Quantum redactiones paginae "Elegia" differant
No edit summary |
m r2.6.4) (automaton addit: ko:엘레지, tl:Elehiya mutat: az:Ağı |
||
Linea 33: | Linea 33: | ||
[[Categoria:Metra]] |
[[Categoria:Metra]] |
||
[[az: |
[[az:Ağı]] |
||
[[bg:Елегия]] |
[[bg:Елегия]] |
||
[[br:Klemmgan]] |
[[br:Klemmgan]] |
||
Linea 58: | Linea 58: | ||
[[ja:エレジー]] |
[[ja:エレジー]] |
||
[[ka:ელეგია (პოეზია)]] |
[[ka:ელეგია (პოეზია)]] |
||
[[ko:엘레지]] |
|||
[[lt:Elegija]] |
[[lt:Elegija]] |
||
[[lv:Elēģija]] |
[[lv:Elēģija]] |
||
Linea 71: | Linea 72: | ||
[[sq:Elegjia]] |
[[sq:Elegjia]] |
||
[[sr:Елегија]] |
[[sr:Елегија]] |
||
[[tl:Elehiya]] |
|||
[[tr:Ağıt]] |
[[tr:Ağıt]] |
||
[[uk:Елегія]] |
[[uk:Елегія]] |
Emendatio ex 08:57, 24 Iunii 2012
Poësis elegiaca sive elegia est distichon binis versibus constans, quorum primus hexameter est, sicut in epico carmine; alter autem pentameter:
- – X | – X | – X | – X | – u u | – x
- – X | – X | – || – u u | – u u | –
- – X | – X | – X | – X | – u u | – x
Hic – = elementum longum; u = elementum breve; X = elementum biceps [i.e. elementum longum sive duo elementa brevia]; x = elementum anceps [i.e. elementum longum sive elementum breve].
Dicitur elegia tempore antiquo esse ad tibias cantata, poetaeque elegiarum fuisse etiam tibicines, sicut et Mimnermus ille tibicen et amator tibicinarum.
Formam elegiae constat proximam heroico versui esse, sed elegiae saepius convivia et amatorum mores quam magna proeliorum regumque gesta tractant. Exemplum:
- O numquam pro me satis indignate Cupido ← hexameter
- O in corde meo desidiose puer, ← pentameter
- Quid me, qui miles numquam tu signa reliqui, ← hexameter
- Laedis, et in castris vulneror ipse meis? ← pentameter
- —Publius Ovidius Naso, Ars Amatoria, 2.9.1–4.
- Laedis, et in castris vulneror ipse meis? ← pentameter
- O numquam pro me satis indignate Cupido ← hexameter
Historia
In principio, soli Graeci antiqui elegia usi sunt in carmine funerali. Sunt qui putent nomen huius poetici generis esse a Graecis verbis ε λεγε ε λεγε 'vae plora vae plora!' Qua de causa hac significatione homines hodie interdum verbis elegia et elegiaca utuntur pro picturis et alis operibus de luctu tristitiaque factis.
Poetae Graeci elegiarum periti fuerunt Callinus, Mimnermus, Phocylides, Solon, Theognis, Tyrtaeus, Xenophanes, et nonnulli nobis notis poetae minores: Adespota, Asius, Critias, Demodocus, Dionysius Chalcus, Euenus, et Philiadas.
Gaius Cornelius Gallus poeta Romanus primus elegias excoluit, sed omnia eius carmina amissa sunt. Tibullus, Propertius, Ovidius fuerunt maiores elegiarum poetae. Catullus quoque, in carmine 68, elegiae appropinquat.
Multi poetae recentiores elegias scripserunt. Unus ex sollertissimis habetur Ioannes Miltonus.
Bibliographia
- Gerber, Douglas E., ed. 1999. Greek Elegiac Poetry: From the Seventh to the Fifth Centuries BC. Loeb Classical Library, 258. Cantabrigiae Massachusettiae: Harvard University Press. ISBN 0-674-99582-1.