Quantum redactiones paginae "Numerus quaternus" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
RedBot (disputatio | conlationes)
m r2.7.1) (automaton mutat: he:קווטרניון
No edit summary
Linea 9: Linea 9:


Si septem elementa nova adiungimus ad numeros reales, habebimus [[numerus octonus|numeros octonos]].
Si septem elementa nova adiungimus ad numeros reales, habebimus [[numerus octonus|numeros octonos]].

==Nexus externi==
*Verbum "quaterniones" hic invenitur: [http://books.google.de/books?id=ixJ8-EZmHlgC&pg=PA73&lpg=PA73&dq=quaterniones&source=bl&ots=Ww-o6lVCm7&sig=v4bRgnBhP8W7rqENQnfjbTnJGBM&hl=de&sa=X&ei=-VQZT7K6DMy6-Aag5PC5Cg&ved=0CFQQ6AEwBg#v=onepage&q=quaterniones&f=false Opera Iacobi Bernoulli.]


== Notae ==
== Notae ==

Emendatio ex 11:55, 20 Ianuarii 2012

Systemata Numerica Mathematicae
Numeri Elementarii

Naturales {0,1,2,3,...} sive {1,2,3,...}

Integri {...,-2,-1,0,+1,+2,...}

Rationales
Reales

Complexi

Quaterni
Octoni
Infinitas

Variae radices
Signum in ponte Broom, Eblanae, Hibernia. Dicit: Hic ambulans, die 16 octobris 1843, Sir William Rowan Hamilton, ingenio tactus quasi fulgore, legem fundamentam multiplicationis numerorum quaternorum invenit, , quam legem in lapidem pontis inscripsit.

Quaterni sunt numeri, similes numeris complexis, sed quorum multiplicatio non commutativa est -- hoc est, si a et b quaterni sunt, deinde . Hoc systema a Gulielmo Hamilton, mathematico Hibernio, anno 1843 inventum est.[1] Eorum signum usitatum est , e nomine Hamilton.

Omnis numerus quaternus est a + bi + cj + dk, ubi a, b, c, d numeri reales sunt, et i, j, k sunt nova elementa. Secundum definitionem, , et , et 1 est idemfactor. Si a, b sunt numeri reales et l, m sunt elementa e copia {1, i, j, k}, multiplicatio (al)(bm) = (ab)(lm).[2]

Additio numerorum quaternorum eadem est additioni numerorum reales, et est commutativa (hoc est, A + B = B + A). Hi numeri sunt ergo anellus cum divisione, sed non sunt corpus.

Si septem elementa nova adiungimus ad numeros reales, habebimus numeros octonos.

Nexus externi

Notae

  1. Boyer, p. 624-626
  2. Birkhoff et MacLane p. 222

Bibliographia

Birkhoff, Garrett, et Saunders MacLane. 1965 A Survey of Modern Algebra, editio tertia. Novo Eboraco: Macmillan.

Boyer, Carl B. 1968 A History of Mathematics. Novo Eboraco: Wiley.