Elegia

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Elegia, a Guillelmo Adolpho Bouguereau anno 1899 picta.

Poësis elegiaca sive elegia est versus duarum diversarum partium: prima pars est hexametrum, sicut in epico carmine; altera pars, pentametrum, sic:

– X | – X | – X | – X | – u u | – x

– X | – X | – || – u u | – u u | –

Hic – = elementum longum; u = elementum breve; X = elementum biceps [i.e. elementum longum sive duo elementa brevia]; x = elementum anceps [i.e. elementum longum sive elementum breve].

Dicitur elegia tempore antiquo fuisse ad tibias cantata, etiam poetae elegiarum fuisse atque tibicines, vero enim et illum Mimnernum esse tibicinem et amatorem tibicinarum.

Per formam, elegia constat proxime ad heroicum versum, ast elegiae materia saepe tracta est e convivio et amatorum moribus, non a magnis gestis proeliorum regumque. Exemplum:

O numquam pro me satis indignate Cupido ← hexametrum

O in corde meo desidiose puer, ← pentametrum

Quid me, qui miles numquam tu signa reliqui, ← hexametrum

Laedis, et in castris vulneror ipse meis? ← pentametrum

—Publius Ovidius Naso, Ars Amatoria, 2.9.1–4.

Historia

In principio, tantum Graeci antiqui elegia utuntur in carmine funerali. Nomen huius poetici generis igitur a nonnullis putantur venire ex Graecis verbis ε, λεγε ε, λεγε 'Vae, plora vae, plora!' Qua de causa hac significatione homines hodie interdum verbis elegia et elegiaca utuntur pro picturis et alis operibus de luctu tristitiaque factis.

Poetae Graeci elegiarum periti fuerunt Callinus, Mimnermus, Phocylides, Solon, Theognis, Tyrtaeus, et Xenophanes, et nonnulli nobis notis poetae minores: Adespota, Asius, Critias, Demodocus, Dionysius Chalcus, Euenus, et Philiadas.

Gaius Cornelius Gallus fuit primus poeta Romanus qui elegias excoluit, sed omnia eius carmina amissa sunt. Tibullus, Propertius, et Ovidius fuerunt maiores elegiarum poetae. Catullus quoque, in carmine 68, elegiam appropinquat.

Multi poetae recentiores elegias scripserunt. Unus ex sollertissimis fuisse habetur Ioannes Miltonus.

Bibliographia

• Gerber, Douglas E., ed. 1999. Greek Elegiac Poetry: From the Seventh to the Fifth Centuries BC. Loeb Classical Library, 258. Cantabrigiae Massachusettiae: Harvard University Press. ISBN 0-674-99582-1.