Quantum redactiones paginae "Wallonia" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
No edit summary
Linea 19: Linea 19:
*''Lettres de Jacques de Bongars résident et ambassadeur du roi Henri IV'', tomus I, La Haye, 1695, p. 575, "''De Wallonibus nostris heri ad te scripsi: sed praeterire non possum mirari me, quî Imperator militem mutet, ducem non mutet''".
*''Lettres de Jacques de Bongars résident et ambassadeur du roi Henri IV'', tomus I, La Haye, 1695, p. 575, "''De Wallonibus nostris heri ad te scripsi: sed praeterire non possum mirari me, quî Imperator militem mutet, ducem non mutet''".
*Alexandre Joseph Namèche ''Le règne de Philippe II et la lutte religieuse dans les Pays-Bas'', volumen 6, 1887: "''Claudebat aciem quadrata ex Wallonibus legio, cui currus atque impedimenta, sclopetariis Burgundis interequitantibus , pro muninento erant''".
*Alexandre Joseph Namèche ''Le règne de Philippe II et la lutte religieuse dans les Pays-Bas'', volumen 6, 1887: "''Claudebat aciem quadrata ex Wallonibus legio, cui currus atque impedimenta, sclopetariis Burgundis interequitantibus , pro muninento erant''".
*Alfred Poncelet, ''Histoire de la Compagnie de Jésus dans les anciens Pays-Bas'', 1927, Epist., XXXV, p. 364: "''Ex Flandris non ita multi sicut ex wallonibus qui aspirent ad Societatem''"
*Alfred Poncelet, ''Histoire de la Compagnie de Jésus dans les anciens Pays-Bas'', 1927, Epist., XXXV, p. 364: "''Ex Flandris non ita multi sicut ex Wallonibus qui aspirent ad Societatem''"
*Franciscus Haraeus, ''Francisci Haraei Annales ducum seu principum Brabantiae'', 1623, volumen 3, p. 160: "''Datur oppugnatio mille Hispanis ac mille Wallonibus invicem mixtis''"
*Franciscus Haraeus, ''Francisci Haraei Annales ducum seu principum Brabantiae'', 1623, volumen 3, p. 160: "''Datur oppugnatio mille Hispanis ac mille Wallonibus invicem mixtis''"
*John Lanigan, ''An Ecclesiastical history of Ireland'', vol I, Dublin, 1822, p. 116: "''Flandriam sive Wallonum patriam occupavere. Dionysii interpres Eustathius et alios esse scribit in adversa insula Britannos, quos quidem fuisse Belgas veteres sive Wallones – nullus dubito''".
*John Lanigan, ''An Ecclesiastical history of Ireland'', vol I, Dublin, 1822, p. 116: "''Flandriam sive Wallonum patriam occupavere. Dionysii interpres Eustathius et alios esse scribit in adversa insula Britannos, quos quidem fuisse Belgas veteres sive Wallones – nullus dubito''".

Emendatio ex 17:44, 11 Decembris 2011

Plebeius civis in Walonia parte Belgarum (dextra) imago anni 1577
Rubro colore indicatur pars Walloniae in Belgico regno.
Vexillum Walloniae

Wallonia[1], ut scribit maior pars auctorum, sive Gallo-Belgica et Vallonia, ut neoterici scribunt (Vallonice Waloneye ; Francice Wallonie ; Nederlandice Wallonië ; Theodisce Wallonie(n)), est meridiana Belgiae pars, ubi populus plerumque Francogallica lingua utitur.

Wallonia est una e tribus regionibus sui iuris et administrativè separatis quibus constituitur Regnum Belgicum et quae sunt: Flandria, Bruxellae, Wallonia.

Territorium Walloniae 55tam partem territorii Belgicae implet, sed quod attinet ad incolas solum tertiam incolarum partem possidet.

In Wallonia sunt in usu publico duo linguae: in maiore parte lingua Francogallica et in minima parte ad caeciam vergenti, lingua Theodisca. Tamen in parte Romanica multi adhuc dialectis Wallonicis aut Picardicis utuntur.

Gubernium Wallonicum et Parlamentum Wallonicum de administratione civili curant, res culturales tam in Wallonia quam Bruxellis, nunc curantur a Foederatione Wallonia-Bruxella.

Minima pars Walloniae, in regione Eupen-Malmédy, ubi lingua Theodisca est communiter in usu Communitatem Theodiscam Belgicae componit, cui est suum proprium gubernium et parlamentum quae tantummodo de rebus culturalibus curant.

Incola Walloniae vocatur Wallo (pl. Wallones)[2].

Etiam existit adiectivus wallonicus[3], vallonicus aut gualonicus.

Parlamentum et gubernium Walloniae Namurci quod est eius urbs caput situm est.

Historia

Wallonia designabat olim partes Principatus Leodensis atque Nederlandiae Meridionalis sive Belgicae Regiae in qua incolae, non Nederlandice sive Flandrice loquebantur sed quadam dialecto Romanica utebantur.

Verbum Wallonia in scriptis latinis prima vice saeculo XIImo apparet in chronicis Rodolphi a Sancto-Trudone quibus titulus Gesta abbatum Trudonensium verisimiliter annis 1114-1115 conscriptis in quibus legi potest: "Igitur primus Adelardus nativam linguam non habuit Theutonicam, sed quam corrupte nominant Romanam, Theutonice Walonicam".

Praecipue olim incolae Walloniae qui Wallones vocabantur noti fuerunt ut milites et ut fabri metallurgici.

Ita milites Vallones maximam famam habuerunt in Sancto Imperio cum imperatores Habsburgi Austriam regebant quique magni aestimabant Nationem Wallonicam[4], quod Fridericus Schiller (1759-1805) in sua tragoedia Wallenstein Lager his verbis expressit: " 'S ist ein Wallon, Respekt vor dem!".

Etiam fuerunt Wallones (ut Petrus de Geer) qui industriam metallurgicam in Suevia importaverunt.

Multi Wallones sese converterunt ad Protestantismum saeculo sedecimo et, fugentes persecutiones, ecclesiam Wallonicam condiderunt in Batavia et in Britannia et quoque nonnulli eorum aufugerunt in Americam numeranturque ut Petrus Minuit inter conditores Novi Eboraci, ubi semper locus vocatur "Wal street" sive "Via Wallonum".

Notae

  1. Ecce exemplar verbi Wallonia:
    • Iohannes a Sande (Johannes van den sande), Epitome historiarum Belgicarum, Ultraiecti, 1642, p. 18: "Defectum Walloniae nec non praefatorum dominorum plurimi etiam sequuti, nam...."
  2. Damus his ex variis auctoribus exemplaria usûs verbi Wallo:
    • Lettres de Jacques de Bongars résident et ambassadeur du roi Henri IV, tomus I, La Haye, 1695, p. 575, "De Wallonibus nostris heri ad te scripsi: sed praeterire non possum mirari me, quî Imperator militem mutet, ducem non mutet".
    • Alexandre Joseph Namèche Le règne de Philippe II et la lutte religieuse dans les Pays-Bas, volumen 6, 1887: "Claudebat aciem quadrata ex Wallonibus legio, cui currus atque impedimenta, sclopetariis Burgundis interequitantibus , pro muninento erant".
    • Alfred Poncelet, Histoire de la Compagnie de Jésus dans les anciens Pays-Bas, 1927, Epist., XXXV, p. 364: "Ex Flandris non ita multi sicut ex Wallonibus qui aspirent ad Societatem"
    • Franciscus Haraeus, Francisci Haraei Annales ducum seu principum Brabantiae, 1623, volumen 3, p. 160: "Datur oppugnatio mille Hispanis ac mille Wallonibus invicem mixtis"
    • John Lanigan, An Ecclesiastical history of Ireland, vol I, Dublin, 1822, p. 116: "Flandriam sive Wallonum patriam occupavere. Dionysii interpres Eustathius et alios esse scribit in adversa insula Britannos, quos quidem fuisse Belgas veteres sive Wallones – nullus dubito".
  3. De usu adiectivi wallonicus: Antonius Anselmus, Tribonianus Belgicus sive dissertationes forenses ad Belgarum Principum edicta, Bruxellis, typis Balthasaris Vivien, sub signo Boni Pastoris, 1643, p. 237 : "Loco susceptorum et susceptricum, de quo in hoc Flandrico textu, textus Wallonicus Paratre et Maratre, quae verba vitricum et novercam designant. Ex quo (nisi animus me fallit) errorem in traducendo ex linguâ Wallonicâ in vernaculum commissum existimo".
  4. Georges Englebert, "Introduction", in: Les Wallons sous l'Autriche impériale au 18e siècle, Musée Royal de l'Armée, Bruxellis, catalogus expositionis, 16/6/1978-30/7/1978, p. 37: "Dès l'invasion française de 1794, la plupart des militaires wallons, parfois avec leur famille, prirent le chemin de l'exil vers les états héréditaires d'Autriche. Ils furent dépossédés de leurs biens et inscrits sur la liste des émigrés. Seuls ceux qui survécurent à la chute de Napoléon ou qui quittèrent le service d'Autriche après le traité de Schönbrunn (1809) purent sauver leur patrimoine. En juin 1814, le Liégeois Pirquet, officier au 8e bataillon des chasseurs, rencontre l'empereur François Ier à Munich et narre l'entrevue: "Je fus annoncé chez l'empereur; il me demanda de quelle nation j'étais et lui ayant répondu que j'étais wallon, il me dit: "Vous êtes tous de braves gens; je vous ai toujours aimés et vous aime encore, mais j'ai dû vous perdre! J'ai tout fait pour vous garder, mais je ne l'ai pas pu!" et il avait les larmes aux yeux. Je lui dis qu'assurément il ne pouvait avoir de sujets plus attachés que nous". (Extractum e libro: Pierre Martin Pirquet, Journal de campagne 1781-1861, edidit Pierre Hanquet, t. II, Liège, 1970, pp. 31-32)

Vide etiam

Haec stipula ad geographiam spectat. Amplifica, si potes!

Vicimedia Communia plura habent quae ad Walloniam spectant.