Ariadne

Vide etiam paginam discretivam: Ariadne (discretiva)

Dionysus cum Ariadne bibit (ad dextram partem imaginis); sculptura saec. III p.C.n. e Gandhara Graeco-Buddhistica

Ariadne (Graece Ἀριάδνη) in mythologia Graeca fuit Minois (regis Cnossi) et Pasiphaës filia, a Theseo amata et in insula Naxo abiecta, Dionysi coniunx et mater regis Thoantis. Eius nomen significat purissima in Graece. Aliquot putant esse Ariadnen magnam deam Cnossi.

Adiuvit Theseum necare Minotaurum dando nervum ad sequendum. Theseus, missus ab Athenis, necavit Minotaurum. Ariadne navigavit a Cnosso cum Theseo, sed is non duxit in matrimonium. Ariadne putavit nubere Theseum quod adiuvit eum. Theseus reliquit eam in insula Naxo dum dormiebat. Ariadne surrecta cognovit Theseum relinquere eam in insula. Fuit ira quod adiuvit Theseum necare Minotaurum et Theseus reliquit eam. Minotaurus etiam fuit semifrater Ariadnes. Ariadne prodidit patrem necando Minotaurum. Etiam relinquit domum et gentem ad navigandum cum Theseo.

Postquam Dionysus venit Naxi et eam ducere in matrimonium. Alii dixerunt Dionysum invenire Ariadnen in Naxum et ducere in matrimonium, sed alii dixerunt Dionysum esse coniunctem Ariadni iam et dicere Theseum ut reddant eam. Aliquot vasa ab Athenis depingit Athenam ducentem Theseum ad eius navem.

Catullus scripsit carminem de Ariadne et Theseo, quod est parvus epicus. Est carmen LXIV. Etiam est carmen nuptiarum Pelei et Thetis, parentes Achillei. Carmen praedictionem belli Troiae narrat. Hesiodus etiam dedit narrationem Ariadnes in Theogoniam. Plutarchus facit mentionem Ariadnae in vitam Thesei.

Ariadne semper fidelis Dionyso fuit. Mortua est aut suspendum se aut Argum. Aliquot dicit Perseum necare eam Argum. Postquam, Dionysus venit ad Olympum.

Bibliographia

• Catullus, Gaius Valerius. Carmen 64.
• Kerenyi, Karl. Dionysos: Archetypal Image of Indestructible Life, part I.iii "The Cretan core of the Dionysos myth" Princeton: Princeton University Press, 1976.
• Peck, Harry Thurston. Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898).
• Ruck, Carl A. P. and Danny Staples. The World of Classical Myth. Durham: Carolina Academic Press, 1994.

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!