Ecclesia Catholica Romana

Fasciculus:VaticanumII.jpg

Omnes ecclesiae antistites congregantur ad Concilium Vaticanum II

Ecclesia Catholica Romana est ecclesia veterrima Christianorum ac maxima ecclesia, quod spectat ad numerum fidelium, in qua congregantur 1,098,366,000 christicolarum, qui toto orbe terrarum, maior pars autem in Europa et in America meridionali inveniuntur. Ecclesia catholica Romana mysticum corpus Christi se esse credit, visibili specie successori sancti Petri subditum; qui papa vocatur, novissimus autem nunc Benedictus XVI est.

Ecclesia catholica se una cum fratribus orthodoxis unam veramque ecclesiam ab origine considerat.

(sequens passus melius ut elaboretur necesse est; tot tantique errores emendandi) In hac, omnes considerat baptizatos Christianos uniri aliquomodo Romanae Catholicae Ecclesiae, etiam si distinctionem tenet inter eos qui se declarant Catholicos Romanos et plenam communionem habent cum ecclesia et papa, et eos qui hanc plenam communionem non servant, et auctoritatem universalem sedis Romae non confiteantur.

Historia

Ecclesia Catholica Romana a duodecim apostolis oritur, quorum primus sanctus Petrus (qui et papa primus habetur cuique ipse Iesus Christus claves regni caelorum dedit (cf. Vulg. Matth. 16,18sq.). Testimonium primum, quod nobis de ecclesia catholica innotuit, epistula quaedam Ignatii Antiocheni esse suspicantur.

Praeterea perspicuum est quod ecclesia catholica fuerint in preparatione a die paccati Adae, etsi non erat usque resurrexit Iesus Christus fundare. Quia ea praeparata est a principio credentis canunt in ecclesia in nocte ressurectionis Domini: "O felix culpa Adae, quae tantum nobis meruit redemptorem." Ita per testamentum Noe, sed maxime Abrahae et Moysi, aetas ecclesiae iam praefigurabatur et praeparabatur. Religio Iudaica a Deo voluta, recepit eius testamentum ut promissiones complerentur in Christi nativitatem. Per eius vitam, Christus docuit quomodo Christianus viveret, sed etiam sanctificavit hominem, signa sacramentalia sicut Baptismum instituit, ut fundationes iaceret pro Ecclesia. Sibi eligens duodecim viros quos apostolos vocavit, formam hierarchicam dedit nasciturae ecclesiae. Petrum eligens in principem apostolorum, vicarium sibi consacravit, ut infallibiliter eius discipuli scirent doctrinam rectam. Sed eius opus recte non est facta usque ad diem eius sanctissimae et dolorosissimae crucifixionis, cum effusi sunt de eius latere sanguis et aqua, signa sacramentalia vitae ecclesiae. Ita ecclesia dici potest nasci de latere Christi super crucem. Per hoc magnum opus, Christus et mundus redemit, et ecclesiae complevit tradio potestatem solvendi ligandique peccatorum, quam iam antea promissit. Etiam complevit sacrificium quod est initium in ultima cena, praebens donum sanctissimae Eucharistiae, fons et culmen vitae ecclesiae. Ecclesia tamen iam non est stabilita, et tantum cum promissum donum paraclitus, anima ecclesiae, est completa eius fundatio.

Fundata ecclesia, iam opus erat complendi fundatoris missio: "Ite et docete omnes gentes, baptizantes in nomine Patris et Filii, et Spiritus Sancti." Apostoli ergo ierunt in totum orbem terrarum, ab Hispania usque ad Indiam, docentes et baptisantes, extendentes salvificam Christi potestatem ad omnes gentes qui iam non crediderunt, ut omnes crederentur et salvi fiant. Eodem tempore, multi congregati sunt ad ecclesiam, et diaconi presbyterique sunt stabiliti ut adiuvarent episcopi in ministerium ecclesiae et eius munus regendi. Atque a primissismis diebus alii exsistebant qui voluerunt Christum sequi, sed non adhaerebant rectam doctrinam. Hi heretici iam a Sancto Paulo censantur, sed per totam vitam ecclesiae variis sectis contentebant contra eius fundatorisque doctrinam: prius gnostici postea ariani, ambi quasi superantes infantem ecclesiam. Usque ad presentem diem varii Christiani alias tenent visiones praeter quam tenet Ecclesia Catholica Romana.

Post dies apostolicos, ecclesia est radicata in plurimis orbis partibus, et etiam nationes ad fidem se convertebant. Prius nationem armeniorum sibi assumpsit Christi ecclesia, sed magis momenti est conversio Imperii Romani, quae sub imperatore Constantino est factus. Deo inspirante, imperator Christo consacravit hostes suos, et ad proelium pontis milvii vicit, postea liberans Christianos, qui antea valde sunt persecuti ab imperio. In dies, dedit ecclesiae locum ut religio imperiae, et postea per totam Europam, Christianesimus fuit religio tam regum quam populorum. Ita initia fuerunt dierum floris ecclesiae, cum construebantur novam civitatem super fundamenta iam decadutae antiquae societatis. Vitam publicam nove augebatur, valde per opus monachum qui culturam custodiebant et nutriebant. Magni cathedrales formam dederunt in petra novae ordini societatis. Diebus illis non sine perturbationibus fuerunt, cum reges, potestatem desiderantes persecuti sunt ecclesiam, sicut Rex Henricus Thomae a Becket, et divisio cum ecclesiis orientalibus anno 1054 est factus, sed magnissima opera scientiae, tamquam opera Sancti Thomae Aquinae, artis, sicut imagines Beati Fratri Angelici et sanctitatis, ut vita Sancti Francisci Assisiensis sunt facta. Exspansio rationis et opum civitatis occidentalis, ab ecclesia facta, in diebus modernis novas eae dedit difficultates, prius cum divisione protestantium qui aestimebant mentem humanam aptam ad leges divinas cognoscendas sine auxilio ecclesiae, et eodem tempore, aestimabant homines non pares esse ad bonum faciendum, etiam Deo auxiliante. Nativitas vocata "Illuminationis" novam persecutionem contra ecclesiam stabilivit, qui prius in Gallia, postea in Germania et Russia, multos sanctos martyres dedit ecclesiae. Nunc ecclesia Christi vocem proclamat nostri aetati, semper fidelis ad fundatoris doctrinam, sed semper nova, aeternales veritates et aeternam salutem ostendens omnibus.

Corpus Ecclesiae Catholicae

Caput Ecclesiae catholicae Romanae est papa eique subditi sunt clerici per ordines sacros episcoporum, sacerdotum, et diaconorum.

De Fide

Fides Catholica Romana non est tantum dogmatum, sed amplius revelatio personae; traditio Domini Iesu. Depositum fidei, ergo, datur ecclesiae per revelationem publicum Dei, tam in vetere quam in novo testamento, sed praesertim in verbis et gestis Iesu. Per eius incarnationem, Christus se tradit ecclesiae, et ecclesiae stricte custodit hunc depositum, in expressione amoris fundatoris. Ex hoc clare videtur fides numquam exhaustive praesentanda, cum non est tantum propositionum sed amplius persona Christi, mysterium sine fundum. Tamen, si non postest circumscibi, potest definitive describi, et ergo propositiones declarari possunt, sive verae, sive falsae. In sua vita, ecclesia meditatur Christi vitam, quam contemplat in Scripturis Sacris, et semper amplius eius traditionem intellexit, et clarius eam potest presentare. Cum sacra traditio non est sua, sed Iesu Christi, nec ecclesia, nec papa, nec individium vel congregatio quilibet potest eam mutare, sed debet se conformare ad traditionem Iesu.

Quid ergo dicere possumus de substantia fidei? Plurima, cum ecclesia iam 2,000 annis eius doctrinam explicavit. Plurima tamen doctrina possumus dicere "de fide" esse; id est, definitive partes revelationis Iesu. Aliae possumus dicere vel certe vel probabiliter ad depositum fidei pertinere. Cum essentia fidei pertinet ad Deum, trinum et unum, dogmata fundamentalia de Deo inmediate sunt. Inter hae, principalia in Credo Niceno-Constantinopolitano sunt proposta. Credo illud scribitur a oecumenicis conciliis annorum 325 et 381. Plurima altera concilia ecclesiae reflexerunt in elementa fidei, et declaraverunt varia ad salutem pertinentia. Plurima etiam elementa fidei nunquam sunt declarata, cum simpliciter semper, et a omnibus sunt credita, et opus non fuit declarationis. Alia sunt declarata per ministerium papalis, quod etiam definitive potest fidem exprimere.

Cultus

Fasciculus:Elevatio.jpg

Sanctum Missae Sacrificium

Ecclesia Catholica Romana cultum Deo dat praesertim per liturgiam sacramentalem, super omnia in sacrificium missae, ubi oblatio quod fecit Christus super crucem nove presentatur. Omnes Catholici Romani die Domenica et praecipuis diebus festivis se congregant ad Christum venerandum in missa. Alii sacrementi gratiam Christi dant credentibus in momentis singulis vitae. Ecclesia etiam Deum laudat et colit in orationibus tam singulorum Christianorum tam ecclesiae congregatae, inter his liturgia horarum tenet locum praecipuum. Christiani etiam orant sanctis petentes eorum intercessionem coram Deum. Tota tamen vita Christiani laudat Deo.

Sacramenta sunt signa efficacia gratiae, a Christo instituta et Ecclesiae concredita, per quae vita divina nobis praebetur. Ecclesia Romana discrevit septem sacramenta:

1. Initiationis Christianae Sacramenta
   1. Sacramentum Baptismi
   2. Sacramentum Confirmationis
   3. Sacramentum Eucharistiae
2. Sacramenta Sanationis
   1. Sacramentum Poenitentiae
   2. Unctio Infirmorum
3. Sacramenta In Servitium Communionis
   1. Sacramentum Ordinis
   2. Sacramentum Matrimonii

Moralia

Christianitas non dat tantum rationem credendi, sed etiam rationem vivendi. Christiani ergo quaerunt diligere "Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima tua et ex omnibus viribus tuis et ex omni mente tua et proximum tuum sicut teipsum" (Luca 10:27). In hoc, quaerunt custodire decem praecepta decalogi et mandata ecclesiae.

Vita

Cottidie quasi mille milium milium (quidnam hoc sibi vult?) christifidelium catholicorum quaerunt vivere vita Christiana in Ecclesia, et ecclesia vivit in actionibus eorum. Ordo autem hierarchicus hic est: papa vel pontifex maximus, successor beati Petri apostoli munere vicarii Christi fungens caput gregis terreni christicolarum est, cui subditur ordo episcoporum, qui una cum pontifice Romano ubique terrarum dispersi ecclesiam regunt atque gubernant. Quibus item subditi sacerdotes fidelibus sacramenta administrant fideique fundamenta docent. Inter laicos eminent viri feminaeque religiosi sive in monasteriis sive externi (id est saeculares), qui paupertatem, castitatem, oboedientiam vovent vitaeque secundum doctrinam evangelii incumbunt.

Christum vivendo quaerunt, voluntatem eius sequi conantur et nituntur, diebus dominicis sacra mysteria participant (quod et per hebdomadarum cursum facere possunt, cum cottidie sacrum mysterium celebretur). Reliqua sacramenta participant quoad necessitatem. Deo autem vivo et vero multimodis orationes offerunt preces fundentes ex imo corde. Laus autem Deo ipso tribuitur et in horis diurnis, quae hodie in voluminibus liturgiae horarum continentur, quondam illo in libro qui breviarium dictum est.

Loca sancta

Quaeque tabernacula in quaecumque ecclesia, servantia Corpus Christi, sicut Sanctum Sanctorum in Templo Hierosolymae sunt.

Catholica ecclesia venerat loca historiae salutis, id est memorialia Veteris et Novi Testamenti in Terra Sancta (specialiter in Hierosolyma, Bethleem, Nazareth). Venerat etiam memorias sanctorum (praecipue reliquias).

Tres civitates praecipue veneratae sunt, ubi a saeculis peregrini iter faciunt:

• Hierosolyma, in Terra Sancta, ad Orientem;
• Roma, ad limina Apostolorum, ubi est caput mundi;
• Compostella, ad sanctum Iacobum, in fine terrae, ad Occidentem.

Vide etiam

• Carta Sacra
• Numisma Mirabilis
• Glossarium verborum Ecclesiae Catholicae
• Sac
• Catechismus

Nexus externi

• Situs sollemnis Vaticanus
• Catechismus Catholicae Ecclesiae
• Corpus Thomisticum Sancti Thomae Aquinatis opera omnia
• Sancti Aurelii Augustini opera omnia
• Codex Iuris Canonici