Quantum redactiones paginae "Reginaldus de Castellione" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 18:05, 27 Iulii 2012

Amalrici patriarchae supplicium iussu Reginaldi de Castellione impositum. *Histoire de la guerre sainte*: Bibliotheca Nationalis Francica MS Français 2628 f. 218v

Reginaldus seu Rainaldus de Castellione (natus anno circiter 1125; die 4 Iulii 1187 interfectus), origine incerto, Cruce signatus et secundae expeditionis sacrae particeps, nobilis regionum transmarinarum factus est. Princeps Antiochiae ab anno 1153 usque ad 1160 ob matrimonium Constantiae fuit, postea annos quindecim captivus, deinde in regno Hierosolymitano regionis ultra Iordanem dominus ob matrimonium Stephaniae de Miliaco. Iuxta regem Guidonem de Leziniaco in proelio ad cornua Hattin anno 1187 pugnavit; ibi a Saladino captus statim decollatus est.

Vita

Reginaldum e Francia ortum, ab oppido quodam nomine "Castellio" (seu vulgo Châtillon) appellato, satis constat. Carolus Du Cange Châtillon-sur-Loire originem fuisse censuit,^[1] sed chronica sub nomine Ernoul servata, saec. XIII ineunte composita, Reginaldum "fratrem comitis de Gien" esse adseverat: unde Gustavus Schlumberger filium esse natu alterum Galfridi de Donciaco et patruum Hervei III,^[2] recentius autem Ioannes Richard Reginaldum filium esse natu alterum Hervei II de Donciaco et fratrem Galfridi.^[3] Secundum ambos fuerit dominus oppidi Châtillon-sur-Loing (haud longe ab alio distanti).

Cruce signatus in secunda expeditione sacra anno 1148 in Terram Sanctam advenit. Ibi remansit et anno 1153 ad obsidionem Ascalonis regni Hierosolymitani pugnavit: eo tempore pro rege Balduino III militabat, seu sub titulo "militis gregarii" sive "alti hominis et boni equitis",^[4] in manipulo iuxta principatum Antiochiae misso ob mortem anno 1149 in proelio obitam Raimundi Pictaviensis, principissae Constantiae mariti. Vidua anno 1153 Reginaldo nupsit, qui ita princeps Antiochiae factus est moxque filiam Agnetem genuit.

Familia

Reginaldus de Castellione bis uxores duxit, primum Constantiam Antiochiae, Boamundi II filiam, e qua genuit:

Agnes (nata 1154), quae anno 1172 Belae III Hungariae regi nupsit
Ioanna, quae (si fons recte interpretatur) anno fere 1160 nata erit et anno circiter 1186 Bonifacio Montisferratensi nupserit, sed sine filiis ante annum 1204 mortua erit

Reginaldus e captivitate liberatus secundum in matrimonium Stephaniam duxit, Philippi de Miliaco filiam et Milonis de Planciaco viduam, e qua genuit:

Reginaldus (natus post annum 1175; mortuus iuvenis)
Alix, quae die circiter 22 Februarii 1204 Azoni Estensi nupsit

Fontes

Petrus Blesensis, Passio Reginaldi principis olim Antiocheni (PL vol. 207 coll. 957-976)

Notae

↑ Du Cange (1869) p. 191
↑ Schlumberger (1898) pp. 2-3
↑ Richard (1989)
↑ "Miles gregarius": Willelmus Tyrensis, Historia rerum in partibus transmarinis gestarum. "Haus hom et bons chevaliers": Chronica Ernoul

Bibliographia

Opera antiquiora

"Renaud de Chastillon sur Loire" in Carolus Du Cange; E.-G. Rey, ed., Les familles d'Outre-Mer (Lutetiae, 1869) Textus pp. 191-194
Gustave Schlumberger, Renaud de Châtillon, prince d'Antioche, seigneur d'Outre-Jourdain. Lutetiae: Plon, 1898 Textus apud archive.org

Opera recentiora

Pierre Aubé, Un croisé contre Saladin, Renaud de Châtillon. Lutetiae: Fayard, 2007. ISBN 978-2-213-63243-8
Bernard Hamilton, "Reynald of Chatillon" in Alan V. Murray, The Crusades: an encyclopedia (4 voll. Santa Barbara Californiae: ABC-CLIO, 2006) pp. 1027-1028
Bernard Hamilton, "The Elephant of Christ: Reynald of Châtillon" in Studies in Church History vol. 15 (1978) pp. 97–108
Bernard Hamilton, The Leper King and his Heirs: Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem. Cantabrigiae: Cambridge University Press, 2000. ISBN 9780521641876 (Paginae selectae apud Google Books)
Carole Hillenbrand, "Some reflections on the imprisonment of Reynald of Châtillon" in C. F. Robinson, ed., Texts, Documents and Artefacts: Islamic Studies in Honour of D. S. Richards (Lugduni Batavorum, 2003)
Jean Richard, "Aux origines d'un grand lignage: des Palladii à Renaud de Châtillon" in Media in Francia: recueil de mélanges offert à Karl Ferdinand Werner (1989) pp. 409-418

Nexus externi

"Renaud de Châtillon" e Medieval Lands (situs a Carolo Cawley elaboratus apud FMG)

Formula:Link FA

[1] Du Cange (1869) p. 191

[2] Schlumberger (1898) pp. 2-3

[3] Richard (1989)

[4] "Miles gregarius": Willelmus Tyrensis, Historia rerum in partibus transmarinis gestarum. "Haus hom et bons chevaliers": Chronica Ernoul

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linea 5: / Linea 5: @@
 Reginaldum e [[Francia]] ortum, ab oppido quodam nomine "Castellio" (seu vulgo ''Châtillon'') appellato, satis constat. [[Carolus du Fresne, Dominus du Cange|Carolus Du Cange]] ''[[Châtillon-sur-Loire]]'' originem fuisse censuit,<ref>[[Carolus du Fresne, Dominus du Cange|Du Cange]] (1869) p. 191</ref> sed [[chronica (Ernoul)|chronica]] sub nomine Ernoul servata, saec. XIII ineunte composita, Reginaldum "fratrem comitis de Gien" esse adseverat: unde Gustavus Schlumberger filium esse natu alterum [[Galfridus III de Donciaco|Galfridi de Donciaco]] et patruum [[Herveus III de Donciaco|Hervei III]],<ref>Schlumberger (1898) pp. 2-3</ref> recentius autem Ioannes Richard Reginaldum filium esse natu alterum [[Hervei II de Donciaco|Hervei II de Donciaco]] et fratrem Galfridi.<ref>Richard (1989)</ref> Secundum ambos fuerit dominus oppidi ''[[Châtillon-Coligny|Châtillon-sur-Loing]]'' (haud longe ab alio distanti).
-Cruce signatus in [[Secunda expeditio sacra|secunda expeditione sacra]] anno [[1148]] in [[Palaestina|Terram Sanctam]] advenit. Ibi remansit et anno [[1153]] ad munitionem [[Ascalon]]is [[regnum Hierosolymitanum|regni Hierosolymitani]] pugnavit: eo tempore pro rege [[Balduinus III (rex Hierosolymitanus)|Balduino III]] militabat, seu sub titulo "militis gregarii" sive "alti hominis et boni equitis",<ref>"Miles gregarius": [[Willelmus Tyrensis]], ''[[Historia rerum in partibus transmarinis gestarum]]''. "''Haus hom et bons chevaliers''": [[Chronica (Ernoul)|Chronica Ernoul]]</ref> in manipulo iuxta principatum [[Antiochia]]e misso ob mortem anno 1149 in proelio obitam [[Raimundus Pictaviensis|Raimundi Pictaviensis]], principissae [[Constantia Antiochiae|Constantiae]] mariti. Vidua anno 1153 Reginaldo nupsit, qui ita princeps Antiochiae factus est moxque filiam [[Agnes de Castellione|Agnetem]] genuit.
+Cruce signatus in [[Secunda expeditio sacra|secunda expeditione sacra]] anno [[1148]] in [[Palaestina|Terram Sanctam]] advenit. Ibi remansit et anno [[1153]] ad [[Obsidio Ascalonis (1153)|obsidionem]] [[Ascalon]]is [[regnum Hierosolymitanum|regni Hierosolymitani]] pugnavit: eo tempore pro rege [[Balduinus III (rex Hierosolymitanus)|Balduino III]] militabat, seu sub titulo "militis gregarii" sive "alti hominis et boni equitis",<ref>"Miles gregarius": [[Willelmus Tyrensis]], ''[[Historia rerum in partibus transmarinis gestarum]]''. "''Haus hom et bons chevaliers''": [[Chronica (Ernoul)|Chronica Ernoul]]</ref> in manipulo iuxta principatum [[Antiochia]]e misso ob mortem anno 1149 in proelio obitam [[Raimundus Pictaviensis|Raimundi Pictaviensis]], principissae [[Constantia Antiochiae|Constantiae]] mariti. Vidua anno 1153 Reginaldo nupsit, qui ita princeps Antiochiae factus est moxque filiam [[Agnes de Castellione|Agnetem]] genuit.
 == Familia ==