Philosophiae naturalis principia mathematica

Editio anni 1687 Philosophiae naturalis principia mathematica

Philosophiae naturalis principia mathematica est opus philosophiae a Isaaco Newtono publicata est anno 1687, in quo tria axiomata sua mechanicae (Axiomata Newtoniana) formulavit. Haec in duas partes dividitur: de motu corporum, de mundi systemate.

Newtonus primus poscit, ut in processu recognoscentiae scientifico empirismus purus praecedat. In illum inscripsit fundamenta novae mathematico-mechanicae perceptionis mundi.

Praeterea concepit aequationem motus, aequationem fundamentalem dynamicam, et cum ea motus corporum theoretice tractavit. Inde breviter leges sequuntur:

• Lex I: Corpus omne perseverare in statu suo quiescendi vel movendi uniformiter in directum, nisi quatenus a viribus impressis cogitur statum illum mutare.
• Lex II: Mutationem motus proportionalem esse vi motrici impressæ, et fieri secundum lineam rectam qua vis illa imprimitur.
• Lex III: Actioni contrariam semper et æqualem esse reactionem: sive cor porum duorum actiones in se mutuo semper esse æquales et in par tes contrarias dirigi.

Deinde hypotheses de theoria sua gravitatis, ut:

Rationem vero horum gravitatis proprietatum ex phaenomenis nondum potui deducare, et hypotheses non fingo. Quisquid enim ex phaenomenis nondum potui deducitur, hypothesis vacanda est: et hypotheses seu metaphysicae, seu physicae, seu qualitatum occultarum, seu mechanicae in philosophia experimentali locum non habent.

Hic etiam legem gravitationis suam, inventam anno 1666, formulavit et monstrat aequatio motus suam in casu motionis planetae circum Solem Leges Keplerianas comportare.

Vide etiam

• Isaacus Newtonus
• Leges motus Newtoni
• Gravitas (physica)
• Calculus infinitesimalis

Nexus externus

Vide Philosophiae Naturalis Principia Mathematica apud Vicifontem.