Quantum redactiones paginae "Ducatus Mediolanensis" differant
m r2.7.1) (automaton addit: sh:Milansko Vojvodstvo |
No edit summary |
||
Linea 1: | Linea 1: | ||
[[Fasciculus: |
[[Fasciculus:Massima espansione Viscontea.png|thumb|335px|Ducatus Mediolanensis (terrae [[Viridis|virides]] pictae) aetate aurea fine [[Saeculum 14|saeculi quarti decimi]]. Confer infra ducatum [[Saeculum 18|saeculo duodevicensimo]]]] |
||
'''Ducatus Mediolanensis''' ([[Lingua Italiana|Italiane]]: ''Ducato di Milano'') fuit antiqua civitas in media [[Italia]]e septemtrionalis parte. |
'''Ducatus Mediolanensis''' ([[Lingua Italiana|Italiane]]: ''Ducato di Milano'') fuit antiqua civitas in media [[Italia]]e septemtrionalis parte. |
Emendatio ex 08:11, 17 Septembris 2011
Ducatus Mediolanensis (Italiane: Ducato di Milano) fuit antiqua civitas in media Italiae septemtrionalis parte.
Ducatus conditus est die 11 Maii 1395, cum imperator Venceslaus a Luxemburgio titulum ducis (Italiane: duca) Ioanni Galeazzo Vicecomiti dedit, qui iam dominus Mediolani ab anno 1378 erat.
Saeculo quarto decimo et saeculo quinto decimo ineunti, Mediolanum fuit potentissima in tota Italia septemtrionale et media. Anno 1428, Respublica Venetiae urbes Bergomum et Brixiam, quae ad Ducatum Mediolanensem pertinebant, occupavit.
Post mortem ducis Philippi Mariae, ultimi domi regnatricis Vicecomitis (Italiane: Visconti) Mediolanensi anno 1447 rem publicam constituerunt, quae Aurea Res publica Ambrosiana nominata est.
Sed iam anno 1450, praeclarus ductor Franciscus I Sfortia, qui Biancam Mariam Vicecomes (Italiane: Bianca Maria Visconti) filia spuria ultimi ducis familiae Vicecomes Philippi Mariae Vicecomes die 25 Octobris 1441 in matrimonium duxerat, se novum ducem urbis Mediolani fecit.
Ab anno 1499 ad annum 1521, reges Franciae Ludovicus XII et Franciscus I duces fuerunt. Copiis Francicis victis anno 1521, ducatus domui Sfortiae redditus est sed de facto in Domus Habsburgensis dominio fuit. Francisco II Sfortia sine prole defuncto anno 1535, ducatus regi Hispaniae de iure tributus est et domui Habsburgensi (primum Hispaniae, deinde Austriae) ad saeculum XVIII mansit.
Ducatus Mediolanensis finem habuit anno 1796, cum Napoleo I Mediolanum cepit et terras ducatus ad novam Rem Publicam Cisalpinam adiunxit.
Domini ("Signori") Mediolani, familia Vicecomes, 1277–1395
- Otto Vicecomes, Archiepiscopus Mediolani 1277–1294
- Mattheus I Vicecomes 1294–1302; 1311–1322
- Galeazzus I Vicecomes 1322–1327
- Azzo Vicecomes 1329–1339
- Luchinus Vicecomes 1339–1349
- Bernabus Vicecomes 1349–1385
- Galeazzus II Vicecomes 1349–1378
- Mattheus I Vicecomes 1349–1355
- Ioannes Galeazzus Vicecomes 1378–1395
Duces ("duchi") Mediolani, familiae Vicecomes ("Visconti"), 1395–-1447
- Ioannes Galeazzus Vicecomes 1395–1402
- Ioannes Maria Vicecomes 1402–1412
- Philippus Maria Vicecomes 1412–1447
Duces Mediolani, familiae Sfortia, 1450–1535
- Franciscus I Sfortia 1450–1466
- Galeatius Maria Sfortia 1466–1476
- Ioannes Galeatius Sfortia 1476–1494
- Ludovicus Sfortia 1494–1499
- Rex Franciae Ludovicus XII (ut pronepos Ioannis Galeatii Vicecomitis) 1499–1500
- Ludovicus Sfortia (restaurato) 1500
- Rex Franciae Ludovicus XII 1500–1512
- Maximilianus Sfortia 1512–1515
- Rex Franciae Franciscus I (ut gener Ludovici XII) 1515–1521
- Franciscus II Sfortia 1521–1535
Duces Mediolani, familiae Habsburgi 1540–1796
Francisco Sfortia defuncto, Imperator Carolus V ducatum pro filio clamavit.
Inter Bellum de successione Hispanica ducatus possessio, quam Philippus dux Andegavensis et archidux Carolus simul vindicabant, multis proeliis disceptata est. Per instrumentum pacis Traiecti ad Rhenum, quod anno 1713 belli finem attulit, Carolo VI ducatus tributus est et propterea eius domui mansit.
Lege etiam (Italiane)
De historia Ducatus aetate dominationis Hispanicae: