Quantum redactiones paginae "Hercules Oetaeus" differant

E Vicipaedia
Browse history interactively
← Differentia superiorDifferentia proxima →
Content deleted Content added
VisualWikitext
m Automaton: addens {{Nexus desiderati}}; mutationes minores
Linea 1: Linea 1:
[[Fasciculus:Canova ErcoleLica 1.jpg|thumb|right|300px|Hercules et Lichas (1795). Sculptura [[Antonius Canova|Antonii Canova]].]]
[[Fasciculus:Canova ErcoleLica 1.jpg|thumb|right|300px|Hercules et Lichas (1795). Sculptura [[Antonius Canova|Antonii Canova]].]]
'''Hercules Oetaeus''' est [[tragoedia]] [[Seneca|Senecae]] attributa et anno incerto scripta. Hodie critici in duas partes paene aequas dividuntur, quorum alteri paternitatem Senecae defendunt, alteri recusant. A stoico certe scripta videtur : nam doctrina porticus manifestior in hac fabula deprehenditur quam in ceteris Senecanis tragoediis. Praeterea aliquanto longior ceteris est (paene duo milia versuum!).
'''Hercules Oetaeus''' est [[tragoedia]] [[Seneca]]e attributa et anno incerto scripta. Hodie critici in duas partes paene aequas dividuntur, quorum alteri paternitatem Senecae defendunt, alteri recusant. A stoico certe scripta videtur : nam doctrina porticus manifestior in hac fabula deprehenditur quam in ceteris Senecanis tragoediis. Praeterea aliquanto longior ceteris est (paene duo milia versuum!).
==Cur de Senecana attributione quidam dubitent.==
==Cur de Senecana attributione quidam dubitent.==
Duae praecipuae causae sunt :
Duae praecipuae causae sunt :
*Titulus ''Hercules Oetaeus'' nisi in manuscriptis familiae A dictae non legitur. In manuscripto E (= Etruscus), qui optimus videtur atque ad antiquissimam traditionem referri solet, duae fabulae ''"Hercules"''<ref>Haec et cui ''Hercules furens'' titulus vulgo est.</ref> inscriptae sunt. An Seneca eundem titulum duabus tragoediis dederit iure dubitari potest.
* Titulus ''Hercules Oetaeus'' nisi in manuscriptis familiae A dictae non legitur. In manuscripto E (= Etruscus), qui optimus videtur atque ad antiquissimam traditionem referri solet, duae fabulae ''"Hercules"''<ref>Haec et cui ''Hercules furens'' titulus vulgo est.</ref> inscriptae sunt. An Seneca eundem titulum duabus tragoediis dederit iure dubitari potest.
*Multi loci velut duplicationes esse videntur locorum similium cum in ceteris Senecanis tragoediis tum praecipue in [[Hercules furens|''Hercule furente'']].
* Multi loci velut duplicationes esse videntur locorum similium cum in ceteris Senecanis tragoediis tum praecipue in [[Hercules furens|''Hercule furente'']].


==Argumentum==
==Argumentum==
Patre eius Euryto occiso, [[Hercules]] [[Iole]], puella quam cupiebat, potitus est : cum aliis captivis eam [[Trachis|Trachinem]] apud uxorem [[Deianira|Deianiram]] praemisit. Quae, cum vidit formosam puellam, zelotypia ardens ac metuens ne paelici postponeretur, primo de occidendo Hercule cogitat, mox promissorum [[Centaurus|centauri]] [[Nessus|Nessi]] meminit, qui moriens philtrum amoris ei dederat. Itaque tunicam modo textam sanguine centauri cum veneno [[Hydra|hydrae]] mixto imbuit atque per [[Lichas|Lichan]] servum ad maritum mittit. Hercules cum eam induit intolerabilibus cruciatibus torquetur nec sanari potest. Dolore furens Lichan saeviter necat. Deinde in monte Oetaeo rogum exstruit quo corpus comburatur. At pars divina quae a patre [[Iuppiter|Iove]] accepit in caelum recipitur.
Patre eius Euryto occiso, [[Hercules]] [[Iole]], puella quam cupiebat, potitus est : cum aliis captivis eam [[Trachis|Trachinem]] apud uxorem [[Deianira]]m praemisit. Quae, cum vidit formosam puellam, zelotypia ardens ac metuens ne paelici postponeretur, primo de occidendo Hercule cogitat, mox promissorum [[Centaurus|centauri]] [[Nessus|Nessi]] meminit, qui moriens philtrum amoris ei dederat. Itaque tunicam modo textam sanguine centauri cum veneno [[Hydra|hydrae]] mixto imbuit atque per [[Lichas|Lichan]] servum ad maritum mittit. Hercules cum eam induit intolerabilibus cruciatibus torquetur nec sanari potest. Dolore furens Lichan saeviter necat. Deinde in monte Oetaeo rogum exstruit quo corpus comburatur. At pars divina quae a patre [[Iuppiter|Iove]] accepit in caelum recipitur.


Hoc argumentum iam a [[Sophocles|Sophocle]] in [[Trachiniae|Trachiniis]] tractatum erat ; [[Ovidius]] quoque epistolam Deianirae Herculi in [[Heroides|Heroidibus]] excogitarat et fabulam in [[Metamorphoses (Ovidius)|Metamorphoseon]] libro nono narraverat. At in hac tragoedia interpretatio stoica facile inveniri potest : quamquam vitiis non caret, Hercules dolore ac postremo morte superanda ad divinitatem (id est ad sapientiam ?) pervenit. Nisi enim maximorum malorum metu liberatus, animus sapientiae capax non est.
Hoc argumentum iam a [[Sophocles|Sophocle]] in [[Trachiniae|Trachiniis]] tractatum erat ; [[Ovidius]] quoque epistolam Deianirae Herculi in [[Heroides|Heroidibus]] excogitarat et fabulam in [[Metamorphoses (Ovidius)|Metamorphoseon]] libro nono narraverat. At in hac tragoedia interpretatio stoica facile inveniri potest : quamquam vitiis non caret, Hercules dolore ac postremo morte superanda ad divinitatem (id est ad sapientiam ?) pervenit. Nisi enim maximorum malorum metu liberatus, animus sapientiae capax non est.


==Tabula personarum==
==Tabula personarum==
[[Fasciculus:Funeral of Hercules.jpg|thumb|right|300px|Pholoctetes ante rogum Herculis. Imago incisa sedecimi saeculi.]]
[[Fasciculus:Funeral of Hercules.jpg|thumb|right|300px|Pholoctetes ante rogum Herculis. Imago incisa sedecimi saeculi.]]
*[[Hercules]]
* [[Hercules]]
*[[Deianira]], uxor Herculis.
* [[Deianira]], uxor Herculis.
*[[Hyllus]], filius Herculis et Deianirae.
* [[Hyllus]], filius Herculis et Deianirae.
*[[Alcmene]], mater Herculis.
* [[Alcmene]], mater Herculis.
*[[Iole]], filia regis Oechaliae, Euryti, ab Hercule capta.
* [[Iole]], filia regis Oechaliae, Euryti, ab Hercule capta.
*[[Philoctetes]], filius Poeantis, amicus et comes Herculis.
* [[Philoctetes]], filius Poeantis, amicus et comes Herculis.
*[[Lichas]], servus Herculis.
* [[Lichas]], servus Herculis.
* Nutrix Deianirae.
* Nutrix Deianirae.
* Chorus Oechaliarum virginum
* Chorus Oechaliarum virginum
*Chorus [[Aetolia|Aetolarum]] mulierum, Deianirae comitum.
* Chorus [[Aetolia|Aetolarum]] mulierum, Deianirae comitum.
Scaena [[Trachis|Trachine]] est.
Scaena [[Trachis|Trachine]] est.


==Editiones==
==Editiones==
*Chaumartin, F. R., ed. [[1999]]. ''Sénèque Tragédies tome 3.'' Parisiis: Les Belles Lettres. [Cum apparatu critico et versione Francogallica.]
* Chaumartin, F. R., ed. [[1999]]. ''Sénèque Tragédies tome 3.'' Parisiis: Les Belles Lettres. [Cum apparatu critico et versione Francogallica.]


==Nexus externi==
==Nexus externi==
Linea 33: Linea 33:
<references/>
<references/>


{{Nexus desiderati}}





[[Categoria:Scripta saeculo 1]]
[[Categoria:Scripta saeculo 1]]

Emendatio ex 19:25, 24 Septembris 2011

Hercules et Lichas (1795). Sculptura Antonii Canova.

Hercules Oetaeus est tragoedia Senecae attributa et anno incerto scripta. Hodie critici in duas partes paene aequas dividuntur, quorum alteri paternitatem Senecae defendunt, alteri recusant. A stoico certe scripta videtur : nam doctrina porticus manifestior in hac fabula deprehenditur quam in ceteris Senecanis tragoediis. Praeterea aliquanto longior ceteris est (paene duo milia versuum!).

Cur de Senecana attributione quidam dubitent.

Duae praecipuae causae sunt :

  • Titulus Hercules Oetaeus nisi in manuscriptis familiae A dictae non legitur. In manuscripto E (= Etruscus), qui optimus videtur atque ad antiquissimam traditionem referri solet, duae fabulae "Hercules"[1] inscriptae sunt. An Seneca eundem titulum duabus tragoediis dederit iure dubitari potest.
  • Multi loci velut duplicationes esse videntur locorum similium cum in ceteris Senecanis tragoediis tum praecipue in Hercule furente.

Argumentum

Patre eius Euryto occiso, Hercules Iole, puella quam cupiebat, potitus est : cum aliis captivis eam Trachinem apud uxorem Deianiram praemisit. Quae, cum vidit formosam puellam, zelotypia ardens ac metuens ne paelici postponeretur, primo de occidendo Hercule cogitat, mox promissorum centauri Nessi meminit, qui moriens philtrum amoris ei dederat. Itaque tunicam modo textam sanguine centauri cum veneno hydrae mixto imbuit atque per Lichan servum ad maritum mittit. Hercules cum eam induit intolerabilibus cruciatibus torquetur nec sanari potest. Dolore furens Lichan saeviter necat. Deinde in monte Oetaeo rogum exstruit quo corpus comburatur. At pars divina quae a patre Iove accepit in caelum recipitur.

Hoc argumentum iam a Sophocle in Trachiniis tractatum erat ; Ovidius quoque epistolam Deianirae Herculi in Heroidibus excogitarat et fabulam in Metamorphoseon libro nono narraverat. At in hac tragoedia interpretatio stoica facile inveniri potest : quamquam vitiis non caret, Hercules dolore ac postremo morte superanda ad divinitatem (id est ad sapientiam ?) pervenit. Nisi enim maximorum malorum metu liberatus, animus sapientiae capax non est.

Tabula personarum

Pholoctetes ante rogum Herculis. Imago incisa sedecimi saeculi.
  • Hercules
  • Deianira, uxor Herculis.
  • Hyllus, filius Herculis et Deianirae.
  • Alcmene, mater Herculis.
  • Iole, filia regis Oechaliae, Euryti, ab Hercule capta.
  • Philoctetes, filius Poeantis, amicus et comes Herculis.
  • Lichas, servus Herculis.
  • Nutrix Deianirae.
  • Chorus Oechaliarum virginum
  • Chorus Aetolarum mulierum, Deianirae comitum.

Scaena Trachine est.

Editiones

  • Chaumartin, F. R., ed. 1999. Sénèque Tragédies tome 3. Parisiis: Les Belles Lettres. [Cum apparatu critico et versione Francogallica.]

Nexus externi

Notae

  1. ↑ Haec et cui Hercules furens titulus vulgo est.
Eget haec commentatio nexum Wikidata. Quem adde si potes.
Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Hercules_Oetaeus&oldid=1713183"