Quantum redactiones paginae "Heautontimorumenos" differant
| Linea 2: | Linea 2: | ||
'''''Heautontimorumenos''''' (ex [[Lingua Graeca|Graeco]], 'qui sibi ipsi poenas dat') est [[comoedia palliata]] [[Publius Terentius Afer|Publii Terentii Afri]], [[ludi Megalenses|ludis Megalensibus]] [[Manius Iuventius|Manio Iuventio]] [[Tiberius Sempronius|Tiberio Sempronio]] [[consul]]ibus (= [[163 a.C.n.]]) acta. [[Poeta]] [[Lingua Latina|Latinus]] [[comoedia]]m [[Lingua Graeca|Graecam]] [[Menander|Menandri]] imitatus est. Haec [[fabula]] exemplum est [[comoedia stataria|comoediae ''statariae'']]<ref>Prologus 36.</ref> dictae, quia non multi eventus in [[scaena|scaená]] fiunt, sed lepore [[diverbium|diverbii]] commendatur: "''pura oratio''"<ref>Prologus 46.</ref> est. |
'''''Heautontimorumenos''''' (ex [[Lingua Graeca|Graeco]], 'qui sibi ipsi poenas dat') est [[comoedia palliata]] [[Publius Terentius Afer|Publii Terentii Afri]], [[ludi Megalenses|ludis Megalensibus]] [[Manius Iuventius|Manio Iuventio]] [[Tiberius Sempronius|Tiberio Sempronio]] [[consul]]ibus (= [[163 a.C.n.]]) acta. [[Poeta]] [[Lingua Latina|Latinus]] [[comoedia]]m [[Lingua Graeca|Graecam]] [[Menander|Menandri]] imitatus est. Haec [[fabula]] exemplum est [[comoedia stataria|comoediae ''statariae'']]<ref>Prologus 36.</ref> dictae, quia non multi eventus in [[scaena|scaená]] fiunt, sed lepore [[diverbium|diverbii]] commendatur: "''pura oratio''"<ref>Prologus 46.</ref> est. |
||
==Argumentum== |
==Argumentum== |
||
De duorum adulescentium amoribus agitur patribus displicentibus : '''Clinia''', filius '''Menedemi''', amat '''Antiphilam''', puellam pauperem et sine parentibus, sed magna virtute. '''Clitiphon''', filius '''Chremetis''', clam patre '''Bacchidem''' amat, meretricem avidam et superbam, cui promissum argentum dare cupit nec scit unde. Menedemus iratus filio adeo graviter et acerbe |
De duorum adulescentium amoribus agitur patribus displicentibus : '''Clinia''', filius '''Menedemi''', amat '''Antiphilam''', puellam pauperem et sine parentibus, sed magna virtute. '''Clitiphon''', filius '''Chremetis''', clam patre '''Bacchidem''' amat, meretricem avidam et superbam, cui promissum argentum dare cupit nec scit unde. Menedemus iratus filio adeo graviter et acerbe consuetudinem cum Antiphila ei exprobravit, ut Clinia in Asiam militatum profectus sit. In prima tamen scaena vicino suo Chremeti confitetur ita nunc desiderio filii sese excruciari, ut nolit beatus esse nec fortunis suis frui, dum Clinia absens erit, sed laborare tantum et parcere : "heautontimorumenos" tituli est. Profecto omnia facere paratus est ut sibi filium reconciliaret. Mox Clinia necopinato ex Asia redux est, sed patris saevitiam metuens, ad amicum Clitiphonem devertitur. Tum '''Syrus''', callidus servus huius comoediae, amborum amicas adducit, hanc sycophantiam excogitans : Bacchidi adsimulandum est tamquam amica non Clitiphonis (quod pater non ferret), sed Cliniae esset. Sperat enim Menedemum pecuniam Bacchidi promissam daturum, benevolentiae filii conciliandae causa. Antiphila quoque, velut una ex ancillis Bacchidis, introducitur. |
||
Mox tamen puella, ex anulo quem gerebat, tam a '''Sostrata''', Chremetis uxore, quam a nutrice agnoscitur filia Chremetis esse, olim patris iussu infans exposita. Ita dolus Syri peragi non potest. Post multas vicissitudines Cliniae gaudio exultanti Antiphilam uxorem ducere et cum patre in gratiam redire contingit. Contra Chremes de consuetudine filli cum Bacchide certior factus eum exheredare vult atque omnia bona filiae nuper repertae in dotem tradere. Ab omnibus exoratus filio tandem ignoscit, ea lege tamen ut quam mox uxorem ducere et ipse polliceatur. Etiam Syro ignoscitur, qui senem dominum deceperat atque magna pecunia circumduxerat : nam Chremes filiam Antiphilam Bacchidi argentum debere a suo servo persuasus, pecuniam meretrici dandam filio tradiderat. Ita dum monet Menedemum ut dolos servi sui caveat, ipse credulitate ludificatus erat. |
Mox tamen puella, ex anulo quem gerebat, tam a '''Sostrata''', Chremetis uxore, quam a nutrice agnoscitur filia Chremetis esse, olim patris iussu infans exposita. Ita dolus Syri peragi non potest. Post multas vicissitudines Cliniae gaudio exultanti Antiphilam uxorem ducere et cum patre in gratiam redire contingit. Contra Chremes de consuetudine filli cum Bacchide certior factus eum exheredare vult atque omnia bona filiae nuper repertae in dotem tradere. Ab omnibus exoratus filio tandem ignoscit, ea lege tamen ut quam mox uxorem ducere et ipse polliceatur. Etiam Syro ignoscitur, qui senem dominum deceperat atque magna pecunia circumduxerat : nam Chremes filiam Antiphilam Bacchidi argentum debere a suo servo persuasus, pecuniam meretrici dandam filio tradiderat. Ita dum monet Menedemum ut dolos servi sui caveat, ipse credulitate ludificatus erat. |
||
Emendatio ex 09:13, 19 Aprilis 2011
Heautontimorumenos (ex Graeco, 'qui sibi ipsi poenas dat') est comoedia palliata Publii Terentii Afri, ludis Megalensibus Manio Iuventio Tiberio Sempronio consulibus (= 163 a.C.n.) acta. Poeta Latinus comoediam Graecam Menandri imitatus est. Haec fabula exemplum est comoediae statariae[1] dictae, quia non multi eventus in scaená fiunt, sed lepore diverbii commendatur: "pura oratio"[2] est.
Argumentum
De duorum adulescentium amoribus agitur patribus displicentibus : Clinia, filius Menedemi, amat Antiphilam, puellam pauperem et sine parentibus, sed magna virtute. Clitiphon, filius Chremetis, clam patre Bacchidem amat, meretricem avidam et superbam, cui promissum argentum dare cupit nec scit unde. Menedemus iratus filio adeo graviter et acerbe consuetudinem cum Antiphila ei exprobravit, ut Clinia in Asiam militatum profectus sit. In prima tamen scaena vicino suo Chremeti confitetur ita nunc desiderio filii sese excruciari, ut nolit beatus esse nec fortunis suis frui, dum Clinia absens erit, sed laborare tantum et parcere : "heautontimorumenos" tituli est. Profecto omnia facere paratus est ut sibi filium reconciliaret. Mox Clinia necopinato ex Asia redux est, sed patris saevitiam metuens, ad amicum Clitiphonem devertitur. Tum Syrus, callidus servus huius comoediae, amborum amicas adducit, hanc sycophantiam excogitans : Bacchidi adsimulandum est tamquam amica non Clitiphonis (quod pater non ferret), sed Cliniae esset. Sperat enim Menedemum pecuniam Bacchidi promissam daturum, benevolentiae filii conciliandae causa. Antiphila quoque, velut una ex ancillis Bacchidis, introducitur.
Mox tamen puella, ex anulo quem gerebat, tam a Sostrata, Chremetis uxore, quam a nutrice agnoscitur filia Chremetis esse, olim patris iussu infans exposita. Ita dolus Syri peragi non potest. Post multas vicissitudines Cliniae gaudio exultanti Antiphilam uxorem ducere et cum patre in gratiam redire contingit. Contra Chremes de consuetudine filli cum Bacchide certior factus eum exheredare vult atque omnia bona filiae nuper repertae in dotem tradere. Ab omnibus exoratus filio tandem ignoscit, ea lege tamen ut quam mox uxorem ducere et ipse polliceatur. Etiam Syro ignoscitur, qui senem dominum deceperat atque magna pecunia circumduxerat : nam Chremes filiam Antiphilam Bacchidi argentum debere a suo servo persuasus, pecuniam meretrici dandam filio tradiderat. Ita dum monet Menedemum ut dolos servi sui caveat, ipse credulitate ludificatus erat.
Hoc genus argumenti commune erat in comoediis huius aetatis. Quo magis intricatum erat, eo magis placebat.