Quantum redactiones paginae "Accentus" differant
Content deleted Content added
m r2.7.2) (automaton mutat: el:Τονισμός; mutationes minores |
m r2.7.2) (automaton addit: stq:Betoonenge |
||
| Linea 51: | Linea 51: | ||
[[scn:Accentu]] |
[[scn:Accentu]] |
||
[[sk:Prízvuk]] |
[[sk:Prízvuk]] |
||
[[stq:Betoonenge]] |
|||
[[sv:Betoning]] |
[[sv:Betoning]] |
||
[[uk:Наголос]] |
[[uk:Наголос]] |
||
Emendatio ex 05:41, 28 Novembris 2011
Accentus, quod nomen dictum est ab praefixu ad et nomine cantus [1], est modus pronuntiandorum verborum vel premendarum quarundam syllabarum.
Tres accentus qui inveniuntur in linguis Latina atque Graeca sunt acutus ("quod acuat et erigat syllabam", secundum Isidorum, vide infra), gravis ("quod deprimat et deponat"), circumflexus ("qui de acuto et gravi constat").
In verbis Latinis quae de pluribus syllabis constant, accentus cadit in syllaba paenultima, cum paenultima longa est; secus cadit in syllaba antepaenultima.
Nexus externus
- Isidorus Hispalensis, Etymologiarum libri XX, liber primus, caput 18
Notae
- ↑ Cum praefixus figitur in principio verbis, vocalis "a" clauditur uno aut duobus tonibus.