius unanimiter est electus in Romanum episcopatum. Ille strenue protestebat, sed confirmato a imperatore, baiulatus in Basilicam Sancti Petri, est consacratus Romanus Pontifex.
Non possumus omnia quae fecit in papatu praebere, sed inter magnas infirmitates, vitam simplicem vivens, pauperos adiuvens, in quattuordecim tantum annos plurima fecit pro vita ecclesiae et urbis. Reformavit liturgiam, tantum ut missale saepe dicitur "Gregorianus," cum Canto Gregoriano, quae liturgiam ornat. Liturgiam stationalem amplius solemniavit, cum nota praedicatione. Reformavit vitam eclesiasticam, et gubernavit ecclesiam per totum orbem terrarum diffusam, epistolas et nuntios mittens in extremas orbis regiones. Misit Augustinum Cantuariensem Angliam, ubi Romanitatem ab eo solidebatur. Mortuus est 12 Martii 604, et est sepultus in basilicam Vaticanam.
Opera
- Moralium in Iob
- Dialogi, cuius libri secundus vitae Sancti Benedicti dicatus est.
- Regula Pastoralis
- et alii
Iudicia
Papa Ioannes XII eo Encyclica Epistula Aeterna Dei Sapientia die 11 Novembris 1961 millesimo quingentesimo anno iubilaei mortis tempore promulgata dicavit.
Praesens pontifex Benedictus XVI de Gregorio Magno scripsit:
- Inter Pontífices . . . , nomen excellit sancti Gregorii Magni, qui tam fidem catholicam quam thesauros cultus ac culturae a Romanis saeculis praecedentibus cumulatos novis Europae populis transmittendos curavit.—Motu Propriu Summorum Pontificum
Vide etiam
Nexus externi
Vicimedia Communia plura habent quae ad Gregorium Magnum spectant (1, 2). |
- Friedrich Wilhelm Bautz, "GREGOR I., der Große, Papst" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 2 (Hammonae, 1990. ISBN 3-88309-032-8) , columnae 296–304 (Theodisce)
- "Pope St. Gregory I ("the Great")" in Commentatio in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice) (Anglice)
- Lectiones papae Benedicti XVI de Gregorio Magno