Venetiola

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

República Bolivariana de Venezuela

Vexillum Nationale Sigillum Venetiolae
Hymnus nationalis: Laus Audacis Populi (Hispanice: Gloria al Bravo Pueblo)
Lingua	Hispanice
Caput	Caracae
Praeses	Hugo Chávez
Area  - Totalis  - % aqua  - Mar Territorial	Locum 32º 916.445 km² 0,3% 860.000 km²
Numerus incolarum  - Totalis (2004)  - Spissitudo incolarum	Locum 45º 26.127.351 28,5 hab./km²
Moneta	Bolivar venetiolanus (Bs VEB)
zona Horaria	UTC -4:30
Libertas  - Declarata	ab Hispania 5 Iulii, 1811
Interretis abbreviatio	.ve
Praefixum telephonicum	+58

Tabula geographica Venetiolae

Venetiola, officialiter Hispanice; República Bolivariana de Venezuela, est respublica foederalis et democratica circiter 29  000  000 incolarum in Septemtrionali Americae Meridionalis litore. Natio varias insulas extra suum continentale territorium iuxta suum litus in Mari Caribico sitas possidet. Respublica antiqua colonia Hispanica est quae independentiam anno 1821 adepta est.

Finitimae civitates sunt Guiana Oriente, Brasilia Meridie, et Columbia Occidente. Nationes Trinitas et Tabacum, Granata, Sanctus Vincentius et Granatinae, Sancta Lucia atque Barbata, praeter Curacensem et Arubam, quae nationes Regnum Nederlandiae constituentes sunt, et Nederlandicum municipium Boni Aëris, Septemtrione sunt, iuxta Venetiolanum litus. Natio 916 445 chiliometra quadrata lata est et 26 414 816 incolas habet. Caput est Caracae. Venetiolani vexilli colores gilvus, caeruleus et ruber, hoc ordine, sunt: gilvus terrae opes, caeruleus nationis mare caelumque et ruber sanguinem ab independentiae heroibus effusum repraesentat.

Venetiola territoriales rixas cum Guiana (antiqua Britannica colonia), praecipue de Essequibae area, et cum Columbia de Sinu Venetiolae habet. Anno 1895, post diplomaticorum conatuum annos ad solvendam rixam de finibus Venetiolanis, rixa de fluminis Essequibonis finibus dirupta est et tunc vocata est in "neutram" commissionem (a Britanniarum Regni, Civitatum Foederatarum et Russiae legatis compositam sine directo Venetiolae legato), quae anno 1899 contra territorialem Venetiolanam vindicationem decrevit. Venetiola sua petrolifera industria, sua ambitali diversitate et suis opibus naturalibus notissima est. Natio una septemdecim megadiversarum nationum in mundo est, cum diversificata fauna et magna protectorum biochorum varietate.

Venetiola inter urbanizatissimas Americae Latinae nationes est; plerique Venetiolani Septemtrionales urbes, praesertim caput Caracas incolunt, quae nationis maxima urbs est. Aliae praecipuae urbes Maracaybus, Valentia, Maracayensis, Barquisimetensis, Emerita, Barcino-Potus Crux et Civitas Guayanensis sunt.

Etymologia

Palatio in Venetiola.

Alphonsus de Ojeda, Americus Vespucius et Ioannes de la Cosa primi fuere qui Venetiolanum litus anno 1499 exploravere. Die 24 Augusti eiusdem anni in id quod hodie Lacus Maracaybus (Hispanice; Lago Maracaibo) est venere, ubi autochthones invenere quorum domus super ligneis paxillis in lacu (palationibus) constructae erant. Americus Vespucius, qui Italus erat, illas constructiones similes eis urbis Venetiarum invenit et quamobrem regionem Venetiolam, scilicet, Parvas Venetias nominavit.

At contra, Martinus Fernández de Enciso, expeditionem comitatus geographus, suo in opere Summa de Geografía anni 1519 asserit ut iuxta lacum super magno saxo plano Indigenicus pagus Veneciuela nuncupatus esset. Ergo, nomen Venetiola nativum et haud adventicium esse potest, quamquam prima versio vulgatissima et acceptissima manet.

Historia

Aetas Prae-Columbiana

Petroglypha ante culturam Clodovicopolitanam Taimae Taimae (Hispanice; Taima Taima).

Secundum archaeologicas reliquas, praesentis Venetiolae territorium inter annos 11  000 et 20  000 a.C.n. incoli coepit. Non solum hi primi incolae diversorum populorum erant, sed etiam diversarum linguisticarum familiarum et culturae (in aevis Palaeoindico, Archaico, Formativo).

Taimae-Taimae, Septentrione Venetiolae, praesentia venatorum inter annos 13 000 et 10 000 a.C.n. demonstranda est. Indi Americani loquebantur linguis familiarum Ge-Pano-Caribanae, Aravacanae, Otomangueanae inter alias multas.

Ante Europaeorum adventum, Venetiolam incolebant varii populi inter quos excellunt Amerindi Caribi, Aravaci et Cumanagoti.

Coloniae ab Hispanica constitutae

Novarum Gadium (Hispanice; Nueva Cádiz) conspectus circa 1523.

Christopherus Columbus Venetiolam anno 1498 primus Europaeus repperit per tertium iter in continentem Americanam. Hispanica colonizatio anno 1520 coepit. In principio, exploratores terras per navem exploraverunt et exploratio in insulis et litorali regione incidit. Europaei Amerindos insularum Margaritensis Cochensisque et continentis servos fecerunt ut margaritas ex maribus extraherent. Die 25 Martii 1555, Nova Valentia ab Alphonso Díaz Moreno condita est et anno 1567 urbs Caracae condita est, quae praecipuum centrum in regione factae sunt.

Territorium quod hodie Venetiola est inter Viceregnum Peruvianum et Regiam Audientiam Sancti Dominici (Hispanice; Real Audiencia de Santo Domingo) divisum fuit, usque ad Viceregni Neogranatensis constitutionem anno 1717. Anno 1776 Venetiola Imperii Hispanici capitaneatus generalis facta est.

Emancipatio

Simon Bolívar, liberator Venetiolae et aliarum quinque Latino-Americanarum nationum: Boliviae, Columbiae, Aequatoriae, Panamae et Peruviae.

Prima independentistica insurrectio anno 1809 accidit, a Francisco de Miranda ducta. Provinciae die 5 Iulii 1811 libertatem ab Hispania declaraverunt, et bellum motus est. Franciscus de Miranda exercitum duxit, sed anno 1812 in deditionem vexit. Franciscus de Miranda carceratus est et opus fuit decem anni pugnae contra Hispanicam vires usque ad decretorium Proelium Carabobense anno 1821. Venetiola tunc se intra Rempublicam Magnae Columbiae iuxta cum Columbia, Aequatoria et Panama coniunxit. Simone Bolívar, magno independentiae heroe, mortuo, Venetiola a Magna Columbia secessit.

Ex Venetiola libera ad saeculum XX

Inter 1830 et 1848 natio a conservativa oligarchia gubernata est usque ad dictatorum Monagas adventum (inter 1848 et 1858). Res novae anni 1858 a Iuliano Castro ductae nationi periodon instabilitatis implicavere, quae gravior facta est ob bellum civile inter conservativos et liberales inter 1866 et 1870 gestum, introducta in nationem foederalistica constitutione anno 1864.

E 1870 in 1888 liberalis Antonius Guzmán Blanco modo auctoritario Venetiola gubernavit, cum civilitate operum publicorum, pugnae contra analphabetismum et contra Ecclesiae Catholicae pondus. Eius gubernationi parvae militares dictaturae successere. Cyprianus Castro praesidatum anno 1899 arripuit et aggressivam politicam externam applicavit quae anno 1902 Britanniarum Regni, Germaniae et Italiae occlusionem et impetus contra portus Venetiolanos provocavit.

E saeculo XX usque ad historiam recentem

Romulus Betancourt, a multis historicis «Pater Democratiae» consideratus.

Anno 1908 Cyprianus Castro ab Ioanne Vincentio Gómez, dictatore per septem et viginti annos, demotus est. Per cuius gubernationem, anno 1922, exploratio petroliferarum fodinarum Venetiolanarum coepit.

Anno 1945, deiecta generalis Isaiae Medina Angarita dictatura, Romulus Betancourt, factionis Actionis Democraticae (Hispanice; Acción Democrática) conditor, temporarius praeses usque ad libera exeuntis 1947 comitia factus est, quae scriptorem Romulum Gallegos ad praesidatum adduxere. Militaris seditio eum a potestate deiecit; anno 1953 Marci Pérez Jiménez dictatura installata est, quae usque ad 1958 duravit, ubi denuo constituta est democratia. Ex illo tempore, natio saltem tres subitaneae conversionis conatus passa est.

Die 15 Februarii 2009, comitia popularia permiserunt praesidi, gubernatoribus, et legatis reipublicae sine limitatione temporis petere magistratum denuo.

Geographia

Topocgraphica Veneztiolae tabula.

Venetiola tricesima tertia civitas in mundo maxima et Americae Meridionalis quinta est, 916 445 chiliometrorum quadratorum, circiter duplicem Statunitensis civitatis Californiae magnitudinem, lata. Septentrionali Austramericani territorii extremo sita, Occidente Columbiae, Meridie Columbiae et Brasiliae, Septemtrione Mari Caribico (Oceano Atlantico), et Oriente Guyana finitima est. Territorio eius forma similis inverso triangulo et nationi 2 800 chiliometrorum litoris sunt.

Cacumen Bolivarense (Hispanice; Pico Bolívar), altissimus locus in Venetiola.

Cum 2 800 chiliometrorum litoris, natio prospectuum varietatem possidet. Antisensis cordillera ex Boreoccidentali extremo Venetiolano patet et iuxta Septemtionali Caribico litore pergit. Cacumen Bolivarense (Hispanice; Pico Bolívar), maximus locus in natione et 4 979 metrorum altum, hac regione invenitur. Nationis centrum Planitiebus (Hispanice; Los Llanos) e Columbianis finibus in Occidentale delta fluminis Orinoci extremum Oriente patentibus notatur.

Meridie Regio Guaiana (Hispanice; Región Guayana) Septemtrionalem Sinus Amazonici regionem et Saltum Angelum (Hispanice; Salto Ángel et Pemonice; Kerepakupai), maximam cataractam mundi, continet. Orinocum (Hispanice; Orinoco), cum suis felicibus solis alluvionis, maximo et praecipuissimo fluminum systemate conectitur quod in unum maximorum sinuum hydrographicorum in America Latina ortum est. Caronense, Apurense et Essequibo (Hispanice; Caroní, Apure) alia magna flumina sunt.

Regio Insularis (Hispanice; Región Insular) omnes Venetiolanas insulas: Nova Sparta (Hispanice; Nueva Esparta) et plurimas Dependentias Foederales includit. E systemate deltaico triangulum Delta Amacurense (Hispanice; Delta Amacuro) tegens formante in Boreorientem adversus Oceanum Atlanticum extenditur.

Natio in geographicas zonas decem dividi potest, ad aliquas climaticas et biogeographicas regiones correspondentes. Septemtrione Venetiolani Andes sunt dum Boreoccidente Regio Cori (Hispanice; Coro), montana area, plurimas valles et iuga montium habet. Oriente sunt planities conterminae Lacui Maracaybo et Sinui Venetiolae. Cordillera Centralis litori parallela est et Caracas circumdantes colles includit, dum Condillera Orientalis, a Cordillera Centrali Sinu Cariacensi (Hispanice; Golfo de Cariaco) separata, Sucrensem (Hispanice; Sucre) et Monaguensis (Hispanice; Monagas) Septemtrionem comprehendit.

Saltus Angelus (Hispanice; Salto Ángel et Pemonice; Kerepakupai), maxima cataracta mundi.

Clima

Fasciculus:Carretera transandina.jpg

Nix in Emerita.

Quamquam Venetiola tota in tropicis sita sit, clima ex umidis paucae altitudinis planitiebus, ubi annuas mediae temperaturae 28ºC sunt, in glaciaria et montanas regiones cum media temperatura annua 8ºC variat. Annua praecipitatio inter 430 millimetrorum in Boreorientali semiarida portione usque ad 1 000 millimetrorum in fluminis Orinoci delta in Orientali nationis extremo variat. Pleraeque praecipitationes inter Iunium et Octobrem (scilicet tempore pluviarum sive "hieme") cadunt; Reliquum siccius et calidius anni "aestas" nuncupatur, etsi temperaturae variatio tam notabilis quam in temperatis latitudinibus non est.

Castellum coloniale in Insula Margarita.

Natio in zonas temperaturae horizontales praesertim in altitudine fundatas quatuor dividitur, climata tropicale, siccum, temperatum cum siccis hiemibus et polare (tundram alpinam) inter alia habentes. Tropicali in zona temperaturae calidae sunt cum annuis mediis inter 26 et 28ºC variantibus. Zona temperata inter 800 et 2 000 metrorum altitudinis variat, cum mediis inter 12 et 25ºC, ubi multae Venetiolanae urbes, capite incluso, hac in regione inveniuntur. Frigidissimae condiciones cum temperaturis inter 9 et 11ºC in frigida zona inter 2 000 et 3 000 metrorum altitudinis, praecipue in Venetiolanis Andibus inveniuntur, ubi pastus et nivum perpetuarum campus cum annuis mediis infra 8ºC sunt.

Demographia

Spissitudinis incolarum tabula pro municipio anno 2001.

Demographica Venetiolana evolutio e 1961 usque ad 2003 secundum OAA data.

Consaeptum Centrale (Hispanice; Parque Central), in Caracis, ubi caeliscalpia altissima in America Meridionali.

Venetiola semper socioculturalium dissimilitudinum natio fuit, et quamquam status inaequilibratus ob prosperitatem petroleosam factus est, adhuc considerabilis incolarum percentatio sunt qui traditionales pagos et parvos vicos incolunt. Verumtamen, maxima Venetiolanorum percentatio in diversis urbanis nucleis aut in territoriis urbanis magnis propter exodum ruralem in natione per secundum saeculi XX dimidium eventum conglomerantur. Ita magnae verticales urbes, praesertim in illis nucleis reducti spatii urbanis velut Caracis surrexere.

Venetiolanus numerus incolarum nuper 28 milliones adeptus est et anno 2050 42 milliones attacturus aestimatur. Natio indicem natalitatem inter Americae Meridionalis altissimos post Paraquariam, Boliviam et Aequatoriam habet, anno 2009 21 infantes pro 1 000 hominum anniverse nascere aestimabantur.

Incolae in urbibus conglobati ad 94% ascendit, quod Venetiolam nationem Americae Latinae urbanizatissimam facit. Territorialiter, maxima percentatio incolarum inter litoralem et montanam nationis zonas cum circiter 71% distributa invenitur, dum fluminis Orinoci Meridiei zonae ex altera vero minimam percentationem 6% totius nationis possidet.

Praecipua urbes

Venetiolani praecipue in litoralibus et montanis zonis conglobari solent, seu propter facilem accessum ad portus casu litoris seu propter clima temperatius casu zonarum montanorum. Nucleus incolarum maximi ponderis extra zonas litoralem et montanam Civitas Guayanensis (Hispanice; Ciudad Guayana) in fluminum Orinoci et Caronensis confluentia nationis Oriente est. Inferiori tabula viginti praecipuae urbes secundum pondus, extensionem et numerum incolarum referuntur. Data incolarum ad Instituti Venetiolani Statisticae proiectiones anni 2009 in censu anni 2001 fundatas pertinent.

Venetiolanae urbes secundum numerum incolarum

Positio	Urbs	Civitas	Inc.	Positio	Urbs	Civitas	Inc.	Caracas Maracaybus Valentia
1	Caracae	Districtus Capitalis	4 882 193	11	Acarigua-Araure	Portugalica	322 887
2	Maracaybus	Zulia	2 950 400	12	Tequinensis	Miranda	280 687
3	Valentia	Carabobensis	1 845 700	13	Barinensis	Barinensis	271 535
4	Barquisimetensis	Lara	1 600 200	14	Urbs Cabimensis	Zulia	268 006
5	Maracayensis	Aragua	1 150 022	15	Cumanensis	Sucrensis	267 672
6	Civitas Guayanensis	Bolivarensis	1 050 283	16	Punctum Fixum	Falconensis	249 607
7	Sanctus Christophorus	Tachǐra	555 782	17	Portus Crux	Anzoateguensis	247 979
8	Maturinensis	Monaguensis	475 014	18	Guarenensis	Miranda	237 379
9	Barcino	Anzoateguensis	428 391	19	Emerita	Emerita	233 182
10	Civitas Bolivarensis	Bolivarensis	350 362	20	Oiedapolis	Zulia	212 025
Fons: Institutum Venetiolanum Statisticae

Valetudo

Institutum Arnoldi Gabaldón, 30 Augusti 1984 "Monumentum Historicum Nationale" enuntiatum.

Venetiolana gubernatio assecuratio socialis systema gerit quod adversos casus in opere, morbos et pensiones includit. Spectatio vitae 71,5 annorum viris et 77,8 annorum feminis secundum aestimationes anno 2006 est.

Pleraeque mortes et decessus in diebus festis casibus inductis ob alcoholis consumptionem et ob normarum securitatis inobseervantiam velut cinguli securitatis inter alias causantur.

Aliqui morbi maxime ruralibus in Venetiolanis zonis propter salubritatis carentiam ubicantur. Decennio 195 ardens motus ad fumigandum cum DDT et ad tollendos culicidas malariam, febrem flavam et trypanosomiasin Americanam transmittentes factus est. Nihilo setius, e decennio 198 denuo aucti sunt hi morbis culicidis transmissis. Nuper consilia elaborata sunt quae rursus horum morborum incidentiam deminuere consecuta sunt.

Ethnographia

Venetiolani locupletem hereditatum compositionem habent. E coloniali periodo mixti sunt Amerindi, Hispani et Afri et plerique Venetiolani mixtam originem habet, exempli gratia sunt homines cum Amerindis, Nigritis et Albis proavis. E 1990 non sunt ethnographica Venetiolanorum incolarum acta, sed secundum statisticas constans immigratio pergit quae Nigritas et Albos incolas auxit, relictis mixtis cum minori incremento. Haec statisticae proximas resultationes exponunt: 50% Mixticiorum aut Alborum, praesertim (29%) Europaeae et Arabicae originis; 10% Africae originis et 1% Amerindorum inter omnes incolas. Per colonialem periodon et usque ad tempus post Bellum Orbis Terrarum Secundum, plerique Europaei immigrantes in Venetiolam ex Insulis Canariis venere et eorum affectio significativa in evolvendas Hispanicam, coquinas moresque fuit.

Incepta petroleosa expilatione ineunte saeculo XX, sedem collocavere praecipue Statunitenses societates civesque. Postea, per bellum, nova Italicarum et Hispanicarum immigrantium unda Venetiolanae societati se iunxit, et novi immigrantes e Lusitania, Oriente Medio, Germania, Croatia, Nederlandia et Sina, inter alias, et emigrationis et colonizationis programmate a Gubernatione statuto excitati sunt. Inter 1900 et 1958 amplius millio Europaeorum in Venetiolam immigravere magnas communitates creans inter quas Italo-Venetiolani, Luso-Venetiolani et Hispano-Venetiolani eminent. Venetiola tertia natio est in mundo quae maximam Hispanorum communitatem post Argentinam et Franciam habet, tertia quae maximam Lusitanorum communitatem post Brasiliam et Civitates Foederatas habet et tertia quae maxima Italorum communitatem in America Latina post Uraquariam et Argentinam. Immigratio in Venetiolam etiam e multis Latino-Americanis nationibus venit, praesertim e Columbia per petroleosam decennii 198 prosperitatem. Hae continuae immigrationis undae nationale complexum phyleticum musivum auxerunt. Venetiolani incolae apud alias nationes nati 4,4% inter omnes incolas complent. Hodie auxere immigratio e Columbia, Hispania, Lusitania et Italia inter alias nationes velut Trinitatem et Tabacum.

Divisio administrativa

#	Civitas	Caput	Opp. (km²)	Populatio (2001)	Tabula geographica
1	Amazonas	Portum Ayacucho	180 145	70.464
2	Anzoátegui	Barcino	43 300	1 222 225
3	Apure	Sanctus Fernandum	76 500	377 756
4	Aragua	Maracay	7014	1 449 616
5	Barinas	Barinas	35 200	624 508
6	Bolivaria	Urbem Bolivaria	238 000	1 214 846
7	Carabobo	Valentia	4650	1 932 168
8	Cojedes	Sanctus Carolus	14 800	253 105
9	Amacuro Deltae	Tucupita	40 200	97 987
10	Falcone	Coro	24800	763188
11	Guárico	Sanctus Johannes de Montium	64986	627086
12	Lara	Barquisimeto	19 800	1 556 415
13	Emerita	Emerita	11 300	715 268
14	Miranda	Los Teques	7950	2 330 872
15	Monagas	Maturín	28 900	712 626
16	Novae Sparta	Assumptionis	1150	373 851
17	Portuguesa	Guanare	15 200	725 740
18	Sucria	Cumaná	11 800	786 483
19	Tachira	Sanctus Cristophorus	11 100	992 669
20	Turgalium	Turgalium	7400	608 563
21	Vargas	La Guaira	1497	298 109
22	Yaracuy	Sanctus Philippus	7100	499 .049
23	Zulia	Maracaibo	63 100	2 983 679
	Alii		Opp. (km²)	Populatio
24	Foederatae Dependentia	Non sunt	120	1651
*	Caput Districtus	Caracae	433	1 836 .286

Praecipuae urbes

• Caracae (caput)
• Corum
• Barcino
• Barquisimetensis
• Emerita
• Maracaybus
• Maracayensis
• Sanctus Christophorus
• Valentia

Oeconomia

Campus hydrocarboneorum^? columen Venetiola oeconomiae, quia circa 60% praecomputationalium redituum, 30% Producti Domestici Grossi, et amplius 80% exportatio redituum responsalia^? sunt.

Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Venetiolam spectant.

Haec stipula ad nationem spectat. Amplifica, si potes!

Regiones, civitates et territoria Americae

Opus geopoliticum • Nationes mundi • America

Capsae cognatae: Africa • Asia • Europa • Oceania