Quantum redactiones paginae "Lingua Hebraica" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
EmausBot (disputatio | conlationes)
m r2.6.4) (automaton addit: my:ဟီဘရူးဘာသာ
m r2.7.2) (automaton mutat: ilo:Pagsasao a Hebréo
Linea 262: Linea 262:
[[ia:Lingua hebree]]
[[ia:Lingua hebree]]
[[id:Bahasa Ibrani]]
[[id:Bahasa Ibrani]]
[[ilo:Pagsasao a Hebreo]]
[[ilo:Pagsasao a Hebréo]]
[[io:Hebrea linguo]]
[[io:Hebrea linguo]]
[[is:Hebreska]]
[[is:Hebreska]]

Emendatio ex 07:45, 24 Februarii 2012

Pagina e codice "Aleppo" dicta, quae est veterrimus liber manu scriptum Bibliam Hebraicam continens. Liber anno fere 920, erudito Aaron ben Asher dirigente, scriptus est. Haec pagina e libro Deuteronomio provenit.

Lingua Hebraica[1] seu Hebraea[2] (Hebraice עברית) est lingua Semitica qua usi sunt Hebraei temporibus Veteris Testamenti; hodie etiam est lingua publica primaria civitatis Israel.

Tempore Evangelii praedicationis, dum lingua Aramaica locum occupavit quae iam lingua Hebraica in usu quotidiano Hebraeorum habuerat, lingua Hebraica sollemniori usu reservata est. In Novo Testamento legimus de Hebraica lingua adhibita (una cum Graeca Latinaque) in titulo Crucis Dominicae (Luc. 23.38). In Apostolorum Actus Paulus Apostolus utitur Graeca lingua, sed numquam lingua Hebraica, nisi in capitulo 22.

Post Templum eversum

Post Templum eversum, lingua Hebraica fit lingua sacra liturgicaque, tantum pro rebus sacris adhibita, et Graeca Veteris Testamenti versio a Iudaeis reiecta est.

In primaeva Christianitate, Biblia in Graeca (dicta Septuaginta vel LXX) versione saepius lecta erant. Patres Ecclesiae eruditi, sicut Origenes et sanctus Hieronymus, Hebraicam linguam noverunt et ea usi sunt ad interpretandam Sacram Scripturam et ad emendandum eius textum. Ab "Hebraica veritate" sanctus Hieronymus interpretavit Latine Scripturas—arbitrum illo tempore controversum—scribens versionem quae Vulgata dicitur.

Alii patres, sicut Augustinus, aliquando rabbinos Iudaeos consuluerunt ut aliqua dubia in sensu litterali melius comprehenderent, sed Christiani fere omnes Hebraicam linguam non noverunt.

Ioannes Reuchlin primus non Iudaeus qui linugam Hebraicam docuit et Benedictus de Spinoza Compendium grammatices linguae Hebraeae scripsit ad studium rationale Vetris Testamenti e grammatica et philologia.

Hodiernis temporibus

Saeculo 16, "Humanisti" pauci linguae Hebraicae studuerunt, quae notio saepe adhibita fuit a Protestantibus reformatoribus in exegesi aut disputationibus de Sacra Scriptura.

Eliezer Ben-Yehuda anno fere 1912 Hierosolyma cum litteris laborat.

Temporibus modernis, ea lingua resurrecta est, vocatur etiam "Hebraica" (vulgo ibrit), quae adhibit alphabetam Hebraicam publicam vocabulariumque ex textubus biblicis Talmudque, et cum grammatica valde elaborata. Auctor et initiator neo-Hebraicae linguae fuit Eliezer Ben-Yehuda (1858-1922).

Nonnulli Iudaei nolunt uti "sancta" lingua pro rebus profanis. Haec lingua neo-Hebraica est lingua publica usa (cum Arabica) in civitate Israel hodierna, ubi paene omnes 7 000 000 incolarum eam intelligunt. In aliis mundi regionibus, circa 5 000 000 alii neo-Hebraica lingua utuntur.

Abecedarium Hebraicum

Abecedarium Hebraicum ex abecedario Phoenicico derivatum est, et est quoque abecedarium pro lingua Aramaica et moderna lingua, quae est lingua Iiddica.

litterula fons sonus
א aleph, e bove deductum est. a
ב beth, e domu deductum est. b
ג gimel, e camelo deductum est. g
ד daleth, ex ianua deductum est. d
ה he, e cavo aeris deductum est. h
ו vav, e clavo deductum est. v
ז zai, ex armis deductum est. z
ח heth, e saepto deductum est. h (durus)
ט teth, e serpente deductum est. t
י ioth, e manu deductum est. i
כ caph, e manu cava deductum est. c
ל lamed, e stimulo deductum est. l
מ mem, ex aquis deductum est. m
נ nun, e pisce deductum est. n
ס samech, e paludine deductum est. s
ע ain, ex oculo deductum est. a
פ fe, ex ore deductum est. f
צ sade, ex unco deductum est. ts
ק coph, ex occipite deductum est. q
ר res, e capite deductum est. r
ש sen, e dente deductum est. s
ת thau, e cruce deductum est. t

Bibliographia

De re grammatica

  • Durand, Olivier. 2001. La Lingua Ebraica. Profilo storico-strutturale, Paideia, Brescia.
  • Gesenius, Wilhelm, Emil Kautzsch, Gotthelf Bergsträsser. 1983. Hebräische Grammatik. Hildesheim 1983, Georg Olms Verlag (ex editionis 28ae, Leipzig 1909), ISBN 3-487-00325-2.
  • Greppi, Genya Nahmani. 1997. Grammatica Ebraica, A. Vallardi, Milano.
  • Körner, Jutta. 1996. Hebräische Studiengrammatik. Langenscheidt.
  • Krause, Martin, Michael Pitsch, Martin Rösel, edd. 2008 Biblisch-hebräische Unterrichtsgrammatik. Walter de Gruyter, Berlin/New York, editio altera 2010. ISBN 978-3-11-019028-1.
  • Junger, Judith. 1987. Predicate Formation in the Verbal System of Modern Hebrew. Dordrecht: Foris. ISBN 9067653683.
  • Lieberman, Orna. 2001. Hébreu d'aujourd'hui; grammaire, vocabulaire, Biblieurope.
  • Matheus, Frank. 2011 Ein jegliches hat seine Zeit. Tempus und Aspekt im Biblisch-Hebräischen Verbalsystem, KUSATU.B 1.
  • Meyer, Rudolf. 1992. Hebräische Grammatik. Berolini.
  • Mittler, Doron. 2000. Grammatica Ebraica, Zanichelli, Bologna. ISBN 978-8808097330.
  • Ravid, Dorit Diskin. 2012. The Psycholinguistics of Hebrew Spelling. Berlin/New York: Springer. ISBN 9781441905871.
  • Reichert, Eliyahou. 2008. L'Hébreu israélien. Précis de grammaire, Didier Devillez - Institut d'études du judaïsme, Bruxelles.
  • Stähli, Hans Peter. 1985 Hebräische Kurzgrammatik. Göttingen.
  • Stuart, Douglas K. 1976. Studies in Early Hebrew Meter. Missoula. ISBN 0891301003.

Lexica

  • Fohrer, Georg. 1997. Hebräisches und aramäisches Wörterbuch zum Alten Testament. Berlin/New York, ISBN 3-11-001804-7.
  • Gesenius, Wilhelm. 1962. Hebräisches Handwörterbuch. Berlin.
  • Köhler, Ludwig, Walter Baumgartner. 1996. Hebräisches und aramäisches Lexikon zum Alten Testament, editio tertia. Leiden.

Libri elementarii

  • Jenni, Ernst. 1981. Lehrbuch der hebräischen Sprache des alten Testamentes. Basel, ISBN 3-7190-0706-5.
  • Matheus, Frank. 1997. Einführung in das Biblische Hebräisch (I Studiengrammatik, II Studienbuch für das Gruppen- und Selbststudium). Münster.
  • Neef, Heinz-Dieter. 2003. Arbeitsbuch Hebräisch. Materialien, Beispiele und Übungen zum Biblisch-Hebräisch. Tübingen.
  • Lambdin, Thomas O. 2006. Lehrbuch Bibel-Hebräisch, editio quinta.Brunnen, Gießen.
  • Tichit, Agnès. 2007. Hébreu biblique. Grammaire de base et introduction aux fêtes juives. Textes expliqués. Exercices et corrigés, collection Langues et cultures anciennes 3, Safran, editio altera. ISBN 978-2-87457-008-7.
  • Tichit, Agnès. 2004. Le Verbe en hébreu biblique. Conjugaisons, exercices et corrigés, collection Langues et cultures anciennes 2, Safran. ISBN 978-2-9600469-6-0.

Historia linguae

  • haUniversita haPetucha. Peraqim beToledot haLashon ha'Ivrit. 1–11. Tel Aviv.
  • Bar Asher, Moshé 1998. Fonctions et activités de l’Académie de la langue hébraïque dans l’orientation et le développement de la langue hébraïque, Meta, tom. 43, no. 1.
  • Gesenius, Wilhelm. 1973. Geschichte der hebräischen Sprache und Schrift. Olms.
  • Hadas-Lebel, Mireille. 1995. Histoire de la langue hébraïque, Des origines à l’époque de la Mishna, Collection de la Revue des études juives, Éditions E. Peeters.
  • Hadas-Lebel, Mirelle 1992. L’Hébreu: 3000 ans d’histoire, Albin Michel, collection Présences du judaïsme. ISBN 978-2-226-05865-2.
  • Hoffman,Joel M. 2004. In the Beginning: A Short History of the Hebrew Language. New York/London.
  • Kutscher, Eduard Yechezkel. 1982. A History of the Hebrew Language. Jerusalem.
  • Rabin, Chaim. 1988. Die Entwicklung der hebräischen Sprache. Wiesbaden.
  • Sáenz-Badillos, Angel. 1996. A History of the Hebrew Language. Cambridge.
  • Sanders, Seth L. 2009. The Invention of Hebrew. Urbana. ISBN 9780252032844.

Notae

  1. Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 47r; Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201. "Lingua Iudaica" apud Gesnerum (ib.) f. 63r
  2. Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus p. 193

Nexus externi

Formula:Link FA